Բավ է արդեն

Աստվածաճանաչություն, հավատամք ու կրոնական հարցեր

Moderator: Supermod

Ô²Õ¡Õ¾ Õ§ Õ¡Ö€Õ¤Õ¥Õ¶

Postby Edgar on Sat Jan 13, 2007 7:30 am

ՙԲավ է արդեն՚


Ի±նչ եք ուզում դուք մեզանից վայրա• շներ,
Կոտորեցիք, թալանեցիք ու խմեցիք Արյունը մեր,
Ոհմակներով ձեր զզվելի շրջապատել եք Մեր Տունը,
Հոշոտում եք դուք օրնիբուն, ու չի տանում դեռ ձեր քունը:
Ի±նչ եք ուզում դուք մեզանից, արդեն մաղե¯լ,
Է°լ •ռփելու, է°լ խմելու բան չեք թողել,
Կուլ եք տալիս ավանդույթըª որ դարերով ենք փայփայել,
Այլասերում ձեր բարքերովª անասնականից առավել:
Փոխարինում եք մեկմեկու ամեն ան•ամ,
Հերթով խմում Արյունը մեր Արարչական,
Կուչ է եկել մի Ժողովուրդ, ցավից •ոռու¯մ,
Անիծում իր բախտն ու Աստծուն ու տառապում:
Կարծես աշխարհի ցավերը մեզ են տվել
Ու այս փոքրիկ, Սուրբ Հողի մեջ են կուտակել.
Եվ թվում է վերջ չի լինի այս չարիքին,
Չի լինելու պատասխանը նվաստացնող այս ապտակին,
Որ մեր կյանքը ուրիշներին •րավ դրած
Հայրենիքը մեր կլքենք մենք ուրացած:
Օ¯, ո°չ Աստված, չար ոսոխներ դուք անիծյալ,
Չե°ք տեսնելու Հայի մահը հավատօծյալ,
Աստվածային համբերություն է մեզ տրված,
Բայց այսօր մեր ապա•ան է •րավ դրված:
Եվ ո°չ մի ուժ, ո°չ մի Աստված, ո°չ մի ոսոխ
Չի զսպելու արնաշաղախ մեր քեն ու ոխ,
Գազանի դեմ •ազանաբար պիտի կռվել,
Դե պատրաստվե°ք, ես ուզում եմ արյու°ն խմել...

Աբովյան, 20.04.1989թ.

Կարմիր է կապել Արևը հրե,
Ճառա•այթներով ներկել է հողը,
Եվ արթնանում են ծաղիկները քնից,
Ու ծիծաղում է վաղորդյան շողը:

Կապույտ երկինքը ժպտում է հեզ,
Կանչում է վերև ազատ թռիչքի,
Հեռվում դողում են ամպերը բոլոր,
Փայլատակումից նրա ջինջ •ույնի:

Ծիրանա•ույն է շուրջ բոլորը,
Բուրավետ ու •եղեցիկ,
Պար է բռնել ուրախ քամին,
Թևածում է եր•ը մեղմիկ:

Եվ անձրևը, որ կաթում է
Մաքրելով օդը ան•ույն,
Պինդ կապում է ծիածանըª
Ներկելով վառ ԵՌԱԳՈՒՅՆ:


Աբովյան, 21.04.1989թ.
Շուտ տար իմ խաբրիկ՚

Եկավ •արունը կանաչ սփռելով,
Երկինքը ձ•վեց, դարձավ կապուտակ,
Շողացին ծաղիկները •ունեղ փնջերով,
Եվ առվակները քչքչացին արա•:

Արևը նորից վառ կարմիր կապեց
Ալեհեր Մասիսի բարձր •ա•աթին,
Ոսկե•ույն փայլուն ճառա•այթն ուղղեց,
Տիրաբար զարկեց ձնե ծածկույթին:

Ձյունը կուչ եկավ ու դարձավ ձնհալ,
Իջնելով լեռան լանջերն ի վար,
Առվակներ կազմեց, թափվեց •ետը զուլալ,
Եվ Մայր Արաքսը հոսեց էլ վարար:

Հոսեց Արաքսը հողն իր հայրենի,
Որն արթնացել էր ձմռան խոր քնից,
Բերելով իր հետ դայլայլն հավքերի,
Որն ուղարկվել էր կարոտի երկրից:

Ոªչ, դա ձնհալ չէր, այլ կա¯նչ էր հո•ուց,
Որ Սուրբ Մասիսը ուղարկեց ի վար,
Դա մի խաբրիկ էրª սրբության սրբոց,
Որ Արաքսի հետ ուղարկեց վարար:

Որ նա կարոտ է, սպասում է միշտ,
Եվ դեռ կան•ուն է հույսով իր պայծառ,
Ու չի տապալի նրան ո¯չ մի վիշտ,
Քանզի պատկերն իրª հույս է մե°ծ, համա°ռ:

Ու Մայր Արաքսը բերեց խաբրիկն այդ,
Եվ Արա•ածի •ա•աթին զարկեց,
Հառաչանք ելավ, քամի, որո•այթ,
Եվ լուրը փոքրիկ երկիրը •րկեց:

Սևանա լճում ալիքներ եղան,
Արարատ դաշտում կայծակ հուրհրաց,
Արցախի լեռներում քարեր վեր թռան,
Նախիջևանում հողը մղկտաց:


Շիրակի կսկիծ ցավերը անցան,
Էջմիածնում զան•եր զն•ացին,
Լոռվա ձորերի ամպերը փախան,
Եվ Զան•եզուրի ժայռերը թնդացին:

Անիի ավերակներն ըմբոստ շարժվեցին,
Սարդարապատից ո•իներ ելան,
Ջավախքում հորդառատ անձրևներ տեղացին,
Գանձակի խորքից հողմեր դուրս եկան...

Ու Երևանից խաբրիկ մի ահեղ,
Ելավ ու հասավ հո•նած Արաքսին,
Որ տանի սարին, մեր սու°րբ, փառահե°ղ,
Որ ապավինի նա մեր մե°ծ ուժին:

Որ վե°րջ կտրվի բաժանմանն այս •ույժ,
Եվ Արա•ածի հետ շուրջպար կբռնեն
Ու չի դիմանա երբե°ք ոչ մի ուժ,
Եթե միասին պինդ ոտքի ելնեն:
Edgar
 
Posts: 50
Joined: Wed Jan 10, 2007 11:53 am

Postby Andranik on Sat May 19, 2007 8:50 am

Անսկիզբ է Բանը, և Բանը ճշմարտից է, և ճշմարիտ է Բանը:
Այն ինչ ունի սկիզբ, ունի նաև վերջ, - իսկ Բանն անվերջ է:
Ով Բանական է, Բանի բանվածքով դառնում է Հավերժ:
Պատահական չե, որ ով Հավերժին թիկունք է դարձնում, անԲան է դառնում:
ԱնԲանացածին, էլ Բան չի մնում, քան Բանբաս անել.
ՈՒ Բանբասանքը փակում է Բանող ուղեղի ՈՒղին, դարձնելով նրան տրամաԲանող:
ՏրամաԲանող ուղեղն էլ հետո, չկարենալով անհուն ու անծայր Երկինքը զգալ,
Երկնքի անթիվ ԱստղԱրեգների Լույսը ընդգրկել, - Ավետն ընդունել,
Փորձում է իրեն բյուր պատրանքներից հյուսված Հույսերով սփոփանք գտնել:
Եվ պատրանքները սիրով տրվելով երևակայության տաք գգվանքներին,
Խոհատարածքում խուց են կառուցում,
Եվ լուսավորում կենդանու ճարպը այրող ճրագով,
Խուցը այդ խղճուկ,՝ Հոգու տուն կոչում:
Խեղճ նորաբնակը չի էլ հասկանում,
Որ վաղուց արդեն դարձել է ավաղ, պատրանքի ձեռքից սնվող ձեռնասուն:
Եվ այսպես դարեր...

Բավ է ժողովուրդ պատրանքի առաջ ծունկդ մաշեցնես,
Բավ է պատրանքին դու սիրաշահես:
Կանգնիր երկրին քո ողջ հասակով,
Նայիր աշխարհին Առողջ հայացքով:
Գիտցիր որ Հոգին տան կարիք չունի,
Տան, որի դուռը ներսից բացելու Բանալի չունի:

Անդրանիկ
ԱՐԱՐԵԼ - ՊԱՀՊԱՆԵԼ - ՊԱՇՏՊԱՆԵԼ
Andranik
 
Posts: 36
Joined: Sat Jan 27, 2007 2:50 pm


Return to Կրոն ու հավատք

Who is online

Users browsing this forum: No registered users and 3 guests

cron