Հայ Տեսակի Արարման տոնը՝ Արաքսի ափին

Արարիչը Արարեց Արարածին Արարատում, եւ Արիածին Արարածն այդ Արի Մարդն էր՝ Արի Մանը՝ Արմանը կամ Արմենը (Հայը՝ Արարված Հայկական Լեռնաշխարհում)…

Հայ արիներն առաջին անգամ, իրենց տոների շարքում, նոյեմբերի 8-ին նշեցին Հայ Տեսակի Արարման տոնը: Այդ օրը հայ արիները փառաբանեցին Տիեզերքի Արարչին՝ Հայ տեսակի Արարման համար եւ իրենց նվիրվածությունը հայտնեցին Ամենայն Արարողին: Տիեզերաաշխարհներում Հայ Աստվածների, Հայ Հոգի-Ոգիների եւ Հայ Մարդկանց Արարումը Արարչի Կամքի եւ Սիրո Արգասիք է, եւ հայերը, փառաբանելով Տիեզերքի Միակ Տիրոջը, հավաստեցին հավատարիմ մնալ Տիեզերակարգին, Արարչադիր Կանոններին եւ Հայ Տեսակի Առաքելությանը: Արի հայերը փառաբանեցին Արարչին՝ նաեւ Հայ Աստվածներ եւ Հայկական Տիեզերաաշխարհներ պարգեւելու, Արարչական Գենով Օծելու համար:

Հայ արիները Հայ Տեսակի Արարման տոնը նշեցին Արարատյան դաշտում՝ Մայր Արաքսի ափին եւ Հայր Մասիսի ճերմակափայլ գագաթների հայացքի ներքո: Արիադավան-հեթանոսական ծիսական արարողությունը կատարեցին հայարի քրմերն ու քրմի թեկնածուները՝ ՀԱՄ առաջնորդ Արմեն Ավետիսյանի գլխավորությամբ: Այս մասին «Լուսանցք»-ին հայտնեցին ՀԱՄ լրատվական կենտրոնից:

«Լուսանցք»

Նվիրվում է նոյեմբերի 8-ին կազմակերպված Հայ Տեսակի Արարման տոնին -

Հայոց հավատը՝ կենսա-հոգեւոր զարթուցիչ

Ազգային անկախ պետությունը պետք է կառուցվի եւ կանգնի ինչպես ազգային գաղափարախոսության հիմքի վրա, այնպես էլ հայոց արիադավան հավատի: Այսօր ժողովրդավար հենքով եւ հուդա-քրիստոնեական քարոզներով չի կարող կառուցվել ազգային անկախ պետություն: Դա բացառվում է ոչ թե ժողովրդավար ու քրիստոնյա հայերի ցանկության բացակայության պատճառով (մենք, այնուամենայնիվ, հավատում ենք, որ բոլոր հայերն էլ ձգտում են անկախ եւ միացյալ Հայաստանի վերակերտմանը), այլ բացասական հետեւանքն է դավանած սկզբունքների:

1. Միջազգային օրենքների գերակայության պայմաններում չի կարող ստեղծվել ազգային հզոր պետություն: Ազգային եւ միջազգային օրենքները պետք է համադրվեն ոչ թե միջազգայինի գերակայության նախապատվությամբ ու բացառություններով, այլ՝ ազգայինի անհրաժեշտաբար կիրառմամբ, եթե վտանգ է նկատվում կամ ազգայինի աղճատման հնարավորություն կա անգամ:

2. Հուդա-քրիստոնեական քարոզչությունը չի նպաստում հայոց հոգեւոր ոլորտի տիեզերահասությանը, նախապատվությունը տալիս է հրեական ավանդույթներին ու ընտրյալությանը եւ պարուրված է սարսափազդու եհովականությամբ համեմված քրիստոսականությամբ:

Շարունակելով ՀԱՄ առաջնորդ Արմեն Ավետիսյանի հայ-արիական եւ ազգայնական գաղափարական սկզբունքների մեկնաբանումը՝ նշեմ, որ ինչպես ժողովրդավար գաղափարները, այնպես էլ հուդա-քրիստոնեական կրոնական համուզմունքները հիմնականում վերազգային են, առավելապես՝ ապազգային: Այս հիմքերի վրա կառուցված Հայաստանը երբեք չի կարող դառնալ Հայք եւ համայն հայության հայրենիք:

Ըստ ՀԱՄ գաղափարախոսության, ազգային ոգու ձեւավորումը հնարավոր է միայն հայ արիադավան-հեթանոսական (ազգային) հավատի գոյության պայմաններում, պարուրված Հայ Աստվածների պաշտամունքով: Միայն այսպես կարելի է հասնել հայոց ոգիների եւ հոգիների աշխարհներ, միայն Հայ Աստվածների միջոցով: Ոչ մի Եհովա, Բուդդա կամ Ալլահ չեն կարող հային կապել հայկական տիեզերաաշխարհների հետ:

Եվ ազգային անկախ պետությունը չի ակարող սնվել երկնային ազդեցություններով, եթե չի տիրապետում հայահավատ հիմքին եւ հենված է այլակրոն եւ այլասեր գաղափարներին: Եվ հայկականի չգոյությունից կամ անբավարարությունից պետությունը ոչ միայն չի ազգայնանում, այլեւ կործանման է գնում… Այս դեպքում արտաքին միջամտություններից առավել դրան նպաստում է նաեւ հայկական իշխանությունների ոչ ազգային՝ հայահոգի չլինելու բնույթը: Հայի բնույթը, էությունն ու ինքնությունը միայն կարող է զարգացնել ազգային հավատը:

ՀԱՄ ընդունած Տիեզերակարգում հստակ է՝ ԱրԱրիչը ԱրԱրեց ԱրԱրածին ԱրԱրատում եւ այդ Արիածին ԱրԱրածը Արիացին էր՝ Արի Մարդը՝ Արի Մանը՝ Արմանը կամ Արմենը: ԱրԱրատը Արիական Ցեղի Նախահայրենիքն է, եւ քանի որ Արիացին Երկնի ու Երկրի Ոգեղեն Ծնունդ է՝ Հայ(ա) կամ Հայ(ր) Աստծո Պտուղը, ապա ԱրԱրատում ԱրԱրված ԱրԱրածը Բնույթով ու Էությամբ Հայ-Արիացի է (ոչ՝ հուդա-քրիստոնյա կամ հնդ-արիացի կամ զրադաշտական, թե մահմեդական)…

Նրանք, ովքեր պատմության անդաստաններում հեռացան

Նախահայրենիքից, կրեցին Արի կամ Արիա-Արիացի կոչվելու իրավունքը, իսկ նրանք, ովքեր մնացին Նախահայրենիքում՝ ԱրԱրչական Աստվածային Տարածքում, կոչվեցին՝ Հայ-Հայեր՝ Հայ(ա) Աստծո անունով… Եվ Բնօրրանն էլ նրանց կոչվեց Հայրերի-Հայերի Երկիր՝ Հայրենիք-Հայ(ր)աստան… Եվ Հայ(ր)երն են մարդկության Հայրերը՝ Նախնիները… Հայերն են, որ ունեն ԱրԱրիչ Տի-Եզերքի՝ Տիրոջ Եզերքի(ց) Ծագում՝ ըստ այդմ՝ ԱրԱրչական Առաքելություն…

Վաղ շրջանի մեկնություններում հաճախ է Արմենիան (Արմենների Երկիրը) փոխարինվում Հայքով, իսկ Արարատ-Արատտա-Արմենիա-Հայաստան նույնությունն անկասկած է… Հայկական լեռնաշխարհում է հիշատակվում Եդեմ-Դրախտը (որից ելնող չորս գետերից երկուսը Տիգրիսն ու Եփրատն էին): Այնտեղ արարվեցին մարդկության առաջնեկները, ինչից էլ ակնհայտ է, որ հին ազգերի աշխարհածնության պատկերացումներում Հայաստանն ընկալվել է իբրեւ Սրբազան Վայր, Սրբազան Օրենքների Երկիր, որտեղ արարվել է մարդկությունը, վերածնունդ ապրել (փրկվել աշխարհակործան ջրհեղեղից), որտեղ կնքվել է Աստծո ու Մարդկության Հավիտենական Ուխտը, որտեղ ստեղծվել են Արարչադիր Օրենքները՝ Տիեզերակարգը…

Հայկական լեռնաշխարհը կրում է անմահության խորհուրդը (կենաց ծառ եւ անմահության ծաղիկ)՝ փակվելով անարժան մարդկության առաջ (ճառագող մարդակարիճները՝ Մաշու լեռներում, քերովբեները եւ ամեն կողմ դարձող բոցեղեն սուրը՝ դրախտի դիմաց, կենաց ծառի ճամփին): Ավելորդ չենք համարում նշել, որ Արատտա-Արարատ-Արմենիա-Հայաստանը նույն կերպ է ներկայանում ինչպես շումերական (միջագետքյան), այնպես էլ աստվածաշնչյան եւ ամենատարբեր հնագույն ազգերի վաղ պատկերացումներում:

Մեր նախնիներից, որպես ազգային հոգեւոր-մշակութային համակարգի մաս, հավատամքը մտել է մեր գենոտիպի, արյան, մտածելակերպի ու էության մեջ: Հավատի հավերժելու միջոցը Առաքինությունն է, մեր դեպքում՝ Հայ-Արիական Առաքինությունը: Հայոց հավատի հիմքում, որպես հիմնասյուն, դրված է Ծագումը-Գենը, Արյունը, Լեզուն ու Բնօրրանը: Այո, ներկա համատարած վարակի ախտազերծման միջոցը Արիական Առաքինությունն է:

Առաքինի բառը, ըստ հայոց լեզվամտածողության, ունի հետեւյալ իմաստները.

1. արիական, արիասիրտ, քաջ, զորավոր, լավ կռվող, ընտիր:

2. բարեպաշտ, մաքուր հոգով, լավ վարք ու բարքով, պարկեշտ, ազնիվ, արդարամիտ:

Այսինքն, համաձայն հայոց խառնվածքի ու մտածելակերպի, բարոյական (բարեպաշտ, մաքուր հոգով, լավ վարք ու բարքով, պարկեշտ, ազնիվ, արդարամիտ) կարող է լինել միայն այն մարդը, ով ուժեղ է հոգով ու մարմնով (արիասիրտ, քաջ, զորավոր, լավ կռվող):

Իսկ Արիական Առաքինության ծագումնաբանական արմատները ի սկզբանե եղել են հայի հավատում, եւ հայ-արիականությունը դիցա-աշխարհընկալումային համակարգ է, որում տրվում են աշխարհարարման տեսությունը, աշխարհի, պետության ու հասարակության կառուցվածքը, ներհասարակական բոլոր փոխհարաբերությունների կարգավորման օրենքները, հասարակության տարբեր խավերի բարոյական չափանիշները, ճշմարիտ աստվածապաշտության հիմունքները: Հայ-Արիներն ըմբռնելով բնության միածին էությունը, միասնականությունն ու միաբանությունը՝ իրենց հոգեւոր-աշխարհընկալումային պատկերացումների հիմքում դրեցին միաստվածության գաղափարը: Արարիչ Աստծո ինքնադրսեւորում համարեցին ու պաշտեցին Անակունք Լույսը: Լույսի արարչական էությունն անվանեցին Ար, իմա՝ Ստեղծող, Շինող, Արարող, նրա խորհուրդը պատկերեցին Խաչի՝ հավասարաթեւ Խաչի տեսքով, իսկ արեւին կոչեցին Աստծո Ակն՝ Արեգակն: Արի պաշտամունքը, որի նախնական համակարգված ձեւը գալիս է հազարամյակներից, դարձավ արիականության ձեւավորման առանցքը: Ձեւավորվող արիականությունը հետզհետե իր ազդեցության ոլորտ էր ներառում բոլոր Արիական՝ այժմ Հնդեվրոպական (այսօր տրվող աշխարհաքաղաքական անվամբ) լեզուները կրող ցեղերին, որոնց ընդհանրության շրջանի նախահայրենիքը Հայկական լեռնաշխարհն էր: Արիական կամ Հնդեվրոպական ընդհանրության տրոհման հիմնական փուլերն ընդգրկում են շուրջ 2000-ամյա ժամանակաշրջան: Որպես հետեւանք, արիական տարբեր ցեղեր ընդհանրությունից անջատվում ու իրենց հետ տանում էին արիականության զարգացման տարբեր փուլերի գիտելիքներ: Վերջին մեծ տրոհմանը (մ.թ.ա. III հազ. վերջ) նախահայրենիքից հեռանում են հնդարիական, իրանական եւ հունական լեզուների կրողները: Հնդեվրոպական նախահայրենիքում մնում են հայերը, ովքեր շարունակում են արիական գաղափարները զարգացնել հայրենիքի բնական միջավայրում:

Պատրաստեց՝ քուրմ Արմոգը –

Ըստ ՀԱՄ հրապարակումների եւ հրատարակությունների

«Լուսանցք» թիվ 36 (257), 2012թ.

Կարդացեք «Լուսանցք»-ի PDF տարբերակները www.hayary.org -ի «Մամուլ» բաժնում www.pressinfo.am -ի «Բեռնում» բաժնում