Խորագրերի պահոցը. Հոդվածներ

Հաղթահարել կարելի է միայն նոր գաղափարա-քաղաքականությամբ

Արդի համաշխարհային տնտեսական ճգնաժամը շատերն իրավացիորեն կապում են «Աշխարհի գաղտնի կառավարության» հերթական աշխարհաքաղաքական նպատակների իրականացման հետ: Առաջին հայացքից թվում է, թե անտրամաբանական է այս կապը. ի՞նչ նոր գործընթացների անհրաժեշտություն կա, երբ առանց այն էլ համաշխարհային հզոր լծակները գտնվում են «Աշխարհի գաղտնի կառավարության» անդամների ձեռքում:

Օրերս մի խումբ երիտասարդներ Երեւանում թռուցիկներ էին փակցրել, որոնց վրա տարբեր բուհերի դասախոսների նկարներ էին, իսկ տակը գրած էր՝ կաշառակեր:

Ճիշտ այդպես, մի ժամանակ առաջ պայքարում էին հասարակական ու քաղաքական մի շարք ուժեր, որոնք իրենց բողոքն էին հայտնում աղանդների ապազգային գործունեության դեմ եւ անբարո տարբեր երեւույթների նկատմամբ: Այս պայքարի մեջ ամենաեռանդունը «Մեկ ազգ» կուսակցությունն էր: Սակայն, կարծես թե այդ ձեւի ՕԳԳ-ն այնքան էլ արդյունավետ չեղավ, եւ այդ թռուցիկները հետզհետե անհետացան մայրաքաղաքի տարբեր շինությունների պատերից ու սյուների վրայից:

ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանը վերջապես կարգադրություն է ստորագրել Հանրային խորհրդի կանոնադրությունը հաստատելու եւ Հանրային խորհրդի անդամներ նշանակելու մասին:

Հանրային խորհրդի անդամներ են նշանակվել Ռոբերտ Ամիրխանյանը, Աննա Ասատրյանը, Լիլիթ Ասատրյանը, Կարեն Բեքարյանը, Էմիլ Գաբրիելյանը, Անելկա Գրիգորյանը, Աստղիկ Գեւորգյանը, Հայկ Դեմոյանը, Հովհաննես Զանազանյանը, Խոսրով Հարությունյանը, Վազգեն Մանուկյանը եւ Վլադիմիր Մովսիսյանը:

Համաձայն հաստատված կանոնադրության, Հանրային խորհուրդը ՀՀ Նախագահի կողմից կազմավորվող խորհրդակցական մարմին է, որն ունի 36 անդամ: Խորհրդի մնացած 24 անդամները կընտրվեն կանոնադրությամբ նախատեսված ընթացակարգով եւ ժամկետում:

Մեծ-մեծ փրթող նախագահի բերանով

Վրաստանի նախագահ Միխայիլ Սահակաշվիլին հայտարարել է, որ «ողբալի է այն երկրների վիճակը, որոնք իրենց բացարձակ կախման մեջ են դրել Ռուսաստանից»: Այս ցանկում նա նշել է նաեւ Հայաստանի անունը:

Կառավարությունը երեկվա նիստում քննարկեց միջազգային ճգնաժամի պայմաններում պետբյուջեի ծախսերի կատարմանն առնչվող խնդիրը:

Հստակեցվեց, որ բյուջեն ոչ թե կրճատվելու է, այլ՝ ծախսերի վերաբաշխում է լինելու: Որոշումը կայացվել է՝ ելնելով այն անհրաժեշտությունից, որ այս տարվա հունվարին ՀՆԱ-ի ցուցանիշները կտրուկ վատացել են, մեծացել են ճեղքվածքները, ուստի հարկ կա անցնելու եռամսյակային բյուջետային ծրագրավորման: Վարչապետ Տիգրան Սարգսյանի խոսքերով, պետք է խնայենք եւ ծախսենք այնքան, ինչքան եկամուտներն են: Պետք է պատրաստ լինել վատթարագույն սցենարներին, որովհետեւ ճգնաժամի տեւողության կանխատեսումներն առայժմ անորոշ են:

Ֆինանսների նախարար Տիգրան Դավթյանը տեղեկացրեց, որ պետբյուջեի ծավալի 20%-ը, որ 252 մլրդ դրամ է եւ որ սոցիալական ծախսերն են, կատարվելու են հստակ եւ՝ ըստ ժամանակացույցի: Այս առումով որեւէ փոփոխություն չի լինի: Բայց կան որոշ ծախսեր, որոնք տեղափոխվել են տարեվերջ՝ 4-րդ եռամսյակ: Դրանք այն ծախսերն են, որոնք առաջնահերթ չեն, օրինակ՝ գույքի եւ ավտոմեքենաների ձեռքբերումը, գործուղումները: Այսինքն՝ վերադասավորումներ լինելու են բացառապես ոչ առաջնահերթ ծախսերի մասով: Ի դեպ, ինչ վերաբերում է համահայկական ծրագրերին (նոր ԱԷԿ-ի կառուցում, ենթակառուցվածքների զարգացում, համահայկական բանկի ստեղծում), ապա Տ. Դավթյանի հավաստմամբ, դրանք կիրականացվեն՝ բյուջետային միջոցներով կամ այդ միջոցների մասնակցությամբ:

Մեր երկրի ժամային գոտին խախտված է եւ անհրաժեշտություն կա այն ուղղելու:

Վերստին արծարծվում է Իրան-Հայաստան նավթամուղի հարցը: ՀՀ էներգետիկայի եւ բնական պաշարների նախարար Արմեն Մովսիսյանը հայտարարել է, որ 2009թ. սկսվելու է Թավրիզ-Երասխ նավթամուղի շինարարությունը: Այս ծրագիրը լուրջ հակազդեցություն է առաջացրել Ադրբեջանում: Նավթամուղի Թավրիզ-Մեղրի-Երասխ ուղին դուր չի գալիս ադրբեջանցիներին, եւ նրանք մտահոգված են, որ բացի Հայաստանի պահանջները բավարարելուց, այս նավթամուղը կարող է նաեւ տարանցիկ դառնալ: Մեր մյուս հարեւանին՝ Վրաստանին, այս ծրագիրը, ինչպես նաեւ Իրան-Հայաստան երկաթգծի կամ գազամուղի հնարավոր տարանցիկության հարցը կամ էլ էներգետիկ ոլորտի միասնական ծրագրերը չեն հուզում, քանզի ինքն ամեն դեպքում օգտվում է եւ ունենում է այլընտրանքային տարբերակներ:

«…Երկիրն ամբողջ ձեր առջեւն է, որտեղ որ վայելուչ եք գտնում, թող ձերը լինի…» (Գրիգորիս «լուսավորիչ»)

«Եվ Դուք նրան (Գրիգորիսին-Ս.Մ.) լուսավորի՞չ եք համարում» (մի իտալացու ասած)

«Հայ» եկեղեցական պատմագրության մեջ կա 301-ին վերաբերող մի փաստ, որի վրա հայ պատմագիտությունը պատշաճ ուշադրություն չի դարձրել, ինչը եւ հնարավորություն չի տվել այդ ժամանակաշրջանի ամբողջական պատկերը վերհանել: Խոսքը Հովհ. Մամիկոնյանի «Տարոնի պատմության» մեջ բերված Գրիգորիս «լուսավորչի» նամակի մասին է՝ հասցեագրված Կեսարիայում գտնվող իր դավանակից քրիստոնյաներին (սրանք, ամենայն հավանականությամբ, ասորի կամ եբրայացի են եղել): Մեջբերենք այդ շատ բան ասող նամակը գրեթե ամբողջությամբ: «…Ամեն ոք, ով հանձն է առնում աստծո կամքին ծառայելը, պարտավոր է հալածական լինել, որովհետեւ նրա քարոզչությունը ոչ բոլորի համար է ընդունելի: Ինչպես որ այժմ ձեր մասին իսկ լսեցինք, թե հալածական եք ձեր բնակության վայրերից. հանձն եք առել լինել օտարական հարազատ երկրի (Իսրայելի-Ս.Մ.) եւ բարեկամների (իսրայելցիների-Ս.Մ.) համար, առ ոչինչ համարելով պանդխտության վիճակը, այլեւ թափառական գնացիք եւ չգիտենք էլ, թե ու՞մ մոտ եւ ու՞ր հանգրվանեցիք: Ահա, երանի ենք տալիս ձեզ աստանդական կյանքի համար, բայց ձեր իմաստությունը՝ ո՛չ: Մանավանդ գիտեիք, որ թագավորն մեր (Տրդատը-Ս.Մ.) լի է քրիստոնեական հավատով եւ մեր աշխարհն էլ (նկատի է առնում ի բնե ո՛չ իր, բայց իրենը դարձրած աշխարհը՝ Հայաստանը…-Ս.Մ.)՝ աստվածապաշտությամբ, հապա էլ ինչու՞ եղաք փախստական դեպի այդ հեռավոր եւ օտար երկիրը: Գիտեիք նաեւ, որ մեր բոլոր գավառներին եպիսկոպոս ու քահանաներ են հարկավոր, իսկ սրանք (Հայաստանում եղած կամ Հայաստան եկած՝ իր ջհուդական շրջապատը-Ս.Մ.), որ զանազան կողմերից եկել-հավաքվել են, ի՞նչ են (սրանք) հայոց վեց հարյուր քսան գավառների համար. ամեն մի գավառի մեկ կամ ամենաշատը երկու քահանա հազիվ թե հասնի: Որովհետեւ այստեղ մանուկները դեռ դպրանոցի են եւ ոչ մեկը նրանցից հասուն չի քահանայության: Մինչդեռ դուք (բազում) կրոնավորների առած դեպի օտար ու հեռավոր կողմերը գնացիք:

Հայոց պետականության կործանումից ի վեր եկեղեցական այրերը դարեդար եւ պարբերաբար գովաբանում են եկեղեցու գործունեությունը հայապահպանության հարցում: Եկեղեցական պատմիչներն էլ այդ գովաբանումը վերածել են փառաբանման, ու հայոց բազմադարյա գոյաքարշությունը գրեթե հերոսացում է պատկերվել:

Այսպես եկեղեցու դերը հայապահպանման մեջ դարձրել են «բացառիկ ու բացարձակ»…

Հատվածներ Համլետ Դավթյանի «Մեզ անծանոթ Վարդանանց պատերազմը» գրքից

Վրաստանի Արդարադատության նախարարությունը պաշտոնական նամակով մերժել է ֆրանսահայ փաստաբան Պատրիկ Արապյանին՝ ստանձնելու ջավախքահայ ազգային գործիչ Վահագն Չախալյանի պաշտպանությունը: Հիշեցնենք, որ ջավախքահայ գործչի դատավարությունն անհարկի ձգձգվում է: Մերժման որեւէ հիմք՝ Վ. Չախալյանի մոր՝ Գայանե Չախալյանին հասցեագրված նամակում, նշված չէ: Ընդհակառակը՝ նամակում ուղղակիորեն ասվում է, որ ներկայացվել են բոլոր պահանջվող փաստաթղթերը, սակայն, վրացի շա՜տ խելացի պաշտոնյան «գործի հանգամանքները եւ ներկայացված նյութերի հիմնավորությունը քննելուց հետո, նպատակահարմար չի գտել» Պ. Արապյանին ընթացող դատավարությունում՝ որպես պաշտպան մասնակցությունն արտոնելը: Սա Վ. Չախալյանի ու նրա ընտանիքի անդամների (եւ ոչ միայն նրա, նաեւ այլ հալածվող ջավախքահայ գործիչների)՝ հենց Վրաստանի սահմանադրությամբ եւ օրենքներով երաշխավորված տարրական իրավունքների բացահայտ ու կոպիտ խախտում է: Այս փաստը եւս մեկ հստակ ապացույց է, որ ջավախքահայ հայրենասերի նկատմամբ ընթացող դատավարությունը բացարձակապես քաղաքական է:

Թուրքիայի ԱԳ նախարար Ալի Բաբաջանը հայտարարել է, թե մեծ է հնարավորությունը, որ ապրիլ ամսին ԱՄՆ Կոնգրեսը ճանաչի Հայոց ցեղասպանությունը: Նա կրկնել է վարչապետ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանի այն պնդումը, որ ԱՄՆ-ում Ցեղասպանության պաշտոնական ճանաչումը կվնասի Թուրքիայի հետ ԱՄՆ ռազմավարական հարաբերություններին, եւ Վաշինգտոնն այդ մասին գիտի: Իրադարձությունների նման զարգացումը կվնասի նաեւ հայ-թուրքական կապերին, ինչպես նաեւ Հայաստանի ու Ադրբեջանի միջեւ ընթացող բանակցություններին: