Վա՛յ մեզ, թե հույսներս ՀԱՊԿ-ն լինի – Մեր անվտանգության ու պաշտպանության հարցում առաջին հերթին հույսը պետք է դնենք մեզ վրա… Ու զիջում մեզնից թող ոչ ոք չսպասի…

Կառավարության երեկվա նիստից հետո ՀՀ փոխարտգործնախարար Շավարշ Քոչարյանը լրագրողների հետ զրույցում տեսակետ արտահայտեց, թե իր համոզմամբ՝ Եվրասիական տնտեսական միությանը Հայաստանի անդամակցությունն ամրապնդել է մեր երկրի տնտեսական անվտանգության հեռանկարները:

Լրագրողների հակառակ դիտարկումներին ի պատասխան ՀՀ փոխարտգործնախարարը հստակեցրեց, որ «խոսքը վերաբերում է ոչ թե բուն պաշտպանական հարցերին, քանի որ ԵՏՄ-ն մաքուր տնտեսական դաշինք է, այլ տնտեսական շահույթներին, որոնք բարձրացնելու են Հայաստանի պետական բյուջեի եկամուտներն ու թույլ են տալու ավելի լավ դիմակայել պարտադրված սպառազինությունների մրցավազքին»:

Նա միաժամանակ հավելեց, թե որեւէ ինտեգրացիոն դաշինքին անդամակցելու տնտեսական առավելությունն ապրանքների ու կապիտալի ազատ տեղաշարժն է: Այդ առումով, ԵՏՄ-ին անդամակցելն ադապտացվելու երկար ժամանակ Հայաստանից չի խլել. «Եվրաինտեգրման փորձը ցույց է տվել, որ շատ երկրների տարիներ են պահանջվել համապատասխանության հասնելու համար, այսօր էլ կան երկրներ, որոնք առանձին ապրանքների գծով համապատասխանության չեն հասել: Իսկ մենք ԵՏՄ-ում ապրանքների որակով եւ չափորոշիչներով չենք զիջում մյուս երկրներին, ինչ-որ բանով էլ առաջ ենք»:  Այնուամենայնիվ, ԵՏՄ շրջանակներում սահմանային լարվածության հարցը քննարկվե՞լ է: «Ո՛չ,- ասաց նա,- այդ հարցը չի բարձրացվել, քանի որ, կրկնում եմ, ԵՏՄ-ն որեւէ կապ չունի անվտանգության հետ: Դա մաքուր տնտեսական բլոկ է»:

Իսկ ՀԱՊԿ-ը, սա էլ հո տնտեսական բլոկ չէ: «ՀԱՊԿ-ի վեհաժողովը նախագահների մակարդակով լինելու է սեպտեմբերի 15-ին, եւ ինչպես դուք լսեցիք, դրա մասին ասաց նաեւ մեր նախագահը՝ Ռուսաստանի նախագահի հետ հանդիպման ժամանակ, այնտեղ եւս այդ հարցի մասին կխոսվի»:

Իսկ ՀԱՊԿ-ից ի՞նչ է ակնկալում մեր երկիրը կամ՝ ընդհանրապես ունի՞ ակնկալիք: Ի պատասխան լրագրողների այս կարգի հարցադրորմների, փոխարտգործնախարարը անկեղծացավ ու շատ դիպուկ մի արտահայտություն արեց. «Մեր անվտանգության ու պաշտպանության հարցում առաջին հերթին հույսը պետք է դնենք մեզ վրա: Ինչ վերաբերում է դաշնակից երկրների աջակցությանը կամ պայմանագրային պարտավորությունների կատարմանը, դա այլ բան է: Բայց մենք պետք է ունենանք այն գիտակցումը, որ որեւէ երկիր, եթե իր պաշտպանության հույսը դնում է ուրիշի վրա, ներողություն, դա կարող է շատ տխուր ավարտ ունենալ»:

Այ սա պետք է մի՛շտ հիշենք՝ չսպասելով ոչ ոքի աջակցությանը:

Իսկ արդյո՞ք ՀՀ եւ ՌԴ նախագահներ Սերժ Սարգսյան – Վլադիմիր Պուտին հանդիպման ժամանակ քննարկվել է Լեռնային Ղարաբաղի խնդրի հետ կապված զիջումների հարցը: Այս հարցին ի պատասխան Շավարշ Քոչարյանը զարմացավ, թե բազմիցս է ասվել, որ զիջումների մասին խոսք լինել չի կարող: «Ի՞նչ զիջման մասին կարող է խոսք լինել: Կա գործընթաց՝ Մադրիդյան գործընթաց, կան համանախագահների հայտարարություններում դրա տարրերը, եւ դա մենք ընկալում ենք որպես մեկ միասնական փաթեթ, որտեղ կա եւ Ղարաբաղի կարգավիճակի հարցը, եւ անվտանգության երաշխքիների, եւ այլ հարցեր: Քանի որ Ադրբեջանը շեշտադրումը դնում է միայն այն հարցերի վրա, որն իրեն է ձեռնտու, այդ պատճառով առաջընթաց չկա եւ չի լինի այնքան ժամանակ, քանի Ադրբեջանն այդպես կվարվի»:

Ու ընդհանրապես, լրագրողներս լավ կանենք զիջումների մասին հարց այլեւս չհնչեցնենք: Փոխարենը հարցեր կարող են ծագել, թե՝ եթե Բաքուն մեծածավալ գործողություններ սկսի, հայկական կողմը ի՞նչ տարածքներ կազատագրի այս անգամ:

Կամ՝ հայկական կողմը Արցախյան ազատամարտի առաջին փուլից դասեր քաղե՞լ է, որպեսզի այս անգամ չանսա ռուսական կողմի պահանջին, եւ որպեսզի վերջնականապես հարվածի այն պետությանը, որն արհեստածին է եւ միայն վերջերս է ստեղծվել:

Կամ՝ ինչու՞ հայկական կողմը չի աշխատում հակաթյուրքական ուժերի հետ եւն…

Աստղինե Քարամյան

«Լուսանցք» թիվ 30 (376), 2015թ.

Կարդացեք «Լուսանցք»-ի PDF տարբերակները www.hayary.org-ի «Մամուլ» բաժնում