Ինչու է այն անհրաժեշտ

Արիական գաղափարախոսություն ու աշխարհակարգ, ովքեր են արիացիները:

Moderators: Supermod, Andranik

Ô»Õ¶Õ¹Õ¸Ö‚ Õ§ Õ¡ÕµÕ¶ Õ¡Õ¶Õ°Ö€Õ¡ÕªÕ¥Õ·Õ¿

Postby Edgar on Fri Jan 12, 2007 7:26 am

Ազգայնականություն.
Ինչու է այն անհրաժեշտ


- Ինչ է ազգայնականությունը:
- Ազգայնականությունը ազգային արժեքային համակարգի ինքնապաշտպանական թաղանթն է, ինչպես նաևª ազգային առաքելության իրականացման միակ սնուցիչ ներուժը: Ազգայնականությունը ներքին և արտաքին տարաբնույթ հարաբերություններում անփոխարինելի պատվար էª ԱԶԳ և ՀԱՅՐԵՆԻՔ հասկացությունները հարատև կռվի մեջ հավերժորեն պահպանելու առումով: Որպես ոգե(հոգե)-գաղափարական երևույթª այն իրականացնում է ազգի ՙաուրա՚-ի գործառույթ, որպես կեցական երևույթ այն առավելապես անքակտելի կապ է անցյալ-ներկա-գալիք սերունդների միջև, որպես քաղաքական (հասարակական) երևույթª այն ազգի ու նրա կերտած պետության օրինաչափ գործունեության գրավական է: Իմաստասիրության մեջ ազգայնականության գործառույթը ՏԻԵԶԵՐԱԿԱՐԳ-ում ներառվելն է: Ազգայնականությունը մարդկային ու ազգային բնախոսական եզր է, որում պարտադրորեն առկա է բնականություն-բանականություն-բարոյականություն երրորդությունը: Ազգայնականությունը ՙսիրտ՚ էª ազգային էությունը, մտածողությունը, հավատքը, գաղափարախոսությունը, պատմությունը, մշակույթն ու լեզուն, ինչպեսևª Հայրենիք-Բնօրրանի հարատևման գաղափարաբանությունը ներառող ԱԶԳԱՅԻՆ ԿԵՐՊԱՐԻ (հոգևոր-մարմնական տեսակի) կերտման համակարգի մեջ: Ազգայնականությունը ՙուղեղ՚ էª հանուն ազգի և հայրենիքի մահով անմահանալու գաղափարի հենքում, քանզի հավերժական պտույտի սկիզբն էª առաջին կեռխաչ-թափանիվը: Ազգայնականությունը հզոր ՙզենք՚ էª օտար ու հայատյաց ամենատարբեր ազդեցություններին դիմագրավելու, ոչնչացնելու կռվում: Ազգայնականությունը ազգին և անհատին դեպի արարչականություն (ԱՐԱՐՉԻՆ) տանող հաստատուն արահետ է (Արարչի Հետքը), ուստիևª ՀԱՎԵՐԺԱԿԱՆ ԿՅԱՆՔԻ անսպառ կենսատու աղբյուրն է…
- Հաջորդ հարցս պիտի լիներª ո±րն է հայ ազգայնականության առաքելությունը, որը կարծես թե սպառվեց: Կա± ավելացնելու բան:
- Յուրաքանչյուր ազգի ազգայնականությունը կատարում է բնական ու բանական, բնազդային համակարգված գործառույթներª լուծելով պաշտպանական ու հարձակողական բազմաբնույթ խնդիրներ: Ազգը Գենն էª Ծագումը, Սկիզբը, իսկ Գենի արտահայտչամիջոցը Լեզուն է: Եվ լեզվապահպանությունը, լեզվամտածողությունը և նման դաստիարակություն տվող կրթահամակարգը գենետիկական (ծինաբանական) գոյատևման լուրջ հիմնահարց է: Ազգայնականության հարցերի հարցը ազգապահպանությունն է, հայերիս դեպքումª դա հայության դիմագիծը, կամքն ու միասնությունը և ամբողջական Հայրենիքի (Հայկական լեռնաշխարհի) վրա կերտած ազգային ու իրավական պետության կենսունակությունը պահպանելու խնդրականն է: Մեր առաքելությունը հայապահպանությունն է, ՀԱՅԵՐԻ ՀԱՄԱԽՄԲՈւՄԸ ԱՍՏՎԱԾԱՏՈւՐ ՀԱՅՐԵՆԻՔՈւՄ…
- Որո±նք են հայ ազգայնականության առավել բնորոշ հատկանիշները:
- Յուրաքանչյուր ազգի ազգայնական գաղափարախոսություն յուրահատուկ էª ինքնատիպ: Մենք հենվում ենք մեր ազգի ծագման, զարգացման, հարատևման ու առաքելության, ինչպես նաևª Հայաստան-Բնօրրան հասկացությունների վրա: Սրանց վրա է կառուցված և° Ցեղակրոն ուսմունքը, և° Հայ-Արիական գաղափարաբանությունը: Հայ Ցեղակրոնը իր մեջ Հայ Ցեղը (Գենը) կրողն է, Հայ Գենի բացարձակությունն ու բացառիկությունը պահպանողն է: ՀայԱրիացին Բնապաշտ էª Բնակրոն, և առաջնորդվում է ՏԻԵԶԵՐԱԿԱՐԳ-ի Արարչական Օրենքներով: Բոլոր ազգերի ցեղակրոններըª ազգայնականները, կատարում են նույն գործը իրենց ազգերի առաքելության մեջ: Հայ ազգայնականների համար հայրենասիրությունը բավարար պայման չէ, նրանք հայրենապաշտ ենª տոգորված հայրենատիրական գաղափարներով: Նրանց համար հայության հզորացումը, բարգավաճումը անձնական առաքելության գագաթնակետն է:
- Ո±րն է ազգայնականության և ազգայնամոլության տարբերությունը:
- Ես արդեն նշեցի ազգայնականության հիմնական գործառույթները: Ազգայնականությունը (նացիոնալիզմ) առավելապես ինքնապաշտպանական երևույթ է, իսկ ազգայնամոլությունը (շովինիզմ)ª ծավալապաշտական, այլամերժական երևույթ է ի սկզբանե: Հստակ է, որ սրանք տարբեր հասկացություններ են: Ազգայնականը նման է երեխայի, որն իր մորն ավելի շատ է սիրում, քան այլոց մայրերին, նման է զինվորի, որն իր հայրենիքն ավելի շատ է սիրում, քան ուրիշինը… Բայց նա չի մերժում կամ ատում այլ մայրերի, հայրենիքների գոյությունը: Ազգայնականը համադրելի է համարում ավանդական ազգայինն ու առաքինի, օրինակելի մարդկայինը, որոնց համադրումից էլ ծնվում են համամարդկային արժեքները, համաշխարհային քաղաքակրթությունը: Ազգայնամոլները սեփական ազգի բարօրությունից զատ մերժում են մյուսների նմանատիպ կենսակերպը, այդպիսովª սին գերակայությամբ ստորադասելով ազգերի ինքնատիպ գոյատևման բնական իրավունքը: Սրանք համահարթեցման (գլոբալիզացիա) կողմնակիցներն են, որոնք փորձում են մարդկությանը զրկել ազգային առանձնահատկություններից, հայրենիքի գաղափարիցª մարդկանց դարձնելով միադեմ ու անհայրենիք, ծագում և առաքելություն չճանաչող… Ազգայնականները համադրման, փոխլրացման (ինտեգրման) կողմնակից են և կարևորում են ազգերի խաղաղ գոյակցությունն ու ինքնատիպությունը, ազգային ավանդույթները, սովորույթները, ազգային մշակույթն ու աստվածատուր ամեն բան: Ազգայնականները կարևորում են ազգ-պետությունների գոյաձևը, ամեն ազգ պետք է ունենա իր պետությունը, իհարկե, կառուցված իր պատմական (իմաª արարչատուր) հայրենիքի տարածքի վրա: Այլապես խժդժություններն անխուսափելի են, որի ականատեսն ենք այսօր: Հնարավոր չէ մի պետության մեջ գործադրել օրենքներ, որոնք համահունչ լինեն տարբեր ազգերի մտածողությանն ու կացութաձևին:
- Ի±նչ տարբերություններ կան տարբեր ազգերի ազգայնականության և հայ դասական ազգայնականության միջև:
- Տարբերություններ իհարկե կան: Ես վերը տրված հարցադրումներում հիմնականում նշեցի ազգայնականության էությունն ու իմաստը, գործառույթները, որոնք առհասարակ նույնն են բոլոր ազգերի ազգայնական հատվածների մեջ: Ազգայնականությունը բնական երևույթ է բնական ազգերի համար, ուստի արտաքնապես բոլոր ազգայնական շարժումներն ունեն որոշակի նմանություն: Նույնն են նրանց մոտ նաև ներազգային բազմաբնույթ պատկերացումները ազգայնականության գործունեության և գործառույթային տեսանկյունից, սակայն, այլ էª ազգային գաղափարախոսության, քաղաքականության, հոգեբանության… և հատկապես աշխարհահայեցողության ընկալումային պատկերացումների մեջ: Տարբեր են հայկական ցեղակրոնության, հայ-արիական ներազգայնական պատկերացումներն ու աշխարհայացքային իմաստաբանությունը, արարչա(տիեզերա)իմացությունը ճապոնական սինտոականությունից, չինական դաոսականությունից, հրեական սիոնականությունից, գերմանական նացիստական և իտալական ֆաշիստական գաղափարախոսություններից և այլազգի ուրիշ ազգայնական մոտեցումներիցª ըստ էության, ծագումնաբանության, լեզվամտածողության, պատմության, սրանցից բխող ներազգային արժեքաբանության և ազգային առաքելության տեսանկյուններից:
- Սա չի± նշանակում, որ ազգայնականները նույնպես աշխարհաքաղաքական խնդիրներ կունենան:
- Աշխարհահայացքային պատկերացումները ներքին ինքնապաշտպանական, զարգացման ու հարատևման հիմնահարցեր են լուծում նաևª արտաքին համադրելի փոխհարաբերություններ: Այսպես է, իհարկե, բնական ազգերի մոտ, որոնք ունեն արարչական ծագում, բնօրրան-հայրենիք և ազգային արժեքային համակարգ, որոնք նախանձախնդիր են այս ամենի մաքուր-բնական պահպանման մեջ: Բնական ազգերը ԱՐԻ-ԱՐԱՐՈՂ ուժերն են, որոնք չեն ուրանում կամ կեղծում իրենց ծագումըª արյունը, լեզունª գենը, բնօրրանըª հայրենիքը: Այլ բան է արհեստածին ազգերի պարագայում, սրանք անծագում են ու անհայրենիք, սրանք գենախեղված ու լեզվախեղված մարդատեսակներ են, նրանց (որպես ժողովուրդ կամ ազգ) անվանել են աշխարհագրական կամ պետական կազմավորման անվանումներով, և սրանք ՉԱՐԻ-ԱՎԵՐՈՂ ուժերն են բնության մեջ, քանզի չունեն ոչ անցյալ, և ոչ էլ ապագա, ապրում են միայն ներկայով… ուստի առաջնորդվում են օրվա նյութական արժեքներովª երկրպագելով ոսկին և փողը: Սրանք չունեն առաքինություն և առաքելություն, ուստի սնվում են ավերումից և խառնարան ու ձուլարան են տանում ամեն աստվածային բանª հոգևոր, թե նյութական, այս խառնաշփոթը ներկայացնելով որպես համամարդկային արժեք, զարգացվածության չափանիշ… Նման մոտեցումը վտանգում է բոլոր բնական ազգերի, առհասարակ մարդկության ու մոլորակի ապագան, և այս գերխնդրականում է, որ համախմբվելու են աշխարհի ազգայնականները, բոլոր արարչածին ազգերը:
- Ազգայնականության թերևս ամենագլխավոր (հիմնական) ցանկությունը ազգայնական պետություն ունենալու անհրաժեշտությունն է: Ի±նչ հիմքի վրա պետք է ստեղծվի այն: Իսկ ազգային փոքրամասնությունների իրավունքներն արդյո±ք չեն նսեմացվում տվյալ դեպքում…
- Վերը նշեցի ազգ-պետությունների կարևորությունը: Խոսքը սոսկ միատարր երկրների մասին չէ: Բացի այն, որ ամեն ազգ պետք է ունենա մեկ պետություն, այդ պետության բնույթն էլ պիտի լինի ազգային, մեր դեպքումª հայաբնույթ: Հայոց Սահմանադրությունը պիտի հայի անհատական և ազգային անձնագիրը լինի, այն պիտի պաշտպանի հայի պատիվն ու արժանապատվությունը, իրավունքներըª որտեղ էլ հայը գտնվի: Ես արդեն նշել եմ, որ մի պետության մեջ հնարավոր չէ գործադրել օրենքներ, որոնք համահունչ լինեն տարբեր ազգերի մտածողությանն ու հոգեբանությանը, կացութաձևին, բարոյա-իրավական պատկերացումներին: Բայց սա չի նշանակում, որ Հայաստանում չեն կարող ապրել այլազգիներ: Իհարկե կարող են, եթե ապրելու ցանկություն ունեն կամ այլ տեղ չունեն բնակվելու… Սակայն, նրանց համար Հայաստանը պետք է ծննդավայր (եթե այստեղ են ծնվել) կամ պետություն լինի, որի քաղաքացիներն են իրենք: Հայաստանը չի կարող լինել նրանց ՀԱՅՐԵՆԻՔԸ և Հայոց Հայրենիքի որևէ հողակտորի վրա չի կարող ստեղծվել այլազգիների ինքնավարություն կամ առավել ևսª Հայաստանը համարվի նաև նրանց հայրենիքը: Հայրենիքը, ինչպես և մայրըª մեկն է, և այստեղ որևէ ոտնահարում չկա, ոչ մի սփյուռքահայ որպես հայրենիք չի ճանաչում իր բնակության վայրը, նրա համար եղել է ու կա մեկ ՀԱՅՐԵՆԻՔª ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ: Բնության մեջ ամեն տեսակ ապրում է իր երամով, վտառով, ոհմակով, հոտով, պարսով և այլն, ու սա բնական է, այստեղ չկա ցեղամոլություն կամ ազգայնամոլություն: Գայլը նապաստակի հետ չի ապրում, նույնիսկ վագրը, առյուծը և հովազը միասին չեն ապրում, չնայած բոլորն էլ կատվազգիներ են, կամ երբեք սպիտակ, սև ու գորշ արջերը մի տարածքում չեն բնակվում, չնայած միայն գունային տարբերություն ունեն: Մի±թե կարծում եքª սպիտակ արջերը ազգայնամոլ են: Մենք մեր տեսակի ծագումն ու առաքելությունն ենք երկրպագում, ինչպես այլոքª իրենցը, մենք մեր ԱԶԳՆ ու ՀԱՅՐԵՆԻՔԸ բոլորից շատ ենք սիրում, ինչպես երեխան իր մորը, այստեղ չկա° ցեղամոլություն: Բոլոր ազգերը ստեղծում են արժեքներ և սրանց համադրումից է առաջանում համաշխարհային քաղաքակրթությունը, այսպես են ձևավորվում համամարդկային արժեքները: Եթե ազգերը դադարեն արարել, ձուլվեն մեկ տեսակի մեջ, կվերանա մարդկային ու ազգային բազմազանությունը, կգորշանա աշխարհը: Ուստի կրկնում եմ, ամեն ազգ պիտի ունենա մեկ պետություն և դա պետք է լինի նրա պատմական տարածքի վրա: Սա է բնական օրենքը, արարչադիր կարգը:
- Պրն. Ավետիսյան, հիմա կտամ հարցեր, որոնք գուցեև անձնական հնչեն, սակայն, վստահաբար տեղավորվում են ազգայնական ընդհանուր պատկերացումների մեջ: Ձեզ հաճախ են մեղադրում հակաքրիստոնյա լինելու մեջ, ինչպե±ս դա բացատրել:
- Մի բան ամրագրեք հիմնավորապես, հայ ազգայնականները երբեք չեն առաջնորդվում ՙհակա՚ գաղափարաբանությամբ: Մենք առաջնորդվում ենք ՙՀԱՆՈւՆ ԱԶԳԻ ԵՎ ՀԱՅՐԵՆԻՔԻ՚ կարգախոսով, ովքեր մեզ դեմ են, դա է ՙհակա՚ տեսակետը: Մենք եսակենտրոն մղում չունենք, որ հակառակված ապրենք: Ինչ մնում է քրիստոնեությանը, ապա այն հրով ու սրով մտավ Հայաստան, ավերեց մեր տաճարները, մատյանները, հայոց պատմությունը գրեթե հիմնովին ոչնչացրեց և հայության մեջ հաստատեց հրեա ազգի ընտրեալության սին գաղափարը: Եհովանª չարի աստվածը, դարձավ գերագույն աստված և հայոց ճակատագիրը ՙհանձնվեց՚ չար ուժերին: Հայի հոգուց դուրս եկավ հայի էությունը, բնույթը, և հայ Աստվածներիª Վահագնի, Հայկի, Միհրի, Վանատուրի, Անահիտի, Աստղիկի, Ծովինարի... փոխարեն այնտեղ մտան Աբրահամը, Սառան ու Մարիամը, Պողոսն ու Պետրոսը, Բարդուղիմեոսը ու սրանց նմանները, որոնք որևէ կապ չունեն հայության հետ: Հիսու&
Edgar
 
Posts: 50
Joined: Wed Jan 10, 2007 11:53 am

Return to Արիականություն

Who is online

Users browsing this forum: No registered users and 1 guest

cron