Խորագրերի պահոցը. Հոդվածներ

Իսրայելական հերթական ռազմական ներխուժումը նոր արհավիրքներ բերեց առանց այն էլ հալածյալ ու տառապյալ Պաղեստինի ժողովրդի գլխին:

Օրեր շարունակ, աշխարհի գերտերերը «գցում-բռնում» էին, թե ո՜նց հանդարտեցնեն Իսրայելին, ո՜նց կասեցնեն սիոնիստական կառավարության դաժանությունները: Այդ համապատկերում շա՜տ ողորմելի էին երեւում գերհզոր ԱՄՆ-ն ու Ռուսաստանը, Եվրոպական երկրներն ու… որքա՜ն էլ տարօրինակ է՝ արաբական մի շարք երկրները:

ՀՀ բոլոր նախագահներն իրենց նախընտրական ելույթներում բազմիցս շեշտել են, որ մեր ազգի ճակատագրական հարցերը, այդ թվում նաեւ՝ Արցախի՝ Լեռնային Ղարաբաղի կարգավիճակի հարցը, պետք է լուծել ազգովի, պաշտպանելով հայոց սահմանադրական եւ պատմական իրավունքները: Երկրի նախագահի պաշտոնը ստանձնելիս երդում է տրվում՝ անձնուրաց ծառայել ազգին ու արդյունավետ միջոցներով հայրենիքը պաշտպանել աղետալի վիճակներից…

Մի խոսքով, ՀՀ նախագահի թեկնածուն խոստանում է դառնալ ամեն հայի ու հայաստանցու նախագահը: Բայց… հետո կամաց-կամաց վեր է ածվում իր իշխանությունը ժողովրդից պաշտպանող մի ղեկավարի, որն անճանաչելի է դառնում եւ խոստումներ շռայլողից փոխվում-դառնում է ամբարտավան ու անհասանելի մի վերմարդկային երեւույթ… Եվ սկսում է սպասարկել առավելապես իրեն աջակցած եւ ծառայամիտ «օլիգարխիկ կլան»-ի շահերը:

Հունվարի 19-ին լրացավ Ստամբուլի «Ակոս» թերթի գլխավոր խմբագիր Հրանտ Դինքի սպանության 2-րդ տարելիցը: Այդ դավադիր սպանությունը այն այլատյաց քաղաքականության հետեւանքն էր, որը դեռ տիրում է այսօրվա Թուրքիայում:

Ադրբեջանը հերթական անգամ փորձեց տեղեկատվական պատերազմում նախահարձակ լինել՝ այս անգամ Հայաստանին մեղադրելով Ռուսաստանի հետ ռազմական «անօրինական» համագործակցության մեջ: Բաքուն մեծ աղմուկ էր բարձրացրել, թե իբր ՌԴ-ն շուրջ 800 մլն. դոլարի զենք-զինամթերք է տեղափոխել Հայաստան:

Կարճ ժամանակ առաջ, երբ հայ ազգայնականներն ահազանգում էին Ջավախքի եւ ջավախքահայության խնդիրների մասին, ՀՀ իշխանությունները եւ նրանց սպասարկող ՀՀ-ում բնակվող ջավախքահայերը (հասկանալի է՝ պաշտոնյա կամ պատգամավոր) այդ ընդվզումներն ու արդար պահանջը, ամենամեղմ բնորոշմամբ, որակում էին սադրանք, իսկ ոմանք էլ շա՜տ էին առաջ անցել եւ ջավախքահայերի շահերի պաշտպանությունը դավաճանություն էին որակում, քանզի այդպիսով Արցախյան ճակատին զուգահեռ 2-րդ՝ Ջավախքյան ճակատի բացում էին նկատում… Հետո էլ հարեւան Վրաստանին թշնամացնելու միտում էին տեսնում եւ Երեւան-Թբիլիսի վազքուղով պարբերաբար սիրաշահումներ էին անում վրացական իշխանություններին՝ իրենց բիզնեսի «արտոնյալ» ճանապարհն ապահովելու համար…

Մեր դիվանագիտությունը ժամանակին այդպես էլ չկարողացավ հայոց ցեղասպանության միջազգայնորեն ճանաչման եւ դատապարտման քաղաքականությունը դարձնել առանցքային լծակ՝ ՀՀ արտաքին հիմնախնդիրները (հատկապես՝ ՀՀ շրջափակման առումով) կարգավորելու համար: Ավելի քան 20 երկրների եւ միջազգային կառույցների՝ հայոց ցեղասպանության ճանաչումներից այդպես էլ երբեք չբխեցվեց ՀՀ ԱԳՆ գործունեությունը:

Երկար ժամանակ ՀՀ իշխանությունները փորձեցին պաշտոնական Թբիլիսիին համոզել, թե Հայաստանն ու Վրաստանը բացի հարեւան լինելուց, նաեւ բարեկամ ու եղբայր պետություններ են: Տրվելով «Վրաստանը մեր միակ ճանապարհն է դեպի Արեւմուտք» տեսությանը՝ պաշտոնական Երեւանը սիրաշահումների տեսանկյունից առաջ անցավ Արեւելքի բոլոր երկրների բոլոր տիպի շողոքորթությունների կիրառման ձեւերից… Ինչն անակնկալ էր նաեւ վրացիների համար:

ԶԼՄ-ներով հաճախակի ենք լսում կամ կարդում՝ «Հարավային Կովկասի երեք հանրապետություններ» արտահայտությունը: Խորհրդային կայսրության տարիներին ՀԽՍՀ-ն «տեղադրում» էին Այսրկովկասում, իսկ մեր օրերին՝ ՀՀ-ն՝ Հարավային Կովկասում:

Մի շարք հայ մտավորականների՝ Թուրքիայի նախագահին հղած նամակի հրապարակումից հետո (հայոց ցեղասպանության ճանաչմանն ուղղված), մի շարք թուրք մտավորականներ էլ որոշեցին թեման շարունակել ինտերնետում:

Ու դեռ թարմ են թուրք մտավորականների կողմից «Հայոց ցեղասպանության համար հայերից ներողություն խնդրելու» ինտերնետային նախաձեռնության արձագանքները, որին ոմանք ոգեւորությամբ էին մոտենում: Սակայն, շատերը հասկացան, որ սա որեւէ կապ չունի ցեղասպանության ճանաչման հետ եւ հերթական բարոյական հաղթանակն են փորձում մեզ մատուցել…

Իրանի նախագահ Մահմուդ Ահմադինեջադը շնորհակալություն է հայտնել Թուրքիայի վարչապետ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանին՝ Դավոսի համաշխարհային տնտեսական ֆորումում նրա պահվածքի համար՝ «Թուրքիայի կառավարության ղեկավարի արարքը արտահայտում է ամբողջ թուրք ժողովրդի, տարածաշրջանի ազգերի ու աշխարհի տեսակետը: Մենք գնահատում ենք դա: Նա իրեն պահեց այնպես, ինչպես պետք է պահեր նման իրավիճակում»: Հիշեցնենք, որ այդ ժամանակ միջադեպ էր ծագել Իսրայելի նախագահ Շիմոն Պերեսի ու Թուրքիայի վարչապետ Էրդողանի միջեւ: Գազայի հատվածում ստեղծված վիճակին վերաբերող Պերեսի զգացմունքային ելույթից հետո, Էրդողանը մեղադրել էր Իսրայելին՝ Գազայի խաղաղ բնակիչների զանգվածային սպանությունների համար: Իսկ երբ կարգավարն ընդհատել էր նրան, Թուրքիայի վարչապետը ցուցադրաբար լքել էր ֆորումը՝ հայտարարելով, որ ինքն այլեւս չի գա Դավոս:

1978թ. հունվարից Իրանի շահ Մոհամադ Ռեզա Փեհլավիի արեւմտամետ քաղաքականության դեմ ցույցեր սկսվեցին երկրում: 1 տարի անց շահը փախչում է Իրանից, իսկ երկրից աքսորված հոգեւոր առաջնորդ այաթոլլա Խոմեյնին վերադառնում է Թեհրան եւ ղեկավարում Իսլամական հեղափոխությունը:

Իրանը պաշտոնապես Իսլամական Հանրապետություն է հռչակվում 1979թ. ապրիլի 1-ին՝ համազգային հանրաքվեի արդյունքներով: 1979թ. դեկտեմբերին Իրանի Իսլամական Հանրապետությունում հաստատվում է Աստվածապետական Սահմանադրություն, որի համաձայն իսլամական շիա ուղղությունը հռչակվում է պետական կրոն, ինչպես եւ պարսկերենը՝ պետական լեզու:

Հունական եւ թուրքական մասոնների դավադրությունը

Արդեն գաղտնազերծված են մասոնական օթյակների (ժողովարանների) հիմնական նպատակներն ու առաքելությունը, եւ սրանք առաջվա գաղտնիությունն ու վտանգավորությունը թերեւս չունեն: Իհարկե, դեռեւս հիմնովին վտանգազերծված չեն, ուստի՝ սրանց հանդեպ զգուշավորությունը պետք է դեռ պահպանել:

Բացահայտված լինելու պայմաններում, «անկախ» երկրների օրենքներին համապատասխան պետականորեն գրանցվելուց հետո, այս օթյակները այժմ փորձում են հիմնականում բարեգործական կազմակերպության համբավ ձեռք բերել, որպեսզի վերստին աներեւույթ տիրանան պետական, քաղաքական, տնտեսական ու մշակութային բարձր դիրքերի՝ իրենց երբեմնի ուժը վերականգնելու համար: Մասոնական օթյակներն այսօր էլ օժանդակություն են ստանում «Աշխարհի գաղտնի կառավարություն»-ից եւ առավելապես սպասարկում են «300-ի կոմիտե»-ի շահերը, սակայն Հայաստանի նման պետությունների համար այս օթյակների գործունեությունը կարող է կործանարար լինել……

Պատմության գիրկն անցան ՀՀ-ին վերաբերող ԵԽԽՎ 2008թ. թիվ 1609 եւ 2009թ. 1620 բանաձեւերը, սակայն, իր պատմությունն է կերտում ԵԽԽՎ 2009թ. թիվ 1643 բանաձեւը: Այն առավելապես ՀՀ քր.օր.-ի հոդվածների փոփոխություններին ու լրացումներին է վերաբերում, որն էլ ուղղակիորեն առնչվում է «7-ի» գործով դատավարությանը: Իշխանությունները պնդում են, որ սկսել են իրականացնել վերջին բանաձեւի պահանջները, իսկ ընդդիմությունը ընդդիմանում է, թե դա այդպես չէ:

Սա է Հայ ազգայնականների համախմբման առաքելությունը

Հունվարի 22-ին Հայ Արիական միաբանության (ՀԱՄ) գրասենյակում կայացավ Հայ Ազգայնականների համախմբման (ՀԱՀ) առաջին մամլո ասուլիսը: Հիշեցնենք, որ մեկ ամիս առաջ ստեղծված այս համախմբումը հիմնադրվել էր 2008թ. դեկտեմբերի 22-ին, Հայ արդարադատության աստված Միհրի վերածնման եւ ձմեռային արեւադարձի օրը, պատմական Էրեբունի (Արին Բերդ) ամրոցի տարածքում: ՀԱՀ-ը հայտարարությամբ հայտնել էր, որ Հայաստանի քաղաքական ուժերը վաղուց պիտի ձեւավորված ու համակարգված լինեին եւ պաշտպանեին հայոց ազգային շահերը իրենց գաղափարադրույթներին համապատասխան: Նշվել էր նաեւ, թե սրա բացակայությունն է պատճառը, որ «երեկվա համայնավարն այսօր ազատական հայացքների տեր է դարձել, իսկ վաղն անվարան հանդես կգա իբրեւ ազգայնական: