Խորագրերի պահոցը. Հայտարարություններ

ՀՀ-ում բոլոր երկրների դեսպանատների պատասխանատուներին

Հայ Արիական Միաբանության Գերագույն Խորհուրդն իր մտահոգությունն է հայտնում Ջավախքում սանձազերծված հերթական սադրանքի առիթով:
Վրացական իշխանությունները Ջավախքի իրենց խամաճիկային «հայ» սպասավորների հետ պարբերաբար դավեր են նյութում ջավախքահայության հանդեպ, որպեսզի հասնեն իրենց գերնպատակին՝ հայաթափեն Ջավախքը:
Հայկական Ջավախքն այսօր կանգնած է հայաթափված Նախիջեւանի ճակատագրին արժանանալու ճանապարհին: Ժամանակին աշխարհի աչքի առաջ կատարվածն այսօր դառն իրողություն է: 
Հալածանքներ եւ հետապնդումներ են իրականացվում հատկապես Ջավախքի հայրենասիրական ուժերի նկատմամբ: Որոշ դեպքերում այս սադրանքներին նպաստեցին նաեւ ՀՀ իշխանությունները՝ մի շարք դեպքերում պատրաստակամորեն կատարելով Վրաստանի իշխանությունների խնդրանք-պատվերը:

«Ուխտ Արարատի», Հայաստանի Ազատագրության Հայ Գաղտնի Բանակի (ASALA) ազատամարտիկների

Մենք մտահոգված ենք հատկապես քաղաքական մի շարք գործիչների առողջական լուրջ խնդիրներ ունենալու փաստով (ներկայումս ամենալուրջը ՆԺԿ ղեկավար Արամ Կարապետյանի վիճակն է): Մտահոգված ենք նաեւ արցախյան ազատամարտի հրամանատարներից մեկի՝ Ժիրայր Սէֆիլյանի հնարավոր արտաքսման հանգամանքով:

Կարծում ենք՝ ինչպես վերոնշյալ երկու գործիչների, այնպես էլ ազատամարտի բովով անցած Վարդան Մալխասյանին, Հակոբ Հակոբյանին, Մյասնիկ Մալխասյանին, Սասուն Միքայելյանին, Աշոտ Զաքարյանին, Սմբատ Այվազյանին կամ քաղաքական գործիչներ Պետրոս Մակեյանին, Շանթ Հարությունյանին, Արարատ Զուրաբյանին, Ալեքսանդր Արզումանյանին, Վահագն Հայոցյանին, Գրիգոր Ոսկերչյանին եւ այլոց կալանքից ազատ արձակելը, ազատության մեջ նրանց մեղադրանք ներկայացնելն ու դատապարտելը դատավճիռների նկատմամբ առավել վստահություն կներշնչի, կլինի ավելի թափանցիկ, ուստիեւ՝ արդարացի:

Իշխանություններին կոչ ենք անում՝ պատասխանատվության ենթարկել նաեւ ս/թ. մարտիմեկյան իրադարձություններում իրենց իրավասությունները գերազանցած եւ հատուկ դաժանությամբ աչքի ընկած ոստիկաններին ու զինվորականներին, ինչպեսեւ՝ ՀՀ նախագահի ընտրության ժամանակ ընտրական տեղամասերում օրինական կարգը խախտած հանձնաժողովի անդամներին ու մի շարք լիազորված անձանց:

Միայն այս ձեւով է հնարավոր վերականգնել հանրության եւ իշխանությունների փոխադարձ վստահությունը: Ինչն էլ մեր երկրի կայունության հիմնական երաշխիքներից է:

Հայ Արիական Միաբանությունը ողջունում է Պաղեստինի ժողովրդին՝ իր ազատագրական պայքար 60-ամյակի առիթով:
1948թ. սիոնիստական ազգայնամոլները ջհուդա-մասոնական տարաբնույթ օթյակների աջակցությամբ, նույն այդ ուժերի սպասավոր ՄԱԿ-ի հովանավորությամբ «կերտեցին» Իսրայել պետությունը՝ սկիզբ դնելով Պաղեստինի եւ արաբական այլ երկրների ժողովուրդների միջազգային հալածանքին: Անցել է 60 տարի, բայց պաղեստինցիները շարունակում են իրենց հերոսական պայքարը՝ դրանով նաեւ օրինակ ծառայելով այլ իրավազրկված ժողովուրդներին՝ հանուն հայրենիքի անդադրում պայքարելու առումով:
Սիոնականությունը (Սիոնիզմ) չարիք է ոչ միայն պաղեստինցիների, ոչ միայն տարածաշրջանի երկրների, այլեւ՝ ամբողջ աշխարհի համար: Այն համամարդկային չարիք է: Ուստի դրա դեմ պայքարն էլ պիտի լինի համամարդկային եւ ընդհանրական: Այն պետությունները, որոնք նպատակ ունեն լինել ազգային, կռիվ ունեն սիոնա-մասոնական ուժերի դեմ:
Հայ ազգն էլ ունի ազատագրական պայքար, ինչը սկսվեց եւ ընդմիջվեց արցախյան ազատամարտով եւ կավարտվի Հայկական լեռնաշխարհի ամբողջական վերատիրմամբ:
Մենք մեր աջակցությունն ենք հայտնում պաղեստինցիներին եւ տարածաշրջանի ու աշխարհի այն բոլոր երկրներին, որոնք պայքարում են սիոնական չարիքի դեմ: Հայ Արիական Միաբանությունն էլ վաղուց միացած է այդ պայքարին:
Հաղթանակ ենք մաղթում Պաղեստինի ժողովրդին, խաղաղություն ենք մաղթում Լիբանանի ժողովրդին եւ համերաշխություն ենք մաղթում ընդհանուր պայքարի բոլոր ազգերին ու երկրների կառավարություններին:

Հայ Արիական Միաբանության
Գերագույն Խորհուրդ
14.05.2008թ.

Շուշիի ազատագրմանը մի առանձնահատուկ մոտեցմամբ են վերաբերում եւ’ ազատամարտիկները, եւ’ ռազմագետները, եւ’ քաղաքական վերլուծաբանները:

Այո’, պատմական Հայաստանի պատմա-մշակութային կենտրոնի ազատագրումը նաեւ բեկումնային նշանակություն ունեցավ արցախյան ազատամարտում: Իհարկե, էլի կարեւորագույն ճակատամարտեր եղան այդ ընթացքում, որի մասնակիցները ոչ մի բանով չեն զիջում Շուշին ազատագրողների փառքին արժանանալու համար, սակայն, Շուշին «կորցնելու» հանգամանքն իսկապես լրջորեն սասանեց ադրբեջանցիների կամքը եւ փոխեց ամբողջ պատերազմի ընթացքը:

Ապրիլ 24. Վրեժ եւ Հայրենատիրություն.
Սա է փոխխհատուցումը անմեղ զոհերի

Մենք պարբերաբար անդրադառնալով Հայոց ցեղասպանությանը, դրա միջազգայնորեն ճանաչմանն ու դատապարտմանն ուղղված համայն հայության ջանքերին՝ այնուամենայնիվ նշում ենք, որ ցեղասպանության զոհերի հիշատակը հավերժացնելուն, ոգեկոչելուն զուգահեռ, ապրիլի 24-ը հայերիս համար պիտի դառնա ազգային վրեժի ու հայրենատիրության օր:
Ցեղասպանության զոհերի հիշատակի պահպանման եւ հարցի միջազգայնացման համար անուրանալի է արդար վրիժառությամբ առաջնորդված տասնյակ հայորդիների նահատակությունը…
Ցեղասպանության միայն բարոյական ճանաչումն ու դատապարտումը պահանջողները պարզապես թույլի, սփոփանքի կարիք զգացողի հոգեբանություն ունեն, ովքեր թշնամու ներողության (իմա՝ ներողամտության) խոսքին են սպասում, որով փորձում են ձերբազատվել մորթվողի բարդույթից: Սա նմաններին հիմնովին բավարարում է:
Ուժեղի համար ցեղասպանության նահատակների միակ փոխհատուցումը պահանջատիրությունն է՝ հայրենատիրությունը: Այս տեսակը նման է իր այն նախնյաց, ովքեր զենքը ձեռքին ինքնապաշտպանվելով նահատակվեցին եւ ոչ թե հանձնվեցին առանց դիմադրության…
Այնժամ, երբ ցեղասպանվածների ժառանգները կվերատիրեն իրենց պապերի հողերն ու ընդմիշտ կապրեն, կարարեն այնտեղ, այդժամ ցեղասպանության զոհերի փոխհատուցումը կլինի լիովին ու վերջնական:

«Հայ-Արիներ»

Եթե ընդունենք, որ «սիրիր թշնամուդ» քարոզը բխում է քարոզչի, այսպես կոչված «մարդասիրական» նկատառումներից, ապա ստիպված կլինենք ընդունել նաեւ, որ քարոզիչը, մեղմ ասած, տկարամիտ է կամ ստրկամիտ, հետեւաբար` նույնն են նրա տասներկու աշակերտ-առաքյալները: Միգուցե սխալվու՞մ ենք:
Ըստ իս, անկասկած սխալվում ենք: Դիմենք տասներկուսից մեկին` Պողոս առաքյալին, որը Եհովայի ձեռնարկումներին անհամեմատ ավելի է տեղյակ, քան մենք: Ընթերցենք «Պողոսի առաջին թուղթը առ Կորնթացիս»:
«Աստված ընտրեց աշխարհի հիմարներին, տկարներին ընտրեց աստված, եւ աշխարհի աննշաններին ու անարգներին եւ ոչնչություններին ընտրեց աստված, որպեսզի վերացնի նշանակալին, որպեսզի ոչ մի մարմին չպարծենա…»:

2008թ. մարտի 16-ին լրացավ մեր թերթի միամյակը:
Առաջին թողարկումը թվագրվել էր` 2007թ. մարտի 16-23:
«Լուսանցք»-ը մեկ տարվա ընթացքում տպագրվեց 50 անգամ եւ այս կարճ ժամանակահատվածում գտավ իր մշտական ընթերցողներին:
Մենք մեր անդրանիկ թողարկումում նշել էինք, որ գալիս ենք լրացնելու ՀՀ մամուլի մեծ ընտանիքում թերեւս միակ բաց մնացած տեղը` ազգայնական ոլորտը (խոսքը զանգվածային լրատվամիջոցների մասին է): Հաճախ այս ոլորտը քաղաքական ու լրատվական դաշտում միտումնավոր լուսանցքային են համարում եւ «Լուսանցք»-ն եկավ ապացուցելու, որ դա այդպես չէ ու ազգայնականներն իրենք կարող են լուսանցքում դիտարկել այլոց…
Զարմանալի մե~ծ լռություն պահպանեցին «եղբայր եւ քույր» զլմները այս մեկ տարվա ընթացքում, իհարկե եղան մասնակի բացառություններ` շնորհավորողներ ու հղում անողներ: Սակայն մեր երկրի անկախ մամուլը` իշխանական թե ընդդիմադիր, լռեց ու չհանդուրժեց մեր գոյությունը, ազգայնական մտքի ազատորեն արծարծումը…