Քսան դարու Քու վրեժդ թող որ այսոր ես լուծեմ

Քսան դարու Քու վրեժդ թող որ այսոր ես լուծեմ,
Ո՜վ Աստվածուհի’դ Անահիտ:
Ահավասիկ քո բագինիդ կրակներուն մեջ նետեցի
Իմ խորտակված խաչափայտիս երկու թևերը թունավոր:
Եվ ցնծա դուն, ո’վ Ոսկեմայր,
Լուսավորչի կողերեն, ժանտ ոսկոր մը քեզ կծխեմ…

Սիամանթո