Ô²Ô±Õ‘ Õ†Ô±Õ„Ô±Ô¿ Õ€Ô±Õ…ÕˆÕ’Ô¹Õ…Ô±Õ†Ô¸
Posted: Fri Jan 12, 2007 11:15 am
ԲԱՑ ՆԱՄԱԿ ՀԱՅՈՒԹՅԱՆԸ
Թշնամին մեր տանն է, մեր մեջ... դուրս հանենք նրան, որ հարատևենք
Վերջին շրջանում սկսել են աշխուժանալ հհշածին տարրերը: Սրանք երևի մոռացել են, որ այլևս սպառ¬ված են որպես քաղաքական ուժ, եթե չասենքª մեռած, այնքա¯ն մեռած, որ այս իշխանությունների ամե¬նա¬թողության պայմաններում անամ հայության բացարձակ մեծամասնությունը չի ցանկանում սրանց վերա¬դարձը
Այլևս ոչ մի որակումից չվիրավորվող, քաղաքական դիակի վերածված այս օտարամոլ տարրը փորձում է ջղաձվել, սակայն, սա կհանեցնի ընդամենը հոեդարձի, որի դեպքում տանջանքն ավելի դաժան է լի¬նում
Միուցե սա հասկանալովª հհշածին տարրը փորձում է նաև նոր դեմքով հանդես ալ, իհարկե ՙհին վարդիան՚ պահպանելով: Ընդամենը վերջերս ՙներաղթած՚, բայց իր թույնով ու հակահայկականությամբ արդեն բոլորիս հասցրել է զզվեցնել ՙԺամանակ - Երեվան՚ թերթուկը, որի խմբաիրը հարազատ իր նա¬խորդների աղափարինª հրաժարվել էր ծառայել ազին ու հայրենիքին, բայց ամերիկաներում մեծ խանդա¬վառությամբ ՙԺամանակ - Լոս Անջելես՚ թերթուկով ծառայում էր մի այլ ազի :
Այն, որ հհշածին տարրը ատում է ազայնականներին, աղտնիք չէ, և սա ցուցադրվում է անթաքույցª ի տես իրենց տերերի: ՙՉորրորդ իշխանություն՚ թերթուկի ֆշշոցները բավարար չէին և ահա, ՙժամանակ - Երև¬անի՚ 05.07.2006թ. թողարկումում ՙՙմեկ ազ - մեկ մշակույթը՚ ֆաշիզմ՚ է՚ վերնարով հոդվածում ոմն Հովհաննես Պողոսյան օտարածնին կամ անդեմ արարածին բնորոշ հարցեր է ուղղում հայ հասարակությանը. ՙինչու± մեկ ազ՚, ՙինչու± մեկ մշակույթ՚ և այլն: Ապա իր պատվերին կամ ուղեղին համապատասխան հայտնում է, որ ՙմեկ ազ՚ կարախոսը ֆաշիզմ է, քանի որ մեր երկրում ապրում են նաև հույներ, եզդիներ, հրեաներ և այլն: Այս հովհաննեսպողոսյանը չի հասկանում, որ ՙմեկ ազ մեկ մշակույթ՚ կարախոսը կամ միջոցառումը ուղղված է աշխարհասփյուռ հայությանը և ոչ թե ՀՀ բնակչությանը, ուստի նպատակ ունի հզո¬րացնել հայկական ինքնաիտակցությունն ու մշակույթը հայրենիքում և սփյուռքում: Սա նաև նպա¬տակ ունի զերծ պահել մեր դարավոր ու ինքնատիպ մշակույթը այլ, օտարահունչ ազդեցություններից, իսկ սփյուռ¬քահայությանըª ձուլվելու վտանից:
Եթե այս ազապահպան ործընթացը ՙֆաշիզմ՚ է, իսկ իրականացնողները` ֆաշիստ, ապա ինքը, նույն տրամաբանությամբ հայ չէ, օտարի ծառա է, քանի որ իր հոդվածում փորձում է խառնել հայ և Հայաստանի քաղաքացի (որը կարող է նաև այլազին լինել) հասկացությունները, իսկ քրիստոնեությունը փորձում է ներկայացնել որպես ործիք` համաշխարհայնացման ործընթացի համար: ՙՀայի մշակույթը հնդիկի, թուրքի, ռուսի մշակույթների մի մասն է՚. հայտնաործում է նորաթուխ ՙմշակութաբանը՚ և հավելում. ՙմեկ ազ - մեկ մշակույթի՚ փոխարեն պիտի լինի ՙմեկ երկիր, մեկ եկեղեցի և մեկ ապաա՚ կարախոսը: Այո¯, իհարկե, միայն թե չլինի ազ, հայրենիք, մշակույթ, լեզու, հավատք... այս սրբությունները սարսափեցնում են ապազային տարրերին, իսկ թե այդ ՙերկիրը՚ որ ազին կծառայի, այդ ՙեկեղեցին՚ էկումենիզմ կքարոզի, թե առաքելական հավատք, կամ այդ ՙապաան՚ ում է վերաբերում (վստահ ենքª աշխարհաքաղաքացուն), սրանք հեղինակին ոչ թե չե'ն հուզում, այլª հակառակ կողմից են հուզում...
Շարունակելով թեմանª անդրադառնանք արդեն ՙհին վարդիայի՚ լավաույն ապազայինի (մեղմ ա¬սած)ª ամերիկանիզմի և սիոնիզմի մեկ այլ կարկառուն ներկայացուցիչ Աշոտ Բլեյանին, որը հայիզմի դեմ հանել է իր բլեիզմը... Սա էլ հայտարարում է, թե ՙԱդրբեջանը մեր ռազմավարական ործընկերն է, անհրա¬ժեշտ է հայերի և ազերիների միջև հաշտության վերականնում, ստեղծաործ աշխատանքի վերական¬նում՚: Արդյոք սա տհասություն է±: Ամենևին: Սա դավաճանի կամ թշնամու խոսք է: Եթե մեր ռազմավարական ործընկերների ործը պատեհ առիթի դեպքում մեզ մորթելն ու մեր հայրենիքին տիրելն է, ապա մեր հայ¬րենիքում մեր լեզվով մեզ հետ խոսում (անարում) է թուրքը... քանզի սրա բարբաջանքը միայն ու միայն թուրքի է. ՙԶանելանը րավելովª մենք խախտեցինք Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը՚: Այն¬ուհետև, աշոտբլեյանը հայկական պատմական հողերի ազատարումը համարում է արկածախնդրություն, իսկ վերջում էլ լկտիաբար հայտարարում է, թե արցախյան պատերազմն անիմաստ էր, իսկ Եռաբլուրում ննջող առյուծների նահատակվելը` աննպատակ:
Այո, սա այն մարդն էր, ով պատերազմի տարիներին նաց Բաքուª իր նախնիների մոտ և, Հայաստան ալով, հայտարարեց, թե Ադրբեջանը մեզնից հզոր էª փորձելով ընկճել ցրտի ու մութ տարիների դիմակայող ժողովրդին: Սա այն նույն մարդն է, որը հրապարակավ մերժեց հայ դատըª փորձելով հայոց հազարամյակ¬ների պատմությունը սահմանափակել 200 տարվա մեջ (ինչպե±ս կարելի է ԱՄՆ-ից մեծ երևալ), և սրան հայ ազը ներեց կամ ուցե արհամարհեց, որից էլ սա հոխորտում է, թե իր խոսքերի համար իրեն կարող են ՙկախել, հրապարակում քառատել՚, լա¯վ հասկանալով, որ կարող է թաքնվել իր տերերի ՙխոսքի ազա¬տու¬թյան՚ պաստառի տակ:
Սրանք դեռ վերջը չեն, օտարահպատակները դեռ լուրջ կռիվ ունեն Հայաստանումª հայության դեմ: Ուստի լինենք զո'ն, հայե'ր: Եվ համարձա'կ ասենք. ՙմեկ ազ - մեկ հայրենիք՚: Հենց այնժամ կտարանջատվեն ազ¬այինն ու ապազայինը, հայն ու ՙհայ՚-ը...
Հայ Արիական Միաբանության
Գերաույն Խորհուրդ
06.07.2006թ.
Թշնամին մեր տանն է, մեր մեջ... դուրս հանենք նրան, որ հարատևենք
Վերջին շրջանում սկսել են աշխուժանալ հհշածին տարրերը: Սրանք երևի մոռացել են, որ այլևս սպառ¬ված են որպես քաղաքական ուժ, եթե չասենքª մեռած, այնքա¯ն մեռած, որ այս իշխանությունների ամե¬նա¬թողության պայմաններում անամ հայության բացարձակ մեծամասնությունը չի ցանկանում սրանց վերա¬դարձը
Այլևս ոչ մի որակումից չվիրավորվող, քաղաքական դիակի վերածված այս օտարամոլ տարրը փորձում է ջղաձվել, սակայն, սա կհանեցնի ընդամենը հոեդարձի, որի դեպքում տանջանքն ավելի դաժան է լի¬նում
Միուցե սա հասկանալովª հհշածին տարրը փորձում է նաև նոր դեմքով հանդես ալ, իհարկե ՙհին վարդիան՚ պահպանելով: Ընդամենը վերջերս ՙներաղթած՚, բայց իր թույնով ու հակահայկականությամբ արդեն բոլորիս հասցրել է զզվեցնել ՙԺամանակ - Երեվան՚ թերթուկը, որի խմբաիրը հարազատ իր նա¬խորդների աղափարինª հրաժարվել էր ծառայել ազին ու հայրենիքին, բայց ամերիկաներում մեծ խանդա¬վառությամբ ՙԺամանակ - Լոս Անջելես՚ թերթուկով ծառայում էր մի այլ ազի :
Այն, որ հհշածին տարրը ատում է ազայնականներին, աղտնիք չէ, և սա ցուցադրվում է անթաքույցª ի տես իրենց տերերի: ՙՉորրորդ իշխանություն՚ թերթուկի ֆշշոցները բավարար չէին և ահա, ՙժամանակ - Երև¬անի՚ 05.07.2006թ. թողարկումում ՙՙմեկ ազ - մեկ մշակույթը՚ ֆաշիզմ՚ է՚ վերնարով հոդվածում ոմն Հովհաննես Պողոսյան օտարածնին կամ անդեմ արարածին բնորոշ հարցեր է ուղղում հայ հասարակությանը. ՙինչու± մեկ ազ՚, ՙինչու± մեկ մշակույթ՚ և այլն: Ապա իր պատվերին կամ ուղեղին համապատասխան հայտնում է, որ ՙմեկ ազ՚ կարախոսը ֆաշիզմ է, քանի որ մեր երկրում ապրում են նաև հույներ, եզդիներ, հրեաներ և այլն: Այս հովհաննեսպողոսյանը չի հասկանում, որ ՙմեկ ազ մեկ մշակույթ՚ կարախոսը կամ միջոցառումը ուղղված է աշխարհասփյուռ հայությանը և ոչ թե ՀՀ բնակչությանը, ուստի նպատակ ունի հզո¬րացնել հայկական ինքնաիտակցությունն ու մշակույթը հայրենիքում և սփյուռքում: Սա նաև նպա¬տակ ունի զերծ պահել մեր դարավոր ու ինքնատիպ մշակույթը այլ, օտարահունչ ազդեցություններից, իսկ սփյուռ¬քահայությանըª ձուլվելու վտանից:
Եթե այս ազապահպան ործընթացը ՙֆաշիզմ՚ է, իսկ իրականացնողները` ֆաշիստ, ապա ինքը, նույն տրամաբանությամբ հայ չէ, օտարի ծառա է, քանի որ իր հոդվածում փորձում է խառնել հայ և Հայաստանի քաղաքացի (որը կարող է նաև այլազին լինել) հասկացությունները, իսկ քրիստոնեությունը փորձում է ներկայացնել որպես ործիք` համաշխարհայնացման ործընթացի համար: ՙՀայի մշակույթը հնդիկի, թուրքի, ռուսի մշակույթների մի մասն է՚. հայտնաործում է նորաթուխ ՙմշակութաբանը՚ և հավելում. ՙմեկ ազ - մեկ մշակույթի՚ փոխարեն պիտի լինի ՙմեկ երկիր, մեկ եկեղեցի և մեկ ապաա՚ կարախոսը: Այո¯, իհարկե, միայն թե չլինի ազ, հայրենիք, մշակույթ, լեզու, հավատք... այս սրբությունները սարսափեցնում են ապազային տարրերին, իսկ թե այդ ՙերկիրը՚ որ ազին կծառայի, այդ ՙեկեղեցին՚ էկումենիզմ կքարոզի, թե առաքելական հավատք, կամ այդ ՙապաան՚ ում է վերաբերում (վստահ ենքª աշխարհաքաղաքացուն), սրանք հեղինակին ոչ թե չե'ն հուզում, այլª հակառակ կողմից են հուզում...
Շարունակելով թեմանª անդրադառնանք արդեն ՙհին վարդիայի՚ լավաույն ապազայինի (մեղմ ա¬սած)ª ամերիկանիզմի և սիոնիզմի մեկ այլ կարկառուն ներկայացուցիչ Աշոտ Բլեյանին, որը հայիզմի դեմ հանել է իր բլեիզմը... Սա էլ հայտարարում է, թե ՙԱդրբեջանը մեր ռազմավարական ործընկերն է, անհրա¬ժեշտ է հայերի և ազերիների միջև հաշտության վերականնում, ստեղծաործ աշխատանքի վերական¬նում՚: Արդյոք սա տհասություն է±: Ամենևին: Սա դավաճանի կամ թշնամու խոսք է: Եթե մեր ռազմավարական ործընկերների ործը պատեհ առիթի դեպքում մեզ մորթելն ու մեր հայրենիքին տիրելն է, ապա մեր հայ¬րենիքում մեր լեզվով մեզ հետ խոսում (անարում) է թուրքը... քանզի սրա բարբաջանքը միայն ու միայն թուրքի է. ՙԶանելանը րավելովª մենք խախտեցինք Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը՚: Այն¬ուհետև, աշոտբլեյանը հայկական պատմական հողերի ազատարումը համարում է արկածախնդրություն, իսկ վերջում էլ լկտիաբար հայտարարում է, թե արցախյան պատերազմն անիմաստ էր, իսկ Եռաբլուրում ննջող առյուծների նահատակվելը` աննպատակ:
Այո, սա այն մարդն էր, ով պատերազմի տարիներին նաց Բաքուª իր նախնիների մոտ և, Հայաստան ալով, հայտարարեց, թե Ադրբեջանը մեզնից հզոր էª փորձելով ընկճել ցրտի ու մութ տարիների դիմակայող ժողովրդին: Սա այն նույն մարդն է, որը հրապարակավ մերժեց հայ դատըª փորձելով հայոց հազարամյակ¬ների պատմությունը սահմանափակել 200 տարվա մեջ (ինչպե±ս կարելի է ԱՄՆ-ից մեծ երևալ), և սրան հայ ազը ներեց կամ ուցե արհամարհեց, որից էլ սա հոխորտում է, թե իր խոսքերի համար իրեն կարող են ՙկախել, հրապարակում քառատել՚, լա¯վ հասկանալով, որ կարող է թաքնվել իր տերերի ՙխոսքի ազա¬տու¬թյան՚ պաստառի տակ:
Սրանք դեռ վերջը չեն, օտարահպատակները դեռ լուրջ կռիվ ունեն Հայաստանումª հայության դեմ: Ուստի լինենք զո'ն, հայե'ր: Եվ համարձա'կ ասենք. ՙմեկ ազ - մեկ հայրենիք՚: Հենց այնժամ կտարանջատվեն ազ¬այինն ու ապազայինը, հայն ու ՙհայ՚-ը...
Հայ Արիական Միաբանության
Գերաույն Խորհուրդ
06.07.2006թ.