Lion wrote:Չէ , իզուր ես այդպես մտածում, եղբայր

Ես չափազանց շատ եմ հարգում իմ անհայտ զրուցակցին, ի դեմս, քեզ, որ թույլ տամ անլուրջ պատասխան...
Տես, թե խորենացին ինչպես է նկարագրում տիպիկ հայի /Հայկ Նահապետին - ես հավատում եմ և իմ գրվածքներում ապացուցել եմ ողջ այդ պատմության իրականությունը/ արտաքինը, որն ապրել է մ.թ.ա. 26 դարի վերջին, 25-ի սկզբին
<<Այս Հայկը, բարեկազմ էր, սլացիկ, խիտ մազերով, վճիտ հայացքով /ոչ թե կապտաչ - Լ/ և հզոր>> /благолепный и статный, густокудрый, ясноокий и могучи... Ավելացնեմ նաև, ո Հայկական լեռնաշխարհւոմ գտնված մարդկանց գանգերը այնքան նման են ներկայիս հայերի գանգերին, որ դրանք գիտության մեջ ստացել են <<Արմենոիդ>> անունը... Մի խոսքով, եղբայր, այն ժամանակ հայերը եղել են... մեզ նման

Վստահ եղիր որ եսել եմ շատ հարգում իմ անհայտ զրուցակցին:Հա հասկանալի է….,
Բայց մեկ մարդու’ Խորենացու նկարագրումը քիչ է ապացուցելու իմ ասածի հակառակը:
Ապացուցեմ ինչու,տես
Երկնէր երկին,
Երկնէր երկիր
Երկնէր – ծովը ծիրանի,
Երկն ի ծովուն ուներ – զկարմրիկն եղեգնիկ:
Ընդ եղեգան փող ծուխ ելանէր,
Ընդ եղեգան փող բոց ելանէր
Եվ ի բոցոյն վազէր ԽԱՐՏԵԱՇ պատանեկիկ,
Նա հուր հեր ունէր:
Ապա թէ
ԲՈՑ ուներ մորուս,
Եվ աչկունքն էին ԱՐԵԳԱԿՈԻՆՔ:
եթե չեմ սխալվում,սա նույն Խորենացու աշխատության մեջ է գրված:
Ախր եթե ես ավելի շատ գիտելիք ունենայ,կապացուցեի ավելին …
Մեզ է հասել այս չնչին հատվածը Վահագնի ծնունդից,բա պատկերացրեք,եթե մնացածն էլ հասներ մեզ,ինչեր կպարզվեին….
Ապացույց,նորից
Առասպել
…,որ ԱՐև-ը մի ՈՍԿԵՀԵՐ /այսինքն/ԽԱՐՏԵԱՇ, պատանի է,որն իր ոսկեկուռ կառքով
ամեն օր անցնում է երկնակամարով,գիշերը մտնում է ՎԱՆԱ ծովակը,հանգստանալու:…
Սա վերցված է Անժելա Տերյանի <<ԱՐ Աստծո Պաշտամունքը Հայաստանում>>,Երեվան 1995թ.:
Ես գերապատվությունը տալիս եմ ճշմարտությանը,այլ ոչ թե ինչպես են իմ էմոցիաները,ցանկությունները թելադրում ուղեղս,միտքս…