Որքանո՞վ ենք հայ մենք այսօր եւ որքանո՞վ է դա օգնում կամ խանգարում մեզ… Միջազգային եւ հայկական զլմ-ները շարունակում են քննարկել ծպտյալ հայերի փաստի ու փաստաթղթերի գոյությունը, իսկ թուրքական արդարադատությունը խուճապահար պատասխանատվության է կանչում թուրք մտավորական Հալաչօղլուին՝ ծպտյալ հայերի հանգամանքը բացահայտ «ջրի երես» հանելու համար… Այս «ճակատում» ամեն ինչ դեռ առջեւում է: Իսկ ահա, մեզանում որեւէ կերպ, գիտականորեն կամ հրապարակայնորեն չի արծարծվում ծպտյալ այլազգիների կամ հայափոխվածների (այլազգուց հայ դարձածների) գոյության հանգամանքը: Իսկ արծարծումներն էլ անմիջապես լռեցվում են… Ինչու՞: Գենախեղումներն ու ծպտյալությունը որոշակի խնդիրներ են լուծում, ինչպես անձնական բնույթի, այնպես էլ՝ ազգային ու պետական, ուստի, այս առումով, յուրաքանչյուր դեպքի քննությունն իսկ շռայլություն պիտի չդիտվի: Այսօր Հայաստանում, ըստ պաշտոնական տվյալների, բնակվում են ավելի քան 97% հայեր: Եվ մենք հաճախ ենք հպարտանում մեր միատարրությամբ, ցավոք, ո’չ՝ միասնականությամբ: Նման միատարր պետությունում արտաքինից ամեն ինչ հրաշալի է թվում, որովհետեւ, ըստ օտարի, մեր հայրենիքում մեզ ղեկավարում են մեր ազգակիցները եւ մեր հոգսերն ու նպատակներն ընդհանուր են, քանզի մեկ ազգային բնույթի են: Գոնե պարզ բանականությունն է պահանջում այդպես մտածել… Սակայն, իրականությունն այլ է ու շատ դաժան մեզ՝ մեր հայրենիքում ապրող հայերիս համար: Առնվազն վերջին մի քանի հարյուրամյակներում գենախեղումներն այն աստիճանի են հասել, որ Հայաստանում մեզ նաեւ ծպտյալ այլազգիներն են ղեկավարում (նաեւ՝ խառնածինները), ովքեր հայկական ազգանուններ են «վերցրել»: Եվ սա ոչ թե հզոր գերտերությունների հատուկ գերջանքերի հետեւանքով է այսպես (նրանք այս հանգամանքն օրինաչափորեն օգտագործում են ի շահ իրենց), այլ՝ մեզանում վաղուց իրենց ազգանվան մեջ «յան» վերջածանցը որդեգրած այլազգիների «անխափան» գործունեության՝ մեր ներսից դավադրությունների կազմակերպման ու մեր անիմաստ հանդուրժողականության պատճառով, իհարկե, նաեւ դրսի համապատասխան ուժերի նպատակային օժանդակությամբ: Արդեն վաղուց, ակնհայտ փաստերը հիմնավորում են, որ սա ցնորամտություն չէ, այլ՝ սա հերքողներն են փորձում այս հանգամանքը իբրեւ ցնորամտություն ներկայացնել՝ «շովինիստ, ռասիստ, ֆաշիստ-նացիստ» եւ այլ անվանումներով պիտակավորելով այս իրողությունը պարզողներին ու արծարծողներին: Սա նրանց կողմից արվում է, որպեսզի պարբերաբար վախեցնեն ու բթացնեն հանրությանը՝ զրկելով վերազարթոնքի հնարավորությունից: Հին ու փորձված ձեւ է, ու անտեղյակ զանգվածի վրա ազդում է… Ներկայումս ՀՀ ղեկավար շրջանակներում իրենց ազգերի շահերն են պաշտպանում «յան» վերջածանցով ազգանվան տակ թաքնված այլազգիներ՝ եզդիներ-քրդեր, հրեաներ, ասորիներ, ռուսներ, արաբներ, պարսիկներ, հույներ, թուրքեր-ադրբեջանցիներ, վրացիներ եւ այլք: Խոսքը մեր պատմության ընթացքում կատարված հարկադիր այլասերումների, գենախեղումների մասին չէ լոկ, այլ՝ կազմակերպված նպատակային ազգափոխության: Հայտնի են նաեւ «կոլեկտիվ» հայափոխության դեպքեր, եւ ոչ միայն Հայաստանի տարածքում… Այնուհետեւ այդ ազգափոխված զանգվածը (հիմնականում հայ եկեղեցու կողմից «առաքելացված» ու «հայացված», հատկապես Ռուսաստանի ու Ուկրաինայի տարածքներում) տեղափոխվել է Հայաստան ու որպես հայ տեսակ ներգրավվել մեր կյանքում… Սա դաժան հեքիաթ չէ, այլ՝ դառը եւ վտանգավոր իրականություն ու բացի քաղաքական ու անվտանգության խնդիր լինելուց, տվյալ խառնածին զանգվածին ու նրանց հետ հարաբերված հայությանը գենետիկ շեղման՝ երկվության է ենթարկել, որի ինքնամաքրումը կտեւի առնվազն 700 -1000 տարի: Սույն խնդրին, այստեղ իհարկե չենք անդրադառնա… Բայց կանդրադառնանք հայափոխության խնդիրներն արծարծելիս: Ուշադիր նայեք, թե ո՛վ է հատկապես հաճույքով քանդում ՀՀ տնտեսությունը, մասնատում հայությանը, անարգում՝ մեր ազգային արժեքային համակարգը, թշնամիների գովքն անում, ՀԱՅ Գենը, Լեզուն, Մշակույթը, Բարոյականությունն ու Էությունը խեղում, հայ իրական ազգայնականությանը (այդպիսով՝ ազգի ու պետության ինքնապաշտպանությանն ու անվտանգությանը) դիմագրավում… եւ շատ շուտ կհասկանաք, թե ով՝ ով է: Կմնա ճշտել նրա ոչ հեռու անցյալը, նախնիներին, եւ ամեն ինչ ավելի քան պարզ կդառնա… Անհրաժեշտ է ամբողջապես բացել քաղաքական փակագծերը եւ ուղղակիորեն հայտարարել, որ հայության ներկայիս երեւացող թշնամու (թուրք-ադրբեջանցիների) կողքին մենք ունեցել եւ ունենք չերեւացող, առավել խորամանկ ու դաժան ներքին թշնամուն՝ խառնագեն զանգվածին, որն իր ապազգայնությամբ ու զտարյուն հայի հանդեպ ունեցած հայատյացությամբ օժանդակում է կրոնների ու աղանդների, բարքերի, սիոնիզմ-մասոնիզմների եւ այլ «…իզմեր»-ի տարածմանն ու ծավալմանը, օրենքով հաստատմանը… Այժմ կներկայացնենք որոշ դրվագներ, ոչ հեռու անցյալում արծարծված, որը կրկին ու կրկին ստիպում է ահազանգել. սթափվի՛ր հայություն, դա՛ս առ վերջապես քո հարուստ պատմությունից, այլոց սին ընտրյալությունից: Բաց նամակ հայերուն Մեր ապագան անել չէ: Մեր բոլոր ձգտումները, այսինքն մեր խորունկ ցանկութիւնը տեսնելու վերականգնուած արդարութիւն մը իր խարիսխներուն վրայ՝ անցեալի ճանաչումով եւ անկէ ուղղակի բխելիք հետեւանքներով՝ առասպել չեն: Այս ուղղութեամբ ձեռնարկուած տարբեր գործունէութիւններ յաճախ վերջացած են ձախողութեամբ: Մնայուն, հաստատուն լուծումի մը մարմնաւորումին ակնկալութեան յոյսերը, առաւել կամ նուազ չափով վրիպած են: Հրեայ ժողովուրդին ճակատագիրը չափով մը բաղդատելի է մերինին: Մօտ երկու հազար տարիէ ի վեր սփռուած, ան իր հողը վերագտաւ 1948-ին, եւ հետեւաբար իր ինքնութիւնը կրնայ արտայայտել ազատօրեն: Հայե՛ր, այսօր մեր դիմաց կը ներկայանայ ընտրանք մը. այն է՝ միանալ Իսրայելի՛ն. եւ կամ զայն մերժե՛լ: Երկու լուծումներ կարելի են. - Կա՛մ ճանչնալ հրեայ ժողովուրդին՝ իր վերահաստատուած եւ վերամիաւորուած ըլլալու իրաւունքը. ու հետեւաբար՝ ընթանալ անոր ետեւէն. այդպիսով մեր ժողովուրդին համար ընտրած կ’ըլլանք վերականգնումի եւ միասնութեան ուղին: - Կա՛մ կռնակ դարձնել Իսրայելին եւ ամէն կարգի այլ միջոցներով լուծումներ գտնել, ինչ որ պիտի նշանակէր առաւել կամ նուազ պայմանաժամով մահ մը ապահովել: Եթե մենք հաւատքի ենք եկած, մենք, այն ազգը, որ առաջինը ընդունեցավ Աւետարանը, ատիկա հրեայ ժողովուրդին շնորհիւ է որ վերականգնումն ու միասնութիւնը հնարաւոր կրնան դառնալ, այն չափով որ մենք կ’ընդունինք հեղինակութեան այն առաջնակարգ դիրքը, զոր այդ ժողովուրդը վաստկած է մեր օրերուն: Որպես առաջին քրիսնոնեայ ազգ, ի՞նչ ըրած ենք մենք մեզի վիճակուած պատասխանատւութենէն: Հատուցեցի՞նք այն պարտաւորութիւնն ու պատասխանատուութիւնները, – զորս Աստուած մեզի պատուիրած էր: Ո՛չ: Ընդհակառակը, մեր հայրերը մխրճուեցան սրբապղծութեան մեջ, լքելով Աւետարանի առաջին ճշմարտութիւնը եւ չգործադրելով ինչ-որ Աստուած իրենցմէ կը պահանջէր: Փոխանակ հրեայ ժողովուրդին տալու այն ինչ որ իրեն իրաւունքն է այս օրերուս, մենք կը նախանձինք անոր: Հրաժարինք մեր սրբապղծութենէն: Հրաժարինք մեր նախանձէն: Հրաժարինք մեր խարդախութենէն եւ մեր նիւթապաշտութենէն. որովհետեւ անոնք պատճառ կ’ըլլան որ մեր ժողովուրդը Աստուծոյ դատաստանին ենթարկուի: Չոտնակոխենք հրեայ ժողովուրդին արդար իրաւունքները: Ընդունինք անոր դիրքը: Մխիթարենք զայն եւ մենք պիտի մխիթարւինք: Ընթանա՛նք անոր ետեւէն եւ մենք պիտի գտնենք կեանքի ուղին: ՀՈւՐ ընկերակցութեան անունով՝ Լոյիք Օհանեան Ինչեւէ, վերոշարադրյալ եւ նմանատիպ այլ կոչերի մասին հայությանը մշտապես զգուշացրել են, եւ սա էլ նորություն չէր, պարզապես սույն հոդվածում այս մեկն ենք արձանագրում՝ նշելով, որ կարող էին բերվել ուրիշ օրինակներ եւս: Հետաքրքրական է նաեւ գաղտնի պահվող հետեւյալ դեպքը, որը ժամանակին մամուլում ձեւակերպվել է այսպես. «բարձրաստիճան զինուորական Հայու մը կողմէ գրուած զգայացու՛նց նախատեսութիւն մը Սովետական Հայաստանի մասին», որի հիշատակումը կա դեռեւս 1962թ., ու այդ ժամանակ (իհարկե դրանից առաջ էլ) նույնպես խոսվել է նման կոչերի լույս աշխարհ գալու եւ հակահայկական, դավադիր քայլերի մասին: Ի՞նչ է ասում «միջազգային դեմք դարձած՝ հեղինակավոր այդ Հայը», որն անդամ է եղել «միջազգային գաղտնի կազմակերպութեան», «ավելի քան 50 տարի եղած է մասոնական, նաեւ՝ սիոնական, եւ տարիներով գործակցած է այդ կազմակերպութեան հետ (հետագային՝ դարձած է հակասիոնիստ)», «40 տարիներ գործօն մեկ անդամը եղած է՝ Անգլիական Գաղտնի Սպասարկութեան, ու նաեւ Ֆրանսիական երկրորդ Գրասենյակէն ներս: Կարեւոր տեղ եւ դեր ստանձնած է երկուքին մեջ ալ՝ իբրեւ բժշկապետ եւ որպես քաղաքական գործիչ: Իսկ համաշխարհային Ա. պատերազմի տարիներուն (1914-1918թթ.) արդէն գնդապետ էր, որպիսին էլ ճանչցուած էր օտար շրջանակներու մեջ»: Մինչեւ մահկանացուն կնքելը (1972թ. աշնանը՝ 93 տարեկանում մահացավ անհայտ թունավորումից, երբ սկսեց զբաղվել ազգային հարցերով), այդ խորհրդավոր Հայը հաճախ էր նամակներ ստանում Փարիզից, Լոնդոնից եւ Վաշինգտոնից՝ «գնդապետ Քեշիշյան Բեյ» մակդիրով: Ահա, թե ինչ է ասում տասնյակ տարիների հարուստ փորձառությամբ այդ Հայը, որը փափագում էր, որ «մեր կարճատես ղեկավարներն ու կուսակցական գործիչները օտար գործակալութեանց հավատարիմ գործակատարները չդառնան», որոնք հաճախ Հայ Դատի եւ ազգային այլ խնդիրների լուծման ճանապարհին խճճվում են տարաբնույթ որոգայթների մեջ, որից այլեւս չեն կարողանում դուրս գալ, եւ… դառնում են մասոնական օթյակների գերին՝ ծառայելով օտարի շահերին… - «Մեր կուսակցական ղեկավարները քաղաքական հեռատեսութիւն չե՛ն ունեցած անցեալին, եւ չունին այսօ՛ր իսկ: Չեն կրցած ճանչնալ Հայութեան թշնամին: Տարուած են անձնական շահերէն: Իրենց աթո՛ռը պահելու, իրենց դի՛րքը ամրացնելու մասին կը մտածեն: Դիվանագիտութեան եւ քաղաքական հեռատեսութեան պակասը թե՛ արտասահմանի մեջ, եւ թե՛ Հայաստանի մեջ: Հո՛ն ալ, – Հայաստանի մեջ ալ նո՛յնն է պատկերը: Անտարբեր են. կը քնանա՛ն: Այսօր հազարաւոր հրեայ մանուկներ Հայաստանի դպրոցներու մեջ հայերէն կը սորվին: Ասո՛նք – ասո՞նք… ապագայ Հայութեան լրտեսնե՛րը պիտի ըլլան: Հայաստանի ներքին թշնամիները – խռովարարնե՛ր պիտի ըլլան ներսէն: Հայաստանի կառավարութեան պատասխանատու մարդիկը գիտե՞ն ասիկա: Չե՛մ կարծեր: Քունի մեջ են: Կը քնանա՛ն. մինչդեռ մեր թշնամին արթու՛ն է միշտ, եւ գործի՛ վրայ է …»:
- «Կա՛յ հրէական ծրագիր մը, որ պիտի իրականանա՛յ: Եւ կամ, աւելի ճիշդը՝ պիտի հետապնդուի անոր իրագործումը, ամէ՛ն գնով: Թէեւ կրնայ հանդիպիլ արգելքներու եւ դժուարութիւներու: Ես մոտե՛ն տեղեակ եմ անոր: Կ’ուզէի ըզգուշացնել Դաշնակցական կարգ մը ղեկավարները, որոնց քայլերուն եւ գործունէութեան հետեւող մը եղած եմ, սա անցնող 30-40 տարիներուն: Կ’ուզէի զգուշացնել զանոնք կրակի հետ խաղալէ: Չէի կրնար վստահիլ սակայն, ո՛եւէ մէկուն անկեղծութեան: Կրնայի մատնուիլ: Ուստի մնացած եմ լու՜ռ, եւ զու՛սպ …»:- « - «Սակայն, որ՛քան էլ մեզի պարտադրուա՛ծ ըլլայ ենթարկուիլ մութ անկիւններէն եկած հրահանգներուն, որոնք կործանարար են մեր Ազգին եւ Հայրենիքին համար. բայց մեր Հավաքակա՛ն Ընդդիմութիւնը կրնա՛յ ունենալ իր բարերար դերը, եւ տալ արդիւ՛նքը… Դուրսէն պիտի գրգռեն մեզ, որ ռուսերուն դե՛մ ելլենք: Պետք չէ խաբուինք, եւ իյնանք թակարդը: Մեր պետական, նաեւ կուսակցական ղեկավարները պէտք է շատ խոհեմ եւ զգուշաւոր ըլլան, չտարուելու համար դուրսէն եկած ամէն հրահանգներուն, որոնք կրնան աղետաբեր ըլլալ մեր ազգին համար: Այս դաւը նիւթուած է յատկապէս՝ Մեծ Եղեռնէն վերապրո՛ղ Հայերուն դեմ, զանոնք ալ բնաջնջելու նպատակով. որպէս զի դադրին պոռալէ եւ հրապարակը աղմկելէ՝ Հայկական Դատին անունով: Եւ որպէս զի Թուրքիոյ ազդեցութեան գօտին աւելի ծաւալի եւ զօրանայ՝ Մերձաւոր Արեւելքի երկիրներու մէջ…»: Ահա այսպես, սերնդե սերունդ, փոխադարձ անվստահությամբ պարուրված, չենք ասում ԲԱՑԱՐՁԱԿ ՃՇՄԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆԸ միմյանց, որը վերածվում է կործանարար «ջայլամի քաղաքականության», եւ ստացվում է բոլորը մեր մասին ամեն ինչ գիտեն, նաեւ՝ մեր առավելություններն ու թերությունները, բացի՝ մեզանից: Հայությունն այս մասին պարտադիր պետք է իմանա եւ համակարգված ընդդիմանա, որովհետեւ այսպես են կանխվում զանգվածային օրհասները, ազգի գլխին կախված մահացու վտանգները: Հիշեցնենք նաեւ, որ 2000թ. մարտի 30-ին, Անգլիայի Լորդերի Պալատի անդամ, բարոնուհի Քերոլայն Քոքսը հայ ժողովրդին ուղղած իր բաց նամակում նույնպես զգուշացրեց ծրագրավորված երկրորդ ցեղասպանության, Հայոց պետականության հնարավոր կործանման, Արցախի անկախության վտանգման մասին: Եվ, ահա, այն ընթացքի մեջ է: Իսկ գիտակցու՞մ ենք արդյոք մենք սա: Ո’չ, մեզանում հիմնականում թեւեր են տափ տալիս ու առօրյա հոգսերից կքված մեղադրում բոլորին, բացի իրական մեղավորից… Մեր անկախ պետականության առաջին իսկ օրից դրսի եւ ներսի թշնամիները մեզ պարտադրում են թուրքասիրական եւ անպատճառ հակառուսական արտաքին քաղաքականություն, որն այլոց փեսաների (դիցուկ՝ ՀՀ առաջին նախագահ Լեւոն Տեր-Պետրոսյան, այլ բարձրաստիճան ղեկավարներ) անմիջական օժանդակությամբ է իրականացվում: Այսպես էր նաեւ առաջին հանրապետության ժամանակ, երբ հատկապես հրեաց փեսա «ՀՀ վարչապետ Սիմոն Վրացյանի՝ 1920-էն ի վեր հետապնդած երազն է… Թուրքերուն հետ եղբայրացած՝ հակա-ռուս Հայաստանը…»: Մենք ռուսամետ քարոզչություն չենք անում, քավ լիցի, դա կվկայեն ինչպես իմ հոդվածները, այնպես էլ «Լուսանցք»-ի այլ վերլուծությունները: Պարզապես փորձում եմ իմ համոզմունքների տեսանկյունից բացատրել վերջին ժամանակներս Հայաստանում Ռուսաստանի նկատմամբ, իսկ Ռուսաստանում (նաեւ՝ այլ երկրներում) հակահայկական տրամադրությունների եւ դրսեւորումների պատճառահետեւանքային կապը, որն ազգային փոքրամասնության վերածված զտարյուն ռուսներն էլ դեռեւս չեն գիտակցում, կամ էլ նրանց նույնպես չեն թողնում, որ գիտակցեն… եւ ոչ միայն ռուսները չեն գիտակցում դեռեւս: Իհարկե, ամեն ինչ դեռ կորած չէ, թեեւ սակավաթիվ, բայց ունենք արդար, զգոն եւ իմաստուն ղեկավարներ, ազգային գործիչներ, սակայն, նրանց ձայները հնարավորինս խլացվում են, նրանց գործելու մեծ ասպարեզ չի տրվում, նրանց արգելափակում կամ ոչնչացնում են… Ուստի գերագույն ճիգերի լարումով, ազգովի պիտի կարողանանք զանազանել ճշմարիտը կեղծից՝ ապազգային ու հակահայ պատնեշը փլուզելու համար: Ուրեմն յուրաքանչյուր Զտարյուն Հայ պետական այր, քաղաքական ու ազգային գործիչ պարտավոր է բացահայտորեն խոսել ազգի հետ, կանգնել ազգի կողքին՝ թշնամուն դեմ հանդիման՝ ազնվական ասպետի կեցվածքով, թիկունքից հարվածողներին եւ օտարների կողմից ամեն կերպ իշխանական վերնախավում պահվող, պոռոտախոս կեղծ ազգասերներին, աղանդավորականներին, համասեռականներին ու այլ սանձարձակ ծախու-մոլագարներին զանազանելու, վնասազերծելու համար: Հարկավ, հակախոսացողներ կգտնվեն, ծպտյալների եւ եվրաարժեհամակարգի ջատագովների պակաս չունենք: Սակայն, մեր ազգի ու հայրենիքի բարօրությունը, միասնությունն ու հզորությունն են մեզ համար արժեքավոր, ոչ թե դրանց լուսնա-սեմա-անապատային «հակափաստարկներն» ու արեւմտյան սին քաղաքակրթական խաղերը: Ամեն հայի սրբազան պարտքն է ինքնամաքրվել ու մաքրագործել ազգը: Եվ վերջաբանի փոխարեն հիշեցնե’նք, որ Զտարյուն Հայը երբեք չի գործում որպես հակա որեւէ մեկի կամ ինչ որ բանի: Նա ապրում է հանուն Հայի ու Հայաստանի եւ հայ է՝ առանց մակդիրի (համայնավար, դաշնակցական, քրիստոնյա, ռուսամետ կամ արեւմտամետ, հակաթուրք, հրեա չսիրող եւ այլն): Հակա-յով գործում են նրանք, ովքեր դեմ են Հայության ու Հայաստանի շահերին, ովքեր ապրում են դավադրություններով ու նենգություններով, ազգին թալանելով, այլերի սեփականության եւ ունեցվածքի հաշվին տզրուկի նման սնվելով: Մենք պարզապես բնականորեն ապրում ենք մեր Ազգի ու Պետության հոգսերով, առաքելությամբ, ավանդական ազգային ու առաքինի համամարդկային արժեքներով: Տեր լինենք մեր առաքելությանը՝ արարենք, եւ ոչ թե՝ ավերենք: Ահավասիկ, տեր լինենք մեր Գենին ու Բնօրրանին: Սա է մեր փրկության միակ ու հաստատուն ուղին, մնացյալ «արժեքները» ժամանակավոր ու մեր էությունը խաթարող են: Արամ Ավետյան
Այս ներքոգրյալ կոչը, բաց նամակի ձեւով հրատարակվել է ֆրանսիական «Le Mond» օրաթերթում, որը թարգմանել է գրող եւ խմբագիր Անդրանիկ Արարատը, եւ այն տպագրվել է Դամասկոսի «Զարթոնք» օրաթերթում (1987թ., սեպտեմբերի 18-ի թողարկում): Հետո վերատպագրվել է նաեւ ՀՀ մամուլում:
Ահա այսպես, ո՛չ ավել, ո՛չ պակաս: Երբ մերոնք կամ մերոնց քարոզում են բիբլիական ռասիստական տեսության՝ հրեաների կեղծ ընտրյալության մասին, դա շա՜տ ճշմարիտ եւ մարդասիրական է դիտվում, նաեւ՝ շռայլորեն վարձատրվում է, ու մերոնք նույնիսկ դրա համար աղոթում են… Իսկ, երբ արարչածին հայ ազգի ու մարդկության փրկության օրրան՝ Հայկական լեռնաշխարհի ընտրյալության հարցն է հայտնվում համաշխարհային օրակարգում, դա ազգայնամոլություն, կեղծարարություն է դիտվում…
-
Հայկական Լեռնաշխարհը
Հայերի Արարչական Բնօրրան,
Արիական քաղաքակրթության ծննդավայր:
Հայեր ու Արիներ,
ազատագրե՜ք Սրբազան Լեռնաշխարհը :
Armenian Highland
the Homeland of Armenians,
Cradle of Aryan Civilization.
Aryans all over the world,
liberate it, liberate yourself.
Армянское Нагорье,
Созидательная Родина Армян,
очаг Арийской Цивилизации.
Арийцы всех стран освободите ее,
освободитесь сами. Նկար :: Image
Քվեարկություն
Loading ...- Loading ...
Հղումներ
Վերականգնենք մեր երկիրը Տաճար առ Տաճար
Վերականգնենք Հայոց հավատը, Արարչական Տիեզերակարգը, ապահովենք Հայ Աստվածների վերադարձը ու ապացուցենք աշխարհին, որ Հայը Աստվածամարդ է եւ վերադառնում է իր Արմատներին: Արիական Մայր Տաճարի կառուցումը Երեւանում կդառնա այս ամենի հավաստումը: Թող ամեն հայ իր մասնակցությունը բերի այս սուրբ գործին՝ նյութական, մտավոր կամ հոգեւոր առումով: Այստեղ կարող եք կատարել նվիրատվություններ...
Armenian