Խորագրերի պահոցը. Հոդվածներ

Մեր դիվանագիտությունը ժամանակին այդպես էլ չկարողացավ հայոց ցեղասպանության միջազգայնորեն ճանաչման եւ դատապարտման քաղաքականությունը դարձնել առանցքային լծակ՝ ՀՀ արտաքին հիմնախնդիրները (հատկապես՝ ՀՀ շրջափակման առումով) կարգավորելու համար: Ավելի քան 20 երկրների եւ միջազգային կառույցների՝ հայոց ցեղասպանության ճանաչումներից այդպես էլ երբեք չբխեցվեց ՀՀ ԱԳՆ գործունեությունը:

Երկար ժամանակ ՀՀ իշխանությունները փորձեցին պաշտոնական Թբիլիսիին համոզել, թե Հայաստանն ու Վրաստանը բացի հարեւան լինելուց, նաեւ բարեկամ ու եղբայր պետություններ են: Տրվելով «Վրաստանը մեր միակ ճանապարհն է դեպի Արեւմուտք» տեսությանը՝ պաշտոնական Երեւանը սիրաշահումների տեսանկյունից առաջ անցավ Արեւելքի բոլոր երկրների բոլոր տիպի շողոքորթությունների կիրառման ձեւերից… Ինչն անակնկալ էր նաեւ վրացիների համար:

ԶԼՄ-ներով հաճախակի ենք լսում կամ կարդում՝ «Հարավային Կովկասի երեք հանրապետություններ» արտահայտությունը: Խորհրդային կայսրության տարիներին ՀԽՍՀ-ն «տեղադրում» էին Այսրկովկասում, իսկ մեր օրերին՝ ՀՀ-ն՝ Հարավային Կովկասում:

Մի շարք հայ մտավորականների՝ Թուրքիայի նախագահին հղած նամակի հրապարակումից հետո (հայոց ցեղասպանության ճանաչմանն ուղղված), մի շարք թուրք մտավորականներ էլ որոշեցին թեման շարունակել ինտերնետում:

Ու դեռ թարմ են թուրք մտավորականների կողմից «Հայոց ցեղասպանության համար հայերից ներողություն խնդրելու» ինտերնետային նախաձեռնության արձագանքները, որին ոմանք ոգեւորությամբ էին մոտենում: Սակայն, շատերը հասկացան, որ սա որեւէ կապ չունի ցեղասպանության ճանաչման հետ եւ հերթական բարոյական հաղթանակն են փորձում մեզ մատուցել…

Իրանի նախագահ Մահմուդ Ահմադինեջադը շնորհակալություն է հայտնել Թուրքիայի վարչապետ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանին՝ Դավոսի համաշխարհային տնտեսական ֆորումում նրա պահվածքի համար՝ «Թուրքիայի կառավարության ղեկավարի արարքը արտահայտում է ամբողջ թուրք ժողովրդի, տարածաշրջանի ազգերի ու աշխարհի տեսակետը: Մենք գնահատում ենք դա: Նա իրեն պահեց այնպես, ինչպես պետք է պահեր նման իրավիճակում»: Հիշեցնենք, որ այդ ժամանակ միջադեպ էր ծագել Իսրայելի նախագահ Շիմոն Պերեսի ու Թուրքիայի վարչապետ Էրդողանի միջեւ: Գազայի հատվածում ստեղծված վիճակին վերաբերող Պերեսի զգացմունքային ելույթից հետո, Էրդողանը մեղադրել էր Իսրայելին՝ Գազայի խաղաղ բնակիչների զանգվածային սպանությունների համար: Իսկ երբ կարգավարն ընդհատել էր նրան, Թուրքիայի վարչապետը ցուցադրաբար լքել էր ֆորումը՝ հայտարարելով, որ ինքն այլեւս չի գա Դավոս:

1978թ. հունվարից Իրանի շահ Մոհամադ Ռեզա Փեհլավիի արեւմտամետ քաղաքականության դեմ ցույցեր սկսվեցին երկրում: 1 տարի անց շահը փախչում է Իրանից, իսկ երկրից աքսորված հոգեւոր առաջնորդ այաթոլլա Խոմեյնին վերադառնում է Թեհրան եւ ղեկավարում Իսլամական հեղափոխությունը:

Իրանը պաշտոնապես Իսլամական Հանրապետություն է հռչակվում 1979թ. ապրիլի 1-ին՝ համազգային հանրաքվեի արդյունքներով: 1979թ. դեկտեմբերին Իրանի Իսլամական Հանրապետությունում հաստատվում է Աստվածապետական Սահմանադրություն, որի համաձայն իսլամական շիա ուղղությունը հռչակվում է պետական կրոն, ինչպես եւ պարսկերենը՝ պետական լեզու:

Հունական եւ թուրքական մասոնների դավադրությունը

Արդեն գաղտնազերծված են մասոնական օթյակների (ժողովարանների) հիմնական նպատակներն ու առաքելությունը, եւ սրանք առաջվա գաղտնիությունն ու վտանգավորությունը թերեւս չունեն: Իհարկե, դեռեւս հիմնովին վտանգազերծված չեն, ուստի՝ սրանց հանդեպ զգուշավորությունը պետք է դեռ պահպանել:

Բացահայտված լինելու պայմաններում, «անկախ» երկրների օրենքներին համապատասխան պետականորեն գրանցվելուց հետո, այս օթյակները այժմ փորձում են հիմնականում բարեգործական կազմակերպության համբավ ձեռք բերել, որպեսզի վերստին աներեւույթ տիրանան պետական, քաղաքական, տնտեսական ու մշակութային բարձր դիրքերի՝ իրենց երբեմնի ուժը վերականգնելու համար: Մասոնական օթյակներն այսօր էլ օժանդակություն են ստանում «Աշխարհի գաղտնի կառավարություն»-ից եւ առավելապես սպասարկում են «300-ի կոմիտե»-ի շահերը, սակայն Հայաստանի նման պետությունների համար այս օթյակների գործունեությունը կարող է կործանարար լինել……

Պատմության գիրկն անցան ՀՀ-ին վերաբերող ԵԽԽՎ 2008թ. թիվ 1609 եւ 2009թ. 1620 բանաձեւերը, սակայն, իր պատմությունն է կերտում ԵԽԽՎ 2009թ. թիվ 1643 բանաձեւը: Այն առավելապես ՀՀ քր.օր.-ի հոդվածների փոփոխություններին ու լրացումներին է վերաբերում, որն էլ ուղղակիորեն առնչվում է «7-ի» գործով դատավարությանը: Իշխանությունները պնդում են, որ սկսել են իրականացնել վերջին բանաձեւի պահանջները, իսկ ընդդիմությունը ընդդիմանում է, թե դա այդպես չէ:

Սա է Հայ ազգայնականների համախմբման առաքելությունը

Հունվարի 22-ին Հայ Արիական միաբանության (ՀԱՄ) գրասենյակում կայացավ Հայ Ազգայնականների համախմբման (ՀԱՀ) առաջին մամլո ասուլիսը: Հիշեցնենք, որ մեկ ամիս առաջ ստեղծված այս համախմբումը հիմնադրվել էր 2008թ. դեկտեմբերի 22-ին, Հայ արդարադատության աստված Միհրի վերածնման եւ ձմեռային արեւադարձի օրը, պատմական Էրեբունի (Արին Բերդ) ամրոցի տարածքում: ՀԱՀ-ը հայտարարությամբ հայտնել էր, որ Հայաստանի քաղաքական ուժերը վաղուց պիտի ձեւավորված ու համակարգված լինեին եւ պաշտպանեին հայոց ազգային շահերը իրենց գաղափարադրույթներին համապատասխան: Նշվել էր նաեւ, թե սրա բացակայությունն է պատճառը, որ «երեկվա համայնավարն այսօր ազատական հայացքների տեր է դարձել, իսկ վաղն անվարան հանդես կգա իբրեւ ազգայնական:

Սիոնիստական վարչակարգի սոսկալի հանցագործությունը Գազայի հատվածում եւ հարյուրավոր հալածյալ տղամարդկանց, կանանց ու երեխաների բնաջնջումը եւս մեկ անգամ բացահայտեց սիոնիստական արնախում գայլերի վերջին տարիների կաղծավոր դեմքը եւ անտեղյակներին ու անտարբերներին հիշեցրեց այս պատերազմող անհավատների ներկայության մասին իսլամական երկրների սրտում: Այս սոսկալի աղետը յուրաքանյուր մահմեդականի եւ խղճով ու ազնիվ մարդու համար աշխարհի ամեն մի կետում ծանր ու ցնցող է, սակայն որոշ արաբական պետությունների եւ մուսուլամանության հավակնորդ երկրների լռությունը ավելի մեծ աղետ է: Կա արդո՞ք առավել մեծ առհավիրք, քան այն, որ իսլամական երկրները պետք է պատերազմող ու անհավատ ու զավթիչ վարչակարգի դիմաց պաշտպանեին Գազայի հալածյալ ժողովրդին, այնպիսի կեցվածք ընդունեին, որով սիոնիստական հանցագործ պաշտոնյաները համառորեն նրանց ներկայացնեն այս խոշոր ողբերգական գործողության հետ համաձայնեցված եւ համամիտ:

Հայկական աշխարհ կառուցելու կառավարական հավակնոտ ծրագրերը հօդս են ցնդում

Թե ի՞նչ գնահատական կտա ԵԽԽՎ-ն իր կողմից Հայաստանին ներկայացված բանաձեւերի կատարմանը, կիմանանք միայն հաջորդ տարեսկզբին՝ հունվարյան նստաշրջանի ժամանակ: Օրերս ԵԽԽՎ մոնիտորինգի հանձնաժողովը Փարիզում լսել է նաեւ Մարդու իրավունքների հանձնակատար Թոմաս Համմարբերգի զեկույցը Հայաստանի վերաբերյալ: Իհարկե, մինչ նստաշրջանը Հայաստան այցի կգան ԵԽԽՎ մոնիտորինգի հանձնաժողովի Հայաստանի մասով համազեկուցողներ Ջոն Պրեսկոտը եւ Ժորժ Կոլոմբիեն, ովքեր մեկ անգամ էլ կստուգեն իրենց որոշումների կատարման ընթացքը: Մի խոսքով՝ 2009-ը կսկսվի մեզ համար կարեւոր մի հանգամանքով, երբ եվրասահմանագծին կանգնած Հայաստանը պիտի վճռականորեն որոշի՝ վերջնականապես դառնու՞մ է եվրակառույցների կցորդ եւ կամակատար, թե՞ դրսեւորում է կամք ու վճռականություն՝ արժանապատվորեն պահելով անկախ երկրի եւ ազատ ազգ կերտելու «հավակնոտ» կարգավիճակը:

(Ի պատասխան մի հրապարակման)

Այդ հրապարակմանը պիտի անդրադառնայինք վաղուց, երբ բուռն քննարկվում էր դիակիզման մասին օրենքի նախագիծը: Սակայն այլ հոդվածներ ու վերլուծություններ եղան եւ այնպես ստացվեց, որ մեր պատասխանը համընկավ քրիստոնեական տարեվերջին: Բայց խնդիրը հիմա էլ արդիական է, ուստի որոշեցինք ներկայացնել մեր պատասխանը: Հրապարակման հոդվածագիրը բազմիցս անդրադարձել է հեթանոսական եւ քրիստոնեական արժեքներին, ծեսերին ու հավատալիքներին եւ, անվարան, ամե՜ն հեթանոսական երեւույթ դիտարկել է հետադիմական, հակաստավածային տեսանկյունից: Հակառակ սրան, իհարկե, ըստ նրա, քրիստոնեությունն է միակ ճշմարիտն ու կատարյալը, որն անսխալական է եւ անքննելի: Նույնիսկ Քրիստոսը նման վերաբերմունքին կնախանձեր……

Զարմանալի համառությամբ հրեաների հայր Աբրահամը հայ քրիստոնյաներին ավելի հարազատ է մնում, քան հայերի Հայկ նահապետը, ուստի այլեւս զարմանալի չէ, որ հրեական Եհովա աստվածն է քրիստոնյաների միակ աստվածը, իսկ հայ աստվածները այսպիսիների համար չաստվածներ են…

Չանդրադառնալով քրիստոնեական կրոնական (ըստ «Բիբլիա»-ի) բազմաթիվ կասկածելի ու անբարո մեկնություններին, այլամերժ (բացի հրեաներից) հակաաստվածային ու հակամարդկային եհովական կանոններին (որոնցից շատերին անդրադարձ եղել է ինչպես «Լուսանցք»-ի էջերում, այնպես էլ բազմաթիվ զլմ-ներով, հատկապես՝ ՀԱՄ պաշտոնաթերթ «Հայ-Արիներ»-ով)՝ քննենք միայն, թե ինչու՞ են քրիստոնյաները դեմ դիակիզմանը, բնության հետ հոգու եւ մարմնի միաժամանակյա ձուլմանը:

Բազում են Արա Արարչի բնական որակները մարմնավորող զորությունները: Նրանց մեջ գլխավորները՝ աստվածները՝ արարչական գերագույն խորհուրդը կրող զորություններն են, որոնցից յուրաքանչյուրը կրում է Անահիտ Աստվածամորով նորոգված արարչական որեւէ գերագույն խորհուրդ՝ զորության, սիրո, իմաստության, պտղաբերումի, եւ աստվածներն էլ, իրենց Արարիչ Հոր պես, բացարձակ են, հավերժ, համատիեզերական: Ցնդածները, քթի տակից վեր չնայողներն են միայն ասում, որ աստվածները «մարդիկ են եղել», կամ էլ՝ «մարդն է նրանց ստեղծել», հետեւաբար, որ նրանք մարդու կողմից մի օր ճանաչվում են որպես աստված, մի օր էլ՝ չաստված, մի օր կան, մի օր էլ, երբ մարդը որպես թե ինքնագիտակցության է գալիս, չկա՜ն (այսպիսի «դասեր» էր, օրինակ, մեզ մի օր տալիս Գրիգորիս «լուսավորիչ» հորջորջյալը, աստվածամերժը մեզ՝ հայերիս, աստվածապաշտներիս, աստվածների՝ որպես այդպիսիների պարզորոշ ընկալողներիս): Բացարձակ է Արարիչը մեր, եւ բացարձակ է նաեւ նրա որակները մարմնավորող ամեն աստված: Եվ բացարձակը Արտով է, այլ տիեզերական զորությունների հետ միասին, կերտվում: «Արարչից բխող տիեզերական օրենք-օրինաչափություն է դա, որ պահպանում է բացարձակությունը բնության, ոգու, ծագումի ու արարումի: Արարչի կամքով Միհրը բյուրաչյա՝ ինքն Արտի Աստված, ինքը՝ Արտավազդ, ինքն է հաստատում օրենքը Արտի բարձր երկնքում ու երկրի վրա, բնության մեջ ու մարդաշխարհում: Եվ գիշեր-ցերեկ հսկում է անվերջ Արտի կիրառումը տիեզերական անհունության մեջ» (Ուխտագիրք):

Մինչեւ Թբիլիսի…

Ռուս քաղաքական գործիչ եւ գործարար Անդրեյ Լուգովոյը հայտարարել էր, որ եթե ինքը լիներ ՌԴ նախագահ Դմիտրի Մեդվեդեւի փոխարեն, ապա կհրամայեր ոչնչացնել Վրաստանի նախագահ Միխայիլ Սահակաշվիլուն. «Ով լուրջ վնաս է հասցնում ռուսական պետությանը, պետք է ոչնչացվի»: Նրա կարծիքով, այդ ձեւով է մտածում «յուրաքանչյուր նորմալ ռուս» եւ դեռ «Վլադիմիր Պուտինի երկրորդ ժամկետի սկզբից սկսած տարբեր ուժեր Արեւմուտքում ձգտել են անվանարկել Ռուսաստանն ու անձամբ Պուտինին՝ աջակցելով մեր փախուստի մեջ գտնվող օլիգարխներին»: