Այդ իշխանություններին ամենատարբեր անուններ են տրվել, կոչել են ալան-թալանի, լափող-գռփողի, ազգամերժ-հայրենադավի, թուրքին ծախվածի, ռսի ոտքերի տակ պառկողի, արեւմտյան արժեքների առաջ խոնարհվողի, նաեւ կաշառակեր-կաշառատուի, քրեա-ախպերական, քավոր-սանիկական եւ նմանատիպ այլ ձեւակերպումներով իշխանություն… Դե հայհոյախառն պայծառակերպումները կարիք չկա հիշեցնելու…
Բայց այն, ինչ ստեղծվել է այսպես կոչված «Նոր Հայաստանում» ՝ նմանը չի ունեցել…
Սա եզակի մի դեպք էլ կմնա ըստ երեւույթին, քանզի դժվար թե հաջորդ անգամ Հայաստանում իշխի բառի բուն իմաստով՝ ընտանեկան իշխանությունը… Ավելին՝ Հայաստանը վերածվել է ընտանեկան բիզնես-միջավայրի…
Ու տարօրինակն այն է, որ այս իրավիճակը դեռ շարունակվում է, հանդուրժվում է վերից-վար… Բայց նկատելի է, որ նախկինների հանդեպ համատարած ատելությունն մոռացվում է՝ հետզհետե փոխանցվելով ներկաներին…
Իսկ սա նշանակում է Հայաստանում առկա ընտանեկան իշխանության ընտանեկան բիզնեսի վերջը մոտ է: Թերեւս 1 տարի լիարժեք չձգեն էլ… Մի՞թե ավելի քան 25 տարվա կուտակված ատելությունը կարելի էր այսքան արագ «սեփականացնել»… Փաստորեն, պետականորեն տարվող ընտանեկան բիզնես-իշխանությունը, բիզնես-հինմնադրամների բացումը, բիզնես-սեփականատիրական մղումները… ավելի վտանգավոր են, նողկալի, քան վերոթվարկյալ բոլոր պիտակավորումները, որ ուղղված են եղել նախկին՝ 1-3 նախագահներին…