«Սիոնական իմաստունների արձանագրությունները»

Ազատություն, գաղափար, ազատականություն
Քաղաքական ազատությունը գաղափար է, այլ ոչ փաստ: Հարկավոր է կարողանալ օգտագործել այդ գաղափարը, եթե անհրաժեշտ է այդ խայծով ժողովրդական ուժերը հրապուրել դեպի իր կուսակցությունը, որը նպատակադրվել է տապալել մյուսին՝ կառավարական ղեկի մոտ գտնվողին:
Այս խնդիրը կհեշտանա, եթե հակառակորդն ինքը վարակվի ազատության գաղափարով, այսպես կոչված՝ լիբերալիզմով, եւ հանուն դրա զոհի իր հզորությունը:
Հենց այստեղ էլ կբացահայտվի մեր տեսության ճշմարտացիությունը. կեցության օրենքի համաձայն, կառավարման բարձիթողի սանձերն անմիջապես իրենց ձեռքը կվերցնեն նոր ուժեր, քանի որ ժողովրդական կույր զանգվածները մեկ օր անգամ չեն կարող մնալ առանց ղեկավարի: Եվ նոր իշխանությունը կփոխարինի հնին՝ լիբերալիզմով հիվանդացած, թուլացածին:

Ոսկի, հավատ, ինքնավարություն
Կար ժամանակ իշխում էր կինը:
Մեր ժամանակներում լիբերալ կառավարիչների տիրակալը ոսկին է:
Ազատության գաղափարն անիրագործելի է, քանի որ ազատությունից օգտվում են անխոհեմաբար, առանց չափի զգացումի: Բավական է մի որոշ ժամանակ ինքնավարություն տալ ժողովրդին, եւ նա կվերածվի սանձարձակության: Այդ պահից կսկսվի գզվռտոցը, որն արագորեն կփոխվի սոցիալական մարտերի, որոնց բովում այրվում են ամբողջ պետություններ եւ նրանց նշանակությունը մոխրանում է:

Կապիտալի բռնակալությունը
Պետությունը սեփական ջղաձգումներից է հյուծվում, թե ներքին պառակտումներն են նրան հանձնում արտաքին ուժերի իշխանությանը, միեւնույնն է, այն կարելի է համարել անդառնալիորեն կործանված եւ արդեն մեր իշխանության տակ:
Բռնակալական կապիտալը, որ ամբողջովին մեր ձեռքում է, նրան մի շյուղ է մեկնում, որը նա ակամա ստիպված է ամուր բռնել, այլապես անդունդ կգահավիժի:

Ներքին թշնամի
Նա, ով ելնելով սեփական լիբերալիզմից, կասի թե նման դատողություններն անբարոյական են, ես կհարցնեմ. եթե յուրաքանչյուր պետություն երկու թշնամի ունի եւ եթե արտաքին թշնամու նկատմամբ նրան թույլատրվում է գործադրել պայքարի ցանկացած միջոց, ինչպես օրինակ, հարձակման կամ պաշտպանության պլանների մասին նրան չտեղեկացնելը, գիշերով կամ անհավասար քանակի մարդկանցով նրա վրա հարձակվելը, ապա ինչո՞ւ նույն միջոցները ներքին թշնամու նկատմամբ, որն ավելի վտանգավոր է, սպառնում է հասարակարգին ու բարեկեցությանը, հարկավոր է անվանել անբարոյական ու անթույլատրելի:

Ամբոխ, անիշխանություն
Կարո՞ղ է արդյոք սթափ, դատող ուղեղը հույս ունենալ խելամիտ հորդորների ու դատողությունների միջոցով ղեկավարել ամբոխներին, երբ հնարավոր են հակաճառումներ, որոնք թեեւ անիմաստ, սակայն մակերեսորեն ընկալող ամբոխին կարող են թվալ ավելի հաճելի:
Ղեկավարվելով բացառապես մանր կրքերով, հավատալիքներով, սովորույթներով, ավանդույթներով ու սենտիմենտ
ալ տեսություններով, ամբոխի մարդիկ հակվում են կուսակցական շերտավորումների, պառակտման, ինչն անհնար է դարձնում որեւէ համաձայնություն, նույնիսկ ամենախելամիտ հիմքերի վրա:
Ամբոխի յուրաքանչյուր որոշում խարսխված է պատահական կամ կազմակերպած մեծամասնության վրա, որը քաղաքական գաղտնիքներին իր անտեղյակությամբ այնպիսի որոշում է կայացնում, որն իշխանություն է սաղմնավորում:

Քաղաքականություն եւ բարոյականություն
Քաղաքականությունն ընդհանուր ոչինչ չունի բարոյականության հետ:
Այն կառավարիչը, որ ղեկավարվում է բարոյականությամբ՝ ապաքաղաքական է եւ այդ պատճառով՝ անհաստատ իր աթոռին: Ով ուզում է կառավարել՝ պետք է դիմի եւ երեսպաշտության եւ խորամանկության:
Ժողովրդական մեծագույն հատկությունները, ազնվությունն ու սրտաբացությունը, քաղաքականության մեջ մեծագույն արատներն են, որ գահեր են շրջում ավելի լավ, քան ուժեղագույն թշնամին:
Սրանք պետք է լինեն Գոյերի պարտականությունների անքակտելի հատկությունները (ատրիբուտ), իսկ մենք երբեք չպետք է ղեկավարվենք դրանցով:

Ուժեղի իրավունքը
Մեր իրավունքը ուժի մեջ է:
Իրավունք հասկացությունը վերացական, ոչնչով չապացուցված միտք է:
Այդ բառը նշանակում է. տուր ինձ այն, ինչը ես ուզում եմ, որպեսզի դրանով ես ապացույց ստանամ, որ քեզանից ուժեղ եմ:
Վատ կազմակերպված իշխանությամբ պետության մեջ, որտեղ թուլացած են օրենքներն ու կառավարիչը, ուր իրավունքները լիբերալիզմից քայքայված, դիմազրկված են, ես նոր իրավունք եմ արծարծում՝ ուժեղի իրավունքով ցաք ու ցրիվ անել գոյություն ունեցող բոլոր կարգերն դրվածքները, տիրական ձեռքով վերակառուցել բոլոր հիմնարկները, իրեն ենթարկել օրենքները եւ դառնալ տիրակալն այն մարդկանց, որոնք մեզ կտան իրենց ուժի իրավունքները, կամավոր կերպով հրաժարվելով դրանցից:

Մասոնա-հրեական իշխանության անհաղթարելիությունը
Մեր իշխանությունն անհնար կլինի հաղթահարել ցանկացած այլ իշխանությամբ, դրանց բոլորի ներկայիս անկայունության պայմաններում, քանի որ այն անտեսանելի կմնա մինչ այն պահը, երբ կամրապնդվի այնքան, որ այլևս նրան ոչ մի խորամանկություն չի կարողանա հյուծել:

Նպատակն անդրադարձնում է միջոցները
Ժամանակավոր չարիքից, որ մենք ստիպված ենք արարել, կառաջանա բարի, անսասան կառավարում, որ կվերականգնի ժողովրդական կեցության մեխանիզմի ճշմարիտ ընթացքը, խախտված լիբերալիզմի կողմից:
Արդյունքը կարդարացնի միջոցները:
Մեր պլանների մեջ ուշադրությունը կենտրոնացնենք ոչ այնքան բարու ու բարոյականի, որքան անհրաժեշտի եւ օգտակարի վրա:
Մեր առջեւ նախագիծ է, որում հեռանկարային կերպով տրված է մի ուղղություն, որից չի կարելի նահանջել առանց դարավոր աշխատանքի արդյունքները կործանելու վտանգի:

Կույրերի ամբոխը
Նպատակահարմար գործողություններ մշակելու համար, հարկավոր է նկատի ունենալ սրիկայությունը, անկայունությունը, անհավատարմությունը, ամբոխի անընդունակությունը հարգելու սեփական բարեկեցության պայմանները:
Հարկավոր է հասկանալ, որ ամբոխի հզորությունը կույր է, անգիտակից, չդատող, բոլոր կողմերից եկող ասեկոսների ազդեցության ենթակա:
Կույրը չի կարող առաջնորդել կույրերին, առանց անդունդի եզրին հասցնելու վտանգի:
Այսու, ամբոխի անդամները, ժողովրդի ծոցից ելածները, ինչքան էլ դրանք հանճարեղ լինեն, չեն կարող հանդես գալ որպես կառավարողներ, քանի որ անտեղյակ են քաղաքականությանը: Դրանք կկործանեն ամբողջ ազգը:
Միայն մանկությունից ինքնակալության նախապատրաստված անձը կարող է տնօրինել քաղաքական տառերով կազմված խոսքը:

Կուսակցական պառակտումներ
Ինքն իրան՝ այսինքն՝ ժողովրդի ծոցից դուրս ելածների հույսին թողնված ժողովուրդն ինքնաքայքայվում է կուսակցական հակասություններից, որ դրդվում են իշխանության հասնելու, փառասիրական ձգտումներից առաջացած անկարգություններից:
Հնարավո՞ր է, որ ժողովրդական զանգվածները կարողանան հանգիստ, առանց մրցակցության, կշռադատել ու իրագործել երկրի առջեւ ծառացած խնդիրները, առանց ծառայեցնելու դրանք անհատական շահերին:
Դա աներեւակայելի է, քանի որ ամբողջությունը բաժանած այնքան մասերի, որքան գլուխ կա ամբոխում, վեր է ածվում անհասկանալիության եւ դառնում անիրագործելի:

Ղեկավարման առավել նպատակահարմար ձեւը ինքնակալությունն է
Միմիայն ինքնակալն է, որ կարող է լայնորեն պարզ, կանոնավոր, պետական ապարատի մեջ ամեն ինչ տեղաբաշխող, նախագիծ մշակել, ինչից եզրակացվում է, որ երկրի համար նպատակահարմար է իշխանությունն ու պատասխանատվությունը կենտրոնացնել մեկ անձի մեջ:
Առանց բացարձակ բռ
նակալության, որ պիտի իրագործվի ոչ թե զանգվածների, այլ մեկ անձի կողմից, քաղաքականություն գոյություն ունենալ չի կարող:
Ամբոխն իր բարբարոսությունն ամեն առիթով երևակող բարբարոս է:
Հենց որ ամբոխն ազատություն է գցում իր ձեռքը, նա այն արագորեն վեր է ածում անիշխանության, որն ինքնըստինքյան ամենավատ բարբարոսությունն է:

Խպիրտ, կլասիցիզմ, անբարոյականություն
Նայեցեք ալկոհոլով հագեցած, մթագնված ուղեղներով արարածներին, որոնց ազատությունն իրավունք է տվել օգտագործել դա ինչքան ցանկանան:
Հո չենք կարող թույլ տալ մենք մեզ եւ մեր երեխաներին հասնելու նույն դրության:
Ոչ հրեա ժողովուրդները բթացել, ապշել են ալկոհոլից, նրանց երիտասարդությունը խեւացել է կլասիցիզմից ու վաղ այլասերումից: Մեր գործակալներն են նրանց դրդում դրան – հարուստ տներում՝ աղախիններ, սենեկապաններ, ծառայողներ, Գոյերի զվարճատներում՝ մեր կանայք…

Հրեա-մասոնական կառավարության սկզբունքներն ու կանոնները
Մեր նշանաբանն է՝ ուժը եւ երեսպաշտությունը:
Քաղաքական գործերում հաղթում է միայն ուժը, հատկապես երբ այն պարփակված է պետական գործչին անհրաժեշտ տաղանդի մեջ:
Բռնությունն՝ սկզբունք, իսկ երեսպաշտությունն ու խորամանկությունը՝ կանոն պետք է լինեն այն կառավարության համար, որը չի ուզում իշխանությունը զիջել մի որեւէ նոր ուժի գործակալներին:
Այս չարիքը բնական միջոց է բարուն, նպատակին հասնելու համար, այդ պատճառով մենք չպետք է կանգ առնենք կաշառքի, խաբեության եւ դավաճանության առաջ, երբ դրանք ծառայում են նպատակին:
Քաղաքականության մեջ ուրիշի սեփականությունը հարկավոր է կարողանալ վերցնել առանց տատանման, եթե դա նպաստում է ուրիշներին ենթարկելու եւ մեզ՝ իշխանության հասնելու:

Ահաբեկում
Մեր պետությունը, որն ընթանում է ամբողջ աշխարհի խաղաղ նվաճման ճանապարհով, իրավունք ունի պատերազմի սարսափները փոխարինելու քիչ նկատելի եւ ավելի նպատակահարմար փոքրիկ մահապատիժներով, որ ահ ու սարսափի մեջ պահելով ժողովրդին, նպաստում են կույր հնազանդության:
Արդարացի եւ անողոք խստությունը պետական ուժի մեծագույն գործոն է:  
Ոչ միայն հանուն շահի, այլ նաեւ պարտքի, նաեւ հանուն հաղթանակի մենք պետք է հավատարիմ մնանք երեսպաշտության եւ բռնության ծրագրին:
Ուսմունքն այնքան է ուժեղ, որքան նրա տնօրինած միջոցները: Այնքան իրենցով՝ միջոցներով չէ, որքան խստության ուսմունքով մենք կհաղթանակենք եւ մեր գերակառավարության ճորտերը կդարձնենք բոլոր կառավարությունները:
Բավական է համոզվեն, որ մենք անողոք ենք եւ կդադարեն ըմբոստանալ:

Ազատություն, հավասարություն, եղբայրություն
Դեռ հին ժամանակներում մենք բաց թողինք ժողովուրդների մեջ, «ազատություն, հավասարություն, եղբայրություն» բառերը, որոնք այն ժամանակվանից այնքան շատ են կրկնվել անգիտակից թութակների կողմից, որ թռան եկան բոլոր կողմերից դեպի այն խայծն ու տարան դրա հետ աշխարհի բարեկեցությունն ու անձի իսկական ազատությունը, որը նախկինում հուսալիորեն պաշտպանված էր ամբոխի ճնշումից:
Թող խելոք, մտավորական Գոյերը գլուխ չհանեն այդ խոսքերի վերացականությունից, չնկատեն դրանց հակասականությունն ու անհամապատասխանությունն իրար, չտեսնեն, որ բնության մեջ հավասարություն չկա, չի կարող լինել ազատություն, որ բնությունն ինքն է անհավասարություն սահմանել խելքի, բնավորությունների, ունակությունների միջեւ եւ այդ ամենը ենթարկել իր օրինաչափություններին: Թող չկարողանան պարզել, որ ամբոխը կույր է, որ նրա ծոցից ծլած ընտրյալները, ինչքան էլ դրանք տաղանդավոր լինեն, իր նման կույր են քաղաքականության մեջ, քանզի հասու չեն մեր իմաստության եւ մեր կողմից լուսավորված, թեկուզ եւ հիմարը կարող է ղեկավարել ավելի հաջող, քան նրանց քաղաքականությունից անտեղյակ հանճարը:
Այս ամենը վրիպել է Գոյերի ուշադրությունից:
Ժառանգական կառավարումը հիմնված էր այս ամենի վրա: Հայրը որդուն էր հաղորդում քաղաքական գործերի ընթացքի իր իմացությունը այնպես, որ ոչ ոք չիմանա, բացի դինաստիայի ներկայացուցիչներից, եւ չկարողանա հայտնել գաղտնիքը կառավարվող ժողովրդին:
Ժամանակի ընթացքում քաղաքականության մեջ գործերի ճշմարիտ դրության մասին տեղեկությունների փոխանցման ժառանգական կարգը խախտվեց ոչ առանց մեր օգնության, ինչը նպաստեց մեր գործի հաջողությանը:

Գոյերի ազնվականության արտոնությունների ոչնչացում
«Ազատություն, հավասարություն, եղբայրություն» բառերը մեր կույր գործակալների միջոցով, աշխարհի բոլոր ծայրերում ոտքի կանգնեցրին մարդկանց ամբողջ լեգիոններ, որոնք խանդավառությամբ տարան մեր դրոշները: Այնինչ այդ բառերը որդի պես կրծեցին Գոյերի բարեկեցությունը, ամե
նուր ոչնչացնելով խաղաղությունն ու հանգիստը, համերաշխությունը, քայքայելով նրանց պետությունների բոլոր հիմքերը: Դուք հետո կտեսնեք, որ դա ծառայեց մեր հաղթանակին, դա մեզ թույլ տվեց հաղթաթուղթ ձեռք բերել, հասնել ազնվականության արտոնությունների, դրանով իսկ Գոյերի ազնվականության վերացմանը, ինչը երկրների ու ժողովուրդների պաշտպանությունն էր մեր դեմ:

Նոր ազնվականություն
 Հին տոհմական ազնվականության փլատակների վրա մենք կանգնեցնում ենք մեր նոր, փողային ազնվականության մտավորականներին:
Այդ նոր ազնվականության գինը մենք սահմանել ենք հարստությամբ, որ կախյալ է մեզնից ամենուր, ինչպես եւ գիտության բնագավառում, որը տնօրինում են մեր իմաստունները:

Հոգեբանական հաշվարկ
Մեր հաղթանակը դյուրանում է նաեւ նրանով, որ մեզ պիտանի մարդկանց հետ հարաբերություններում մենք միշտ ազդում ենք մարդկային ուղեղի ամենազգայուն մասին հաշվենկատության, նյութական պահանջմունքների անհագության վրա:
Իսկ թվարկված մարդկային թուլություններից յուրաքանչյուրն առանձին զորու են սպանելու ամեն մի նախաձեռնություն, մարդկանց կամքը տալով նրանց գործունեությունը գնողի ձեռքը:

Ժողովրդական ներկայացուցիչների հերթափոխությունը
Ժողովրդական ներկայացուցիչների (դեսպանատների) պարբերական ընտրությունը դրանց մեր տնօրինության տակ է դնում, դրանց նոր նշանակումը ամեն անգամ վճռում ենք մենք:

Արձանագրություն թիվ 2
Տնտեսական պատերազմներ – հրեական գերազանցության հիմունքներ
Մեզ անհրաժեշտ է, որ պատերազմները, հնարավորին չափ, տարածքային առավելություններ չտան: Դա ընդհարումը կտեղափոխի տնտեսական բնագավառ, որտեղ մեր օգնությունն ազգերի կողմից կընկալվի որպես գերազանցություն, իսկ իրերի դրությունն երկու կողմերին էլ կհանձնի մեր ինտերնացիոնալիստական գործակալության տնօրինմանը, որ միլիոնավոր աչքեր ու հայացքներ ունի եւ մասնատված չէ պետական սահմաններով:
Այդժամ մեր միջազգային իրավունքները կջնջեն, այսպես կոչված, ժողովուրդների իրավունքները եւ կկառավարեն նրանց նույնպես, որպես սեփական երկրի քաղաքացիական օրենքները:

Պաշտոնական վարչական ապարատն ու գաղտնի խորհուրդները
Վարչարարները, որ մենք ընտրում ենք ժողովրդից, ելնելով նրանց ճորտամտությունից, ղեկավարման համար չնախատեսված մարդիկ են, այդ պատճառով հեշտությամբ խաղալիք են դառնում մեր խաղի մեջ, մեր հանճարեղ խորհրդատուների ու գիտնականների՝ սոցիալիստների ձեռքում, որոնք վաղ հասակից դաստիարակվում են ամբողջ աշխարհի գործերը կառավարելու:
Ինչպես մեզ հայտնի է, մեր այդ մասնագետները ղեկավարման համար անհրաժեշտ տեղեկություններ ստանում են մեր քաղաքական պլաններից, պատմության փորձից, յուրաքանչյուր ընթացիկ պահին ուշադրությամբ հետեւելուց:
Գոյերը չեն ղեկավարվում պատմության անկողմնակալ, սառը դիտարկման գնահատականով, այլ հնացած, քարացած տեսություններով, առանց դրանց իրագործման արդյունքների որեւէ քննադատության: Այդ պատճառով մենք նրանց հետ հաշվի նստելու կարիքը չունենք: Թող իրենց համար միառժամանակ դեռ ուրախանան, նոր ուրախության հույսով, կամ հնի հիշողություններով ապրեն:
Մեզ համար գլխավորն այն է, որ նրանք շարունակեն որպես գիտության թելադրանք, որպես տեսություն ընկալել մեր ներշնչածը:
Այդ նպատակով մենք շարունակ, մամուլի եւ այլ միջոցներով, կույր հավատ պիտի տարածենք Գոյերին նվիրած մեր, «վարդապետությունների» նկատմամբ:
Գոյերի մտավորականությունը, առանց տվյալների տրամաբանական ստուգման, իր իմացությունը գոռոզաբար ցուցադրելու թեթեւամտությունից, գործի կդնի գիտության բոլոր տվյալները, որ նախօրոք համակցված, հարմարեցված կլինեն մեր գործակալների կողմից, մարդկանց մեզ անհրաժեշտ ուղղությամբ դաստիարակելու համար:

Քայքայիչ վարդապետությունների հաջողությունները
Մի կարծեք, որ մեր պնդումները մերկապարանոց են: Ուշադրություն դարձրեք մեր կողմից կազմակերպված դարվինիզմի, մարքսիզմի հաջողություններին:
Գոյերի ուղեղների վրա այդ ուսմունքների այլասերող ազդեցությունն ակնհայտ է:

ՀՀարմարվողականություն քաղաքականության մեջ
Մեզ հարկավոր է հաշվի առնել ժողովուրդների ժամանակակից մտքերը, բնավորություններն ու հակումները, որպեսզի քաղաքականության մեջ եւ վարչական գործերում սխալներ չգործենք:
Մեր համակարգի հաղթանակը, որի մասերը կարելի է բաշխել տարբեր հերթականությամբ, նայած մեր ճանապարհին հանդիպած ժողովրդի կրքոտության, չի ապահովվի, եթե այն չգործադրվի անցյալի արդյունքների հաշվառման եւ ներկայի հետ կապի միջոցով:

Մամուլի դերը
Ժամանակակից պետությունների ձեռքում անասելի ուժ կա, ո
ր ապահովում է ժողովրդի մտքի շարժման ուղղությունը – դա մամուլն է:
Մամուլի դերն է՝ արտահայտել իբր անհրաժեշտ պահանջներ, հաղորդել ժողովրդական ձայնի բողոքներ, արարել եւ արտահայտել դժգոհություն:
Մամուլի մեջ մարմնավորվել է խոսքի հզոր ուժը: Բայց պետությունները չկարողացան օգտվել այդ հզորությունից, եւ այն հայտնվեց մեր ձեռքում: Մամուլի միջոցով մենք հասանք ազդեցության, ինքներս մնալով շվաքում:
Նրա շնորհիվ մենք մեր ձեռքն հավաքեցինք ոսկին, չնայած ստիպված էինք վերցնել արցունքի ու արյան սկահակներից: Բայց փրկագնվեցինք զոհելով շատերին մեր ժողովրդից: Մեր յուրաքանչյուր զոհն աստծու առաջ արժե Գոյերի հազար զոհ:

Արձանագրություն թիվ 3
Սահմանադրական կշեռքների անհաստատությունը, ահաբեկում պալատներում
Ժամանակակից սահմանադրական կշեռքները շուտով շուռ կգան, քանի որ մենք դրանք տեղադրել ենք այնպիսի անճշտությամբ, որ մշտապես տատանվելով, մաշելով կտրեն իրենց իսկ առանցքը:
Գոյերը ենթադրում են, որ իրենց սահմանադրական կառուցվածքները տեղադրված են ամուր, ու անսասան եւ անվերջ սպասում են, որ վերջապես կգա հավասարակշռության պահը: Այնինչ ներկայացուցիչներ մտցնելով ժողովրդի եւ կառավարիչի միջեւ, մենք անջատում ենք իրարից կառավարչի խոհեմությունն ու ժողովրդի կույր ուժը: Չկարողանալով միավորվել՝ դրանք անզորանում են:

Իշխանություն եւ փողասիրություն
Որպեսզի իշխանություն սիրողներին դրդենք իշխանության չարաշահման, մենք իրար հակադրեցինք բոլոր ուժերը, նախապես նրանց մեջ զարգացնելով անկախության լիբերալ հակումներ:
Մենք հրահրեցինք եւ խրախուսեցինք այդ ուղղությունն ունեցող բոլոր նախաձեռնությունները, զինեցինք բոլոր կառավարությունները, իշխանությունը դարձրինք բոլոր պատվախնդրությունների նշանակետը:
Պետությունը մենք դարձրինք խռովությունների խաղահրապարակ: Մի փոքր ժամանակ եւս եւ անկարգություններն ու սնանկացումները կհայտնվեն ամենուր:

Պառլամենտական խոսարաններ, պարսավագրեր, իշխանության չարաշահում
Անխոնջ շատախոսները պառլամենտներն ու վարչական ժողովները վեր են ածել ճարտասանական մրցասպարեզի: Համարձակ ժուռնալիստներն եւ պատկառազուրկ պամելետիստները (պարսավագիր հորինողները) ամեն օր հարձակվում են վարչական անձնակազմի վրա:
Իշխանության չարաշահումները վերջնականապես կործանման կնախապատրաստեն բոլոր հիմնարկները և ամեն ինչ գլխիվայր կթավալվի խելակորույս ամբոխի հարվածներից:

Կնտեսական ստրկություն, ժողովրդի իրավունքներ
Ժողովուրդներն աղքատությամբ ավելի են շղթայված տաժանակիր աշխատանքի, քան նրանց շղթայել էր ստրկությունն ու ճորտատիրական իրավունքը:
Վերջիններից այս կամ այն կերպ կարելի էր ազատվել, կարելի էր վերջապես, հաշվի նստել դրանց հետ, իսկ չքավորությունից փրկություն չկա:
Մենք սահմանադրությունների մեջ ժողովրդի համար պատրանքային իրավունքներ մտցրեցինք:
Բոլոր այդ, այսպես կոչված, «իրավունքները» կարող են գոյություն ունենալ լոկ տեսականորեն, երբեք չիրականացվող:

Ազնվականություն եւ կուլակություն
Ժողովուրդը մեր օգնությամբ (ղեկավարությամբ) ոչնչացնում է ազնվականությունը, որն իր իսկ շահերից ելնելով հանդիսանում էր ժողովրդի ճշմարիտ պաշտպանը, քանի որ նրա բարեկեցությունը հիմնված է գյուղացիության բարեկեցության վրա: Ազնվականության ոչնչացումից հետո գյուղացին անխուսափելիորեն ընկնում է կուլակության՝ տռզած ստահակների լծի տակ:

Մասոնա-հրեական բանակը
Ահա այդժամ մենք պիտի ի հայտ գանք, որպես աշխատավորների փրկարարներ, առաջարկելով նրանց մտնելու մեր հզոր բանակի՝ սոցիալիստների, անարխիստների, կոմունիստների շարքերը, որոնց մենք միշտ աջակցում ենք, իբր ելնելով մեր սոցիալական միասնության համաշխարհային համերաշխության եղբայրական կանոններից:

Գոյերի այլասերում
Սովը կապիտալին ավելի ուժեղ իրավունք է տալիս աշխատավորի վրա, քան տալիս էր ազնվականին օրինական պետական իշխանությունը:
Կարիքով ու դրանից առաջացող նախանձոտ ատելությամբ մենք շարժում ենք միլիոններին եւ նրանց ձեռքերով ջնջում այն մարդկանց ու խավերին, որոնք խանգարում են մեզ:

Ամբոխն ու «Համաշխարհային Տիրակալի» թագադրվելը
Երբ գա մեր «Համաշխարհային Տիրակալի» թագադրման ժամանակը, ապա նույն ձեռքերը կվերացնեն դրան խանգարող հնարավոր խոչընդոտները:

Ապագա մասոնական – ժողովրդական դպրոցների հիմնական առարկան
Երբ սկսվի մեր թագավորությունը, ժողովրդական դպրոցներում անշեղորեն կդասավանդվի միասնական, ճշմարիտ, ամենագլխավոր գիտությունը՝ գիտություն մարդկային կյանքի կառուցվածքի մասին:
< font size="2">Պիտի դասավանդվի աշխատանքի բաժանում, հետեւաբար եւ մարդկանց բաժանում դասակարգերի ու խավերի: Օրենքի առաջ չեն կարող հավասարապես պատասխանատու լինել նրանք, որոնց վարքը վերաբերում է միմիայն իրենց եւ իրենց պատվին:

Սոցիալիստական կառուցվածքի մասին գիտության գաղտնիքը
Սոցիալական կառուցվածքի ճշմարիտ գիտությունը, որի գաղտնիքները մենք չենք բացահայտում Գոյերին, աներկբայորեն ցույց կտան բոլորին, որ տեղն ու աշխատանքը պիտի պահպանվեն որոշակի շրջանակներում, որպեսզի աշխատանքային դաստիարակությունը մարդկային տառապանքների պատճառ չդառնա:
Այս գիտության ուսումնասիրություններից հետո ժողովուրդները կամովին կենթարկվեն իշխանություններին եւ պետություններում մեր սահմանած կարգերին:
Այնինչ, մեր ստեղծած՝ իրերի ներկայիս դրության, գիտության եւ զանազան ուղղությունների ազդեցության տակ, ժողովուրդը, որ կուրորեն հավատում է տպագիր խոսքին, տարուբերվում է մեր ներշնչած մոլորությունների մեջ, թշնամանք տածելով իրենից վերեւ գտնվող բոլոր խավերի նկատմամբ, չհասկանալով դրանց օրինաչափ անհրաժեշտությունը, յուրաքանչյուրի դերը հասարակական օրգանիզմում:

Ընդհանուր տնտեսական ճգնաժամ
Նշված թշնամանքն ավելի կուժեղանա ընդհանուր տնտեսական ճգնաժամի ազդեցության տակ, որ կարգելակի բիրժային գործարքներն ու կկասեցնի արդյունաբերությունը:
Մեզ մատչելի բոլոր ընդհատակյա միջոցներով, նաեւ ոսկով, տնտեսական ճգնաժամ առաջացնելով մենք փողոց կնետենք աշխատավորների անթիվ ամբոխներ՝ եվրոպական բոլոր երկրներում միաժամանակ:
Այդ ամբոխները հաճույքով կնետվեն կոտրելու նրանց, որոնց նախանձել են դեռ մանկությունից եւ, որոնց ունեցվածքը նրանք հույս ունեն այդ ժամ թալանելու:

Մերոնց անվտանգությունը
Մերոնց նրանք ձեռ չեն տա, քանի որ հարձակման պահը մեզ հայտնի կլինի եւ մենք կանխապես միջոցներ ձեռք կառնենք մերոնց պատնեշելու:

Մասոնական բռնակալությունը բանականության թագավորությունն է
Մենք համոզել ենք, որ զարգացումը բոլորին կհասցնի բանականության թագավորության:
Մեր բռնակալությունը կլինի հենց այդպիսին, քանզի նա զանազան խստություններով կկարողանա հանգստացնել բոլոր հուզումները, արմատախիլ անել լիբերալիզմը:

Մասոնության ղեկավարների կորուստը եւ ֆրանսիական մեծ հեղափոխությունը
Երբ ժողովուրդը տեսնում է, որ ազատություն գոռալով իրեն զիջումներ են անում եւ թույլ են տալիս արարքներ, որ արգելված էին մինչ այդ, նա իրեն տիրակալ է երեւակայում եւ նետվում է իշխանություն ձեռք բերելու: Իհարկե, ինչպես ամեն մի կույր, դեմ է առնում ամենազանազան խոչընդոտների եւ սկսում է ղեկավարներ փնտրել:
Նախկին դրությանը վերադառնալու փոխարեն, նա իր լիազորությունները ցած է դնում մեր առջեւ:
Հիշենք ֆրանսիական հեղափոխությունը, որին մենք «Մեծ» անունը տվինք: Դրա նախապատրաստման գաղտնիքները մեզ հայտնի են, քանի որ ամբողջովին դա մեր ձեռքի գործն էր:
Այն ժամանակներից սկսած մենք ժողովուրդներին տանում էինք մի հիասթափությունից դեպի մյուսը, որպեսզի նա վերջնականապես հրաժարվի նաեւ դրանից՝ հօգուտ հրեական արյամբ մեծ թագավորի, որին մենք պատրաստում ենք աշխարհի համար:
Ներկայումս, որպես միջազգային ուժ, մենք անորսալի ենք, քանի որ որեւէ մեկի մեր վրա հարձակվելու դեպքում, մեզ պաշտպանում են մյուսները:
Գոյական ժողովուրդների անսպառ ստորությունը, ուժի առաջ սողալու նրանց հակումը, թուլության հանդեպ նրանց անխղճությունն ու անողոքությունը, զանցանքների նկատմամբ անզիջողականությունն ու հանցանքների նկատմամբ հանդուրժողականությունը, ազատ կարգերի հակասությունները չհանդուրժելու նրանց հատկությունները, համարձակ բռնակալության հանդեպ ճգնավորական համբերատարությունը, ահա թե ինչն է օգնում մեզ՝ պահպանելու մեր անկախությունը:
Նրանք հանդուրժում եւ համբերությամբ տանում են ժամանակակից վարչապետների ու նախարարների այնպիսի չարագործություններ ու չարաշահումներ, որոնցից ամենափոքրի համար կգլխատեին քսան թագավոր:

Գաղտնի մասոնական գործակալների դերը
Ինչո՞վ բացատրել ժողովրդական զանգվածների այդքան անհաշտվողական վերաբերմունքը միևնույն շարքին ու կարգին պատկանող երեւույթների նկատմամբ:
Դա բացատրվում է նրանով, որ բռնակալներն իրենց գործակալների միջոցով ժողովրդի ականջին անընդհատ շշնջում են, թե բոլոր դժվարությունները բարձր նպատակի, ժողովուրդների բարեկեցության ու միջազգային եղբայրության ու համերաշխության, հավասարության հասնելու անխուսափելի ծախսերն են:
Ժողովուրդներին չի ասվում, որ բարձրագույն նպատակը մեր թագավորությունն է:
Եվ ժողովուրդն սկսում է մեղադրել արդարներին ու պաշ
տպանել մեղավորներին, օրըստօրե համոզելով ինքն իրեն, որ վարչապետն իրավունք ունի անել ինչ ցանկանա:
Նման դրության մեջ քայքայվում է ամեն հավասարակշռություն եւ անկարգություններ են առաջանում ամեն քայլափոխի:

Ազատություն
«Ազատություն» բառը մարդկային հասարակությանը դրդում է հանդես գալ ամեն տեսակ իշխանության դեմ, նույնիսկ՝ աստծո եւ բնության:
Ահա ինչու մեր իշխանության ժամանակ պետք է այդ բառը դուրս գցենք մարդկային բառապաշարից, որպես կենդանական վարքի սկզբունք:
Դա ամբոխին դարձնում է արյունարբու գիշատիչների ոհմակ: Ճիշտ է, գիշատիչներն արյամբ հագենալուց հետո, անմիջապես ննջում են եւ այդ ժամանակ հեշտ է նրանց շղթայելը:
Բայց եթե չեն հագենում եւ չեն քնում, շարունակում են պայքարել:

Հ.Գ. – Մենք ներկայացրեցինք «Սիոնական իմաստունների արձանագրություններ»-ի՝ 24 արձանագրություններից դեռեւս միայն 3-ի թարգմանությունը, սակայն, սա էլ, կարծում ենք մեր ընթերցողների համար բավական է մեկ անգամ եւս համոզվելու՝ սիոնա-ջհուդա-մասոնական լուրջ վտանգի մասին: Ընթացս կներկայացնենք նաեւ մյուս «արձանագրությունները»:  

Արամ Ավետյան

«Լուսանցք» թիվ 34, 35, 36 (120, 121, 122), 2009թ.