Երբ հայ պատմաբանները պատմաանբաններ են, հայերը կարող են եկվոր էլ լինել ու…

Վերջերս Հայաստանում հերթական անգամ հայտնաբերվել է մի հնավայր, որտեղ ամփոփված մարդկային, կենդանական կմախքներն ու հին իրերը եւս մեկ անգամ ապացուցում են արիական քաղաքակրթության գոյությունը եւ այն, որ արիացիների նախահայրենիքը Հայկական լեռնաշխարհն է:

«Ռադիոհայ»-ի մի հաղորդման ժամանակ լրագրողը տեղեկացրեց, որ 6 հա տարածության վրա տեղակայված դամբարանաբլուրներում նոր հնագիտական հայտնագործություններ են արվել: Այս առումով ՀՀ մշակույթի նախարարության պատմամշակութային ժառանգության գիտահետազոտական կենտրոնի տնօրեն Հակոբ Սիմոնյանը ասաց, թե «դամբարանադաշտի 8-րդ դամբարանը պեղելիս հայտնաբերվել է բավականին մեծ կոթողային կառույց՝ պատերի հաստությունը 1,5 մ է, երկարությունը՝ 25 մ, 12 մ էլ՝ լայնությունը: 300 քմ տարածքով մի շինություն, որից կարող ենք նախնական եզրակացություն անել, որ սա տաճարական շինություն է: Այստեղից հայտնաբերված ձիու ոսկորները հնագույնն են Առաջավոր Ասիայում» (այս եւ բոլոր մեջբերումները բառացի են-Հ.Թ.): Հետո ծավալվեց հեռահար քննարկում՝ ովքե՞ր են արիացիները, ո՞րն է նրանց հայրենիքը:

Հակոբ Սիմոնյանը շարունակեց. «Արիացիների ամենահիմնական կռվանը ընտելացված ձին է, պեղումները վկայեցին ձիու զոհաբերություններ, ձին ռազմի նպատակով օգտագործելու լավագույն փաստեր կան: Մինչեւ հիմա գերիշխող է շարունակում մնալ այն տեսակետը, որ այս տարածքների բնակիչները եղել են խուրիներ, ինչը հիմնազուրկ տեսակետ է: Իմ խնդիրը ոչ թե հարցի քաղաքականացումն է, այլ՝ իրականության բացահայտումը, եւ եթե փաստերը վկայում են, որ այստեղ բնակվել են արիացիներ, ապա մեր պարտքն է այդ մասին տեղյակ պահել հանրությանը»:

Իսկ լրագրողի հարցին՝ թե «ինչպե՞ս կարելի է քաղաքականացնել այն գիտական հիպոթեզը, ըստ որի հայերն արիացիներ են», հնչեց հետեւյալ պատասխանը.

- Շատ հասարակ, եթե առաջին ժողովուրդն ես, որ հավակնում ես ունենալ ձիաբուծության հայրենիք, արիացիների հայրենիք, ապա դա ցույց է տալիս, որ մենթալիտետը ազգի երկրաչափական պրոգրեսիայով կարող է աճել: Պատահական չէ, որ ցանկացած նման հրապարակում Ադրբեջանում փորձում են մրոտել:

Այնուհետեւ հաղորդման ժամանակ լրագրողը իրավամբ նկատեց, թե Արիական ծագման կողմնակիցները ընդդիմություն ունեն ոչ միայն դրսում, այլեւ այստեղ՝ արիացիների նախահայրենիքում:

Հակոբ Սիմոնյանի խոսքերով, հիմնական ընդդիմախոսները նրանք են, ովքեր առաջնորդվում են քարացած տեսակետներով: Խնդիրը դրված է հետեւյալ սկզբունքով. տեսակետների բախումը թույլ չի տալիս, որ վերջնականացվի Հայ ժողովրդի պատմության 1-ին հատորի կարեւոր հրատարակությունը: Հնագիտությունը, ի տարբերություն պատմագրության, օբյեկտիվ գիտություն է, եթե մենք այսօր գտնում ենք ընտելացված ձիու ոսկորներ, ապա այլեւս ոչ ոք դրա դեմ ոչինչ ասել չի կարող:

Լրագրողի մեկ այլ դիտարկմանն ի պատասխան, թե աշխարհում հետաքրքրիր միտում է նկատվում՝ բոլոր ժողովուրդները փորձում են իրենց մեջ արիական ծագման հետքեր գտնել եւ նախահայրենիքն էլ փնտրել իրենց երկրում, Հակոբ Սիմոնյանը պատճառն է բացատրում.

- Արիացիները իրենց ձիերով եւ զենքերով նվաճեցին ողջ աշխարհը: Արիացիները աշխարհի շարժիչ ուժն են: Թուրքմենները մեծ փողեր են ծախսում, ընդ որում նախագահի հովանավորությամբ, որ ապացուցեն, որ իրենց երկիրը արիացիների նախահայրենիքն է: Դա այնպիսի մի գայթակղիչ կռվախնձոր է, որ ամեն մեկն ուզում է դրա տերը լինել: Եթե զինվորը գիտի, որ ինքը մի ազգի մասնիկ է, որի առաջ ժամանակին դողացել է ողջ աշխարհը, նա ավելի քաջաբար կկռվի:

Այնուհետեւ լրագրողն անցում է կատարում. «Եթե հնէաբանները փորձում են ունենալ փաստեր, ապա մեր երկրում գործող Հայ Արիական Միաբանությունը փորձում է փաստին ազգային ինքնորոշման անձնագիր տալ: Ի՞նչ բարոյական խնդիր է լուծում հայի համար արիականությունը»: ՀԱՄ առաջնորդ Արմեն Ավետիսյանը ընդգծում է. «Արիական առաքինությունը այսպես է ասում, թե ամենագլխավորն այն է, որ մարդը ստեղծված է Տիեզերքի Արարչի կողմից եւ ծառայում է արարչական համակարգին՝ տիեզերակարգին՝ այդպիսով այդ համակարգի ամենաբարձրագույն մասնիկը երկրում տեսնելով սեփական ազգը, սեփական ազգի արարման վայրը՝ հայրենիքը, այստեղից բխող բոլոր հետեւանքերով»:

Լրագրող՝

- Պարզվում է՝ լինել արիացի, նշանակում է լինել հեթանոս: Եվ իսկական հայ արիացու հոգեւոր կենտրոնը պետք է լինի ոչ թե Մայր աթոռ սբ. Էջմիածինը, այլ՝ Գառնո հեթանոսական-արիական տաճարը:

Արմեն Ավետիսյան՝

- Այո, փորձում ենք Գառնին դարձնել համաարիական կենտրոն, նախ՝ տարածաշրջանում: Մենք համագործակցում ենք այլ երկրների արիական կառույցների հետ՝ Ռուսաստանի, սլավոնական երկրների, Իրանի եւ այլն:

Լրագրող՝

- Այս ամենի նպատակը Հայաստանի կշիռը բարձրացնելն է՝ պարզվում է: Այսպիսի գաղափարախոսության հիմքի վրա կառուցված արիականության տեսությունը հիմա արդեն կարելի է հասկանալ, թե ինչու՞ քրիստոնյա Հայաստանում մեծ ընդդիմության է հանդիպում:

Չնայած, որոշ դեպքերում «ընդդիմություն» բառը մեղմ է գործածված: Տեղին կլիներ ասել՝ «կուրծք ծեծելով ու ամեն գնով հակառակվող ընդդիմախոսներ»: Հնագիտության ինստիտուտի տնօրեն, պատմական գիտությունների թեկնածու Պավել Ավետիսյանը նույն հաղորդման ժամանակ թե (մեջբերումը տառացի է – Հ. Թ.)՝ «Այդ ամենը (պեղումները) բավարար չեն նման բան հայտարարելու համար: Անգամ եթե թաղման ծեսը նման է արիական թաղման ծեսին, իհարկե չեմ հասկանում՝ ինչ է նշանակում արիական թաղման ծես, լավագույն ընտելացված փաստեր ունենք, դա դեռ չի նշանակում, թե արիացիներն են ընտելացրել (զգացվում է չէ՞, որ շնչակտուր ու առանց կապակցված խոսքի «ընդդիմախոսում» է – Հ.Թ.): Կամ ձիու վրա նստած արիացու կերպարը, այդ հեքիաթը վաղուց գիտությունը մերժել է: Այսինքն՝ արիացիներն այդպես չեն աշխարհով մեկ տարածվել: Մենք խոսում ենք հնդեվրոպացիների՞ մասին, թե՞ հնդիրանացիների մասին: Դրանք տարբեր բաներ են: Ես պարտավոր չեմ հավատալ ինչ-որ գտածոյի, որին կարելի է տալ տարբեր բացատրություններ, իսկ ա՛յ պատմության քննությունը բռնած փաստերին պարտավոր եմ հավատալ: Ես հավատում եմ մեր պատմիչներին: Ես հավատում եմ ավելի շատ այն ժամանակվա իրանցիներին: Ոչ մի հայ պատմիչ մեզ արի չի համարել: Գումարած՝ մենք գիտենք, որ կա Իրան եւ անիրան: Իրանը հենց արիական աշխարհն է: Անիրանը՝ ոչ արիական աշխարհն է: Ինչու՞ պիտի չհավատանք նրանց, այլ հավատանք չգիտեմ ինչ թերի տվյալներից բխող դատողությունների: Ես հավատում եմ Խորենացուն: Խորենացին ասում է, որ մենք Հայկի զավակներն ենք: Հայկը երբեք արի չէ: Ժամանակավրեպ է եւ վաղաժամ է այդպիսի հարցերը բարձրաձայնել եւ քննարկման առարկա դարձնել»:

Եթե մի կողմ թողնենք Արմեն Ավետիսյանի կարծիքը (չնայած նա հայոց պատմությունը մեր բազմաթիվ պատմաբաններից ավելի լավ գիտե եւ ճանաչվում եւ ընդունվում է նաեւ այլազգի արիացիների կողմից), ապա հասկանալի է դառնում, որ հնէաբանը հավատում է իր տեսածին, փաստին, իրականությանը, իսկ պատմաբանը՝ իրեն ֆինանսավորողին, ովքեր հիմնականում դրսից են: Մեր պատմաբաններից շատերը բարզապես պատմաանբաններ են ու ծախու գրչակներ, եւ դա այլեւս գաղտնիք չէ: Ասածիս ամենանոր վկան հայագիտության շուրջ ընթացող վերջին իրադարձություններն են, թե ինչպես են մեր պատմաբանները օտարի տված փողերով հայերին նույնիսկ եկվոր համարում իրենց հայրենիքում… էլ ուր մնաց արիացի համարեն: Իսկ, ասենք, պատմական գիտությունների թեկնածու Պավել Ավետիսյանի իմացությունը եւ գիտական կոչումը խիստ կասկածելի են, քանզի քրիստոնյա եկեղեցականներն աշխարհի ամենահայտնի գրաքննիչներն են եղել (եւ առ այսօր էլ այդպիսին են) եւ գրված պատմությունը կտրատել են ու համապատասխանեցրել իրենց տեսակետներին, ուր մնաց թե արիական ձեւակերպումները հանդուրժեին… Մեր շատ պատմիչներ միայն տողատակերով են դա կարողացել անել: Իսկ հաճախ էլ քրիստոնյա կտրտողների աչքից բախտի բերմամբ վրիպել եւ մեզ են հասել արիականության մասին որոշ տեղեկություններ… Օրինակ, ըստ պատմահայր Խորենացու նկարագրության ու ժամանակագրության, Հայոց աշխարհը եւ նրա արքա Երվանդյան Տիգրանը դեռ առաքինի էին, օրինապաշտ ու հաղթող: Տիգրանի մասին Խորենացին գրում է. «Եւ ո՞ր իսկական մարդը, որ սիրում է արիական բարքը եւ խոհականությունը, չի ուրախանա սրա հիշատակությամբ եւ չի ձգտի նրա նման մարդ լինել: Նա տղամարդկանց գլուխ կանգնեց եւ ցույց տալով քաջություն՝ մեր ազգը բարձրացրեց, եւ մեզ, որ լծի տակ էինք, դարձրեց շատերին լուծ դնողներ եւ հարկապահանջներ: Հետեւակ կռվողները ձիավոր դարձան, պարսերով կռվողներն՝ հաջող աղեղնավորներ, լախտերով կռվողները զինվեցին սրերով ու տեգավոր նիզակներով, մերկերը պատվեցին վահաններով եւ երկաթե զգեստներով: …Նա խաղաղություն եւ շենություն գցեց, բոլորին լիացրեց յուղով ու մեղրով…»: Վստահ ենք՝ «արիական բարք»-ը նաեւ Հայկ Նահապետին եւ այլ մեր այլ հզոր նախնյաց է վերաբերում եւ ոչ թե պարսիկների կամ այլոց համար է գրել Խորենացին, որի պատմությունից տասնյակ նման ձեւակերպումներ են հանվել կղերականների կողմից: 1700 տարի եղծվել է հայոց պատմությունը, ավերվել են տաճարներն ու այլ հրաշագեղ կոթողներ: Իսկ պատմահայրն իր «Ողբն» ավարտում է հետեւյալ խոսքերով. «Աստվածապաշտությունը մոռացված է եւ կա դժոխքի ակնկալություն»:

ՀԱՄ տեսության մեջ ասվում է. «Արարիչը Արարեց Արարածին Արարատում եւ այդ Արիածին Արարածը Արիացին էր՝ Արի Մարդը՝ Արի Մանը՝ Արմանը կամ Արմենը»: Իսկ «Հայաստան» եւ «Արմենիա», «հայ» եւ «արմեն» նույնությունները վաղուց ոչ մեկի մոտ կասկած չեն հարուցում… նույնիսկ ծախու գրչակ պատմաբանների:

Ինչքան էլ օտարներն ու օտարահպատակները փորձեն հեռացնել մեզ մեր արմատներից, ակունքից, չի՛ ստացվելու: Ի վերջո մեր հայրենիքը, արիացիների նախահայրենիքը Հայաստան երկիրն է՝ Արարատյան լեռնաշխարհը, եւ մենք պարտավոր ենք տեր կանգնել մեր առաքելությանը, որից հրաժարումն էլ դարձել է մեր անհաջողությունների ու դժբախտությունների պատճառը:

Հայկ Թորգոմյան

Հ. Գ. – Ներկայացնում ենք որոշ փաստաթղթեր,

որոնց նմանները շատ կան եւ որոնք տարիներ առաջ հրապարակել է Հայ Արիական Միաբանությունը: Սրանք հավաստում են, որ այսօր էլ մեր երկրում ըստ էության չի ընկալվում արիական տեսությունը եւ դրա կարեւորությունը: Իսկ չգիտակցելը տգիտության պես մի բան է ու վտանգավոր հետեւանքներ է պարունակում: Շուտով այս տեսությունը կքայլի աշխարհում, իսկ մենք, ինչպես հաճախ, կվազվզենք նաեւ դրա հետեւից… բայց երրորդական դերում:

* * *

ՀՀ նախագահ Ռ. Քոչարյանին

ՀՀ վարչապետ Ա. Մարգարյանին

ՀՀ ԱԺ Նախագահ Ա. ԲաղդասարյանինՀՀ Աժ խումբ-խմբակցություններին

Հայ հասարակական, քաղաքական ուժերին

Հարգարժան հայորդիներ-արորդիներ.

Հայ ցեղն իր ծագմամբ ծառարմատ է՝ արիական՝ հնդեվրոպական ազգերի համար, իսկ Հայք-Հայաստանը՝ Բնօրրան:

Մենք՝ հայերս, քաղաքակրթությունների երկխոսության մեջ ունենք հիմնարար ու հավիտենարժեք մոտեցումներ, որոնք եւ՛ բնա(տիեզերա)գիտական են, եւ՛ պատմա-աշխարհագրական, եւ՛ ազգային-իմաստասիրական(էաբանական), եւ՛ բարոյա-հոգեբանական, եւ՛ հոգեւոր-մշակութային, եւ՛ կացութաձեւային:

Հայ Արիական Միաբանությունն իր գործունեության ընթացքում բազմիցս կարեւորել է այս հանգամանքը, սակայն, բոլոր փորձերը՝ ՀԱՅԿԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ դարձնել ազգային-պետական ներքին քաղաքականության հիմք, ՀԱՄԱԱՐԻԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ՝ արտաքին, ձախողվել են, ավելին՝ մեր նկատմամբ կիրառվել է չեզոքացման քաղաքականություն:

Այսօր աշխարհի ավելի քան 200 պետություններում (հինգ մայրցամաքների) շուրջ 150 արիածին ազգեր ու ժողովուրդներ են բնակվում, որոնք հետզհետե խորանում են իրենց ծագումնաբանության մեջ, որը նոր ուղղություն է բացում նրանց ազգային-պետական քաղաքականության հայեցակարգում, ռազմավարության մեջ:

Մենք արդեն քննարկման դրված ազգային անվտանգության նախագիծ-հայեցակարգի մեջ նույնիսկ ԱԶԳ հասկացությունը չենք կարեւորել եւ հայ ազգի, նրա բնօրրան-հայրենիքի, ստեղծած արժեհամակարգի պաշտպանության մասին պարզապես ոչինչ չկա գրված այդ հայեցակարգում: Պետության եռաիշխանական եւ տարածքային-տեղական համակարգերը, կուսակցությունները, եկեղեցին եւ քաղաքացիներն են «ազգային անվտանգության սուբյեկտները»: Սույնով մենք պատրաստվում ենք պաշտպանել ոչ թե հայության ազգային անվտանգությունը, այլ՝ մոլորակի անդեմ բնակիչների մի հատվածի, ովքեր ճակատագրի բերումով այսօր բնակվում են Հայաստանի Հանրապետությունում եւ օր ու գիշեր երազում են ժողովրդավարական արժեքների (որը պարզապես հակաբնական կառավարման ձեւ է) գերակայության հաստատման համար: Կամ ի՞նչ է նշանակում «ՀՀ ազգային անվտանգությունը նրա ժողովրդի անվտանգությունն է՝ որպես իշխանության կրողի ու միակ աղբյուրի» ձեւակերպումը, այսինքն՝ եթե ՀՀ-ում բնակվեն 60-70% այլազգիներ (որը շատ հնարավոր է մերօրյա արտագաղթի ու ասիա-աֆրիկյան գունավորների Երեւանի փողոցներում շատանալու, նաեւ ծպտյալ այլազգիների բազմացման դեպքում), ապա այդ ժողովուրդ կոչված խառնամբո՞խն է որոշելու մեր ԱԶԳԱՅԻՆ անվտանգության հարցը… Այս դեպքում նախագիծը պիտի անվանափոխել՝ ՀՀ-ում բնակվող քաղաքացիների ու կրոնավորների անվտանգության հայեցակարգ, որի քննարկումն այլեւս զարմանք ու տարակուսանք չի առաջացնի կամ՝ ՀՀ բնակչության (իմա՝ բնակվող ժողովրդի) անվտանգության հայեցակարգ……

Մի վերջին անգամ եւս կոչ ենք անում՝ դառնալ դեպի ակունքները, իմանալ ԱԶԳԻ ու ՀԱՅՐԵՆԻՔԻ ծագումն ու առաքելությունը, որպեսզի հասկանալի լինի, թե ազգովի ինչն ենք պաշտպանելու, ինչից եւ ումից եւ ինչպես ենք զարգանալու սերնդեսերունդ:

Այսօր խայտաբղետ այս աշխարհում կարելի է հավերժել միայն ազգային դիմագծով: Արդեն մեծ թափ է ստանում ԱՐԻԱԿԱՆ շարժումը, այն պետական (կամ կիսապետական) ձեւով պաշտպանվում է Ռուսաստանի Դաշնությունում, Հնդկաստանում, Իրանում, Տաջիկստանում, (նույնիսկ՝ Թուրքմենստանում, Ղազախստանում), Եվրոպայի բազմաթիվ երկրներում, նաեւ ԱՄՆ-ում («Արիական Ազգ» կազմակերպություն): Արդեն գործում է Սլավոնա-Արիական Խորհուրդը (ռուսներ, ուկրաինացիներ, բելառուսներ, չեխեր, սլովակներ, սերբեր, լեհեր, բուլղարացիներ): 1993թ.-ից Հայաստանում գործում է նաեւ Հայ-Արիական Միաբանությունը, որը կառույցներ ունի նաեւ ԱՄՆ-ում եւ Ռուսաստանի Դաշնությունում (համակիր շրջանակներ՝ Եվրոպայում, Իրանում, Վրաստանում եւ արաբական որոշ երկրներում):

Արդեն երեք անգամ Համասլավոնական Արիական Համաժողովներ են եղել, որին մասնակցել է նաեւ մեր ներկայացուցիչը, ով ընդգրկվել է գործող Խորհրդի կազմում: Այս տարին Տաջիկստանում պետականորեն հայտարարվել է Արիական Մշակույթի տարի եւ սեպտեմբեր ամսին կկայանա միջոցառում՝ արիական երկրների ներկայացուցիչների մասնակցությամբ: Մենք հորդորում ենք՝ հետ չմնալ այս զարգացումներից, օժանդակել մեզ, որպեսզի կարողանանք հավուր պատշաճի ներկայացնել ՀԱՅ-ԱՐԻԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ ամենուր: Հայաստանը բոլոր հնարավորություններն ունի դառնալու ԱՐԻԱԿԱՆ առանցք՝ ԳԱՌՆԻ տաճար կենտրոնով: Մեկ-երկու լուրջ միջոցառմամբ այս հարցը կվերածվի տարածաշրջանային (այնուհետ՝ համաշխարհային) քաղաքականության:

ՀԱՄԱԱՐԻԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ գաղափարական հզոր զենք է՝ պանթուրքիզմի, սիոնիզմի, այլ իզմերի ու կրոնական առճակատումների, ապազգային ու ապաբարոյական տարաբնույթ երեւույթների դեմ:

Հայ Արիական Միաբանության

Գերագույն Խորհուրդ

* * *

ՀՀ նախագահ Ռ. Քոչարյանին

ՀՀ վարչապետ Ա. Մարգարյանին

ՀՀ ԱԺ նախագահ Տ. Թորոսյանին

Հարգարժան տիարք.

ՀԱՄ-ը մեկ անգամ արդեն Ձեզ տեղեկացրել է, որ ս/թ. սեպտեմբերին Տաջիկստանում կկայանա «Արիական մշակույթի օրեր», որը պետական միջոցառում է եւ որին կմասնակցի նաեւ Տաջիկստանի նախագահը: Մեր մասնակցության հարցը գրեթե կարգավորված է՝ Իրանի Արիական միության ղեկավարի (Հեսամ Նամի) միջնորդությամբ, սակայն, կան ֆինանսական եւ այլ խնդիրներ, որոնք կարիք ունեն քննարկման: Կարծում ենք մեր՝ հայ-արիացիներիս, մասնակցությունը կարժեւորի մեր առանցքային դերը ԱՐԻԱԿԱՆ քաղաքակրթության «տիրույթում»: Մենք փորձում ենք լուրջ դերակատարություն ունենալ վերազարթնող ՀԱՄԱԱՐԻԱԿԱՆ քաղաքականության մեջ, որի ծիլերը մեր տարածաշրջանում նկատելիորեն առկա են: Արդեն երկու խումբ է մեկնել «Արիական արահետով», առաջինն ուսումնասիրությունների նպատակով մեկնել էր Իրան, որին մասնակցում էին հայ-արիական եւ սլավոնա(ռուս)-արիական համայնքների ներկայացուցիչներ, իսկ երկրորդը՝ հայ-արիական խումբ էր եւ նույն առաքելությամբ մեկնել էր Իրան եւ Հնդկաստան:

Եվս մեկ նման միջոցառում նախատեսված է Հնդկաստանում՝ ս/թ. հոկտեմբեր ամսին (կցում ենք այդ մասին անգլերեն համառոտ տեքստը): Հնդկաստանի հրավերը (Ռաջ Սինգհ Արիա) արդյունք է Կարեն Ասատրյանի Հնդկաստան այցի, որն ավարտվել է վերջերս: Այս երկու միջոցառումներին մեր մասնակցությունը վստահաբար կամրապնդի հայության դերը աշխարհի բոլոր մայրցամաքներում առկա շուրջ 200 պետություններում բնակվող ավելի քան 150 արիական ծագում ունեցող ազգ-ժողովուրդների շրջանում:

Հ. Գ. – Կարծում ենք՝ Դուք կկարեւորեք այս հարցը: Ակնկալում ենք, որ մեր հանդիպման ընթացքում կքննարկենք նաեւ մեր ազգին եւ հայրենիքին վերաբերող այլ հարցեր եւս:

Հայ Արիական Միաբանության

Գերագույն Խորհուրդ

* * *

Արիական լուր

Վերջերս Հայաստանում էին Սլավոնա-Արիական 3-րդ Համաժողովի մասնակիցները: Նրանց մեջ էին Սլավոնա-Արիական Խորհրդի անդամներ Սերգեյ Գլազովը (Նիժնի Նովգորոդ, գործարար) եւ ՌԴ-ում Հայ Արիական Միաբանության լիազոր-ներկայացուցիչ Անդրանիկ Աթոյանը, որը նույնպես ընդգրկվել է այդ Խորհրդի մեջ, սակայն, որպես Հայ-Արիացի:

Սլավոնա-Արիական վերջին Համաժողովին, որ անցկացվեց Կրասնոդարի երկրամասում, մասնակցել են պատվիրակներ Ռուսաստանի տարբեր մարզերից, Ուկրաինայից, Բելառուսից, Չեխիայից, Սլովակիայից եւ Հայաստանից (Անդրանիկ Աթոյանը): Բանակցություններ են ընթանում նաեւ մյուս սլավոնական ազգերի ներկայացուցիչների հետ:

Սլավոնա-Արիական պատվիրակությունը հյուրընկալվեց ՀԱՄ գրասենյակում, որտեղ էլ ընթացան բանակցությունները ՀԱՄ առաջնորդ Արմեն Ավետիսյանի, ՀԱՄ Գերագույն Խորհրդի անդամների հետ: Պատվիրակները ներկայացրեցին սլավոնների Համաարիական պատկերացումները, գաղափարաբանությունը, գործունեությունը: Նման պարզաբանումներ էլ արվեց Արմեն Ավետիսյանի կողմից՝ Հայարիականության տեսանկյունից: Հստակ էր, որ ՀԱՄԱԱՐԻԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ սլավոնաարիացիներն ու հայարիացիները ընկալում են գրեթե նույնապես: Սերգեյ Գլազովը նշեց, որ, իհարկե, կան ռուս-արիացիներ, որոնք գործում են դեռեւս վելիկոռուսական հենքի վրա, սակայն, նմանները հետզհետե կհեռանան Արիական Համակարգից՝ չգտնելով իրենց տեղը, քանի որ նմանները տեղ չունեն մեզանում՝ ինչ ազգի էլ պատկանեն: ՀԱՄ Գերագույն Խորհրդի անդամները մանրամասնորեն ներկայացրեցին Հայ Արիական Միաբանության ավելի քան 12-ամյա գործունեությունը:

ՀԱՄ գրասենյակում կայացավ հանդիպում նաեւ Սլավոնա-Արիական Խորհրդի, Հայ Արիական Միաբանության եւ «Արորդիների Ուխտ»-ի քրմական դասի ներկայացուցիչների հետ:

Կողմերն այս համագործակցության մեջ կարեւորեցին իրանական արիական եւ հնդարիական ազգերի, հույների, արաբների մեջ առկա արիական տեսակների եւ եվրոպական արիական ազգերի հետ առնչությունները:

Հյուրերը եղան նաեւ Գառնի Հեթանոսական Տաճարում եւ մի քանի օր մնացին Գառնու հրաշագեղ ձորում՝ համատեղ անցկացնելով Յոգայի վարժանքներ: Եղան տիեզերազրույցներ թաքնագիտության (գաղտնագիտության) խնդիրների եւ ՏԻԵԶԵՐԱԿԱՐԳԻ շուրջ:

Որոշվեց այցերը դարձնել պարբերական եւ փոխադարձ:

Հայ Արիական Միաբանության

Լրատվական կենտրոն

«Լուսանցք», թիվ 28 (114), 2009թ.