Նիկոլ, այն ինչ մտածել, մտածում ու մտածելու եմ քո մասին, վստահ եմ լավ գիտես: Հիմա էլ ինչ-որ գրում եմ այս պահին, նույն մտածումներն ունեմ, բայց մի զարմանալի սպասումով, որ սխալված լինեմ… Շատ կցանկանայի, որ քո ԱԺ-ում հնչեցրած որոշ մտքեր ինչ-որ հայանպաստ ծրագրի մի խաղարկվող մասը լինեն…

Նիկոլ, դու հետզետե թաղվում ես պետական երկծայրանի պատասխանատվության մեջ եւ դա կարող է չսպասված հարվածներ հասցնել քեզ, քո թիմին, քո ընտանիքին… Դեռ ունես մի քանի տարբերակ քո հետագա քայլերում: Իմ կարծիքն հետեւյալն է՝

1. Դեռ կարծում եմ, որ դու մեր երկրի ներքին կյանքի քեզ հասանելի ու հաճելի տվայտանքներից թերեւս կձերբազատվես, երեւի թե որոշ կաշառատու-կաշառակերների գործեր էլ գուցե վերջնական ավարտին հասցնես ու քո հետեւորդների թեւերի վրա հեռանաս պետական գործերից… Սա լավագույն ու անցավ տարբերակն է: Քո տեղը քաղաքականությունն է, առնվազն խորհրդարանը:

Բայց այդ ընթացքում դու արտաքին քաղաքական խաղարկումներից պիտի հեռու մնաս, քանզի այստեղ արդեն տեսանելի են քո կարողությունները, ինչից ենթադրելի է, որ  կաղում ես այդ հարցերում եւ դրանք անկարողություններ են: Չես էլ զգա, քեզ կդարձնեն տարածաշրջանային մի հերթական խաղալիք-ղեկավար, ինչքան էլ հայտարարես, թե ոչ ոք չկա քո թիկունքից այն կողմ… Առանց թիկունքին կամ մեջքին կանգնելու են դա նաեւ անում, երբ ուղղակի կամ անուղղակի ժպիտով արված պարտադրանքները չես նկատում:

– https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=128060838176242&id=100029169784366 - Արմեն Ավետիսյան

Շարունակել կարդալ →

Հանրահայտ է, որ «Իմ քայլը» ծրագրվել էր իրականացնել միայն մեկ նպատակի համար, որ ԱԺ «Ելք» դաշինքի պատգամավոր, խմբակցության ղեկավար Նիկոլ Փաշինյանը կարողանար ապացուցել, որ ինքը ՀՀ նախագահ, ապա վարչապետ Սերժ Սարգսյանի «ընդդիմադիր խաղացողը» չէ…

Հանրահայտ է նաեւ, որ «Իմ քայլը» արդեն գործողության (իրականում քայլ-երթը հաճախ մեքենայի արագությամբ եւ առանց նկարահանման էր իրականացվում) ընթացքում ապացուցեց, որ գրեթե ամբողջ Հայաստանում լուրջ ատելություն է կուտակվել գործոց իշխանությունների նկատմամբ … ինչը իրականում ավելի քան 25 տարվա պատմություն ունի, երբ ՀՀ 1-3 նախագահներ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը, Ռոբերտ Քոչարյանը եւ Սերժ Սարգսյանը կուտակել էին հերթականությամբ (ինչը ամենեւին չի նշանակում, որ այդ տարիներին պետական կարեւոր քաղաքական քայլեր չեն արվել բոլոր նախագահների օրոք)…

Հանրահայտ է, որ ավելի քան 25 տարի երկրում համակարգային փոփոխություն չէր լինում եւ ՀՀ 1-3 նախագահների թիմերը փոխարինում էին մեկմեկու եւ՛ իշխանության եւ՛ ընդդիմության ոլորտներում, ինչի մասին գրել եմ նաեւ նախագահների գործունեության ժամանակ: Անգամ առանց թաքցնելու այս դաշտից այն դաշտ էին տեղափոխվում նախարարներ ու պատգամավորներ…

Հանրահայտ է, որ «Իմ քայլը» եւ ատելությամբ լցված ժողովրդական զանգվածները փոխշահավետ իրավիճակ նկատեցին (բոլորը չէ, որ պաշտպանում կամ հիանում էին «դուխով Նիկոլով») եւ Նիկոլ Փաշինյանի ծրագրերը փոխվեցին անգամ իր համար անսպասելի, նա ցանկացավ դառնալ ԱԺ նախագահ…   Շարունակել կարդալ →

Կաշառքի ոլորտում կաշառակերությունը երկրորդ վտանգավոր երեւույթն է: Եվ պայքարը կաշառակերության դեմ, առանց առաջին վտանգը վերացնելու, չի կարող հաջողությամբ ավարտվել…

Իսկ առաջին վտանգը՝ կաշառատվությունն է: Եթե կա կաշառք տվողը, չի կարող չհայտնվել այն վերցնողը:

Կաշառքը միայն փողային տալիք-առնելիքով չի ձեւավորվում, այն կարող է առաջ գալ բնամթերքի, տարաբնույթ նվիրատվությունների՝ մի տուփ ծխախոտից մինչեւ մի սեփական տուն, «դու ինձ – ես քեզ» բանաձեւի ամենատարբեր ծառայությունների մատուցմամբ եւ հատուցմամբ…

Իսկ սա նշանակում է կաշառքի ոլորտը բացառապես հարուստների եւ ունեւորների գործելու ասպարեզը չէ, ինչպես հրամցնում են: Սա էլ նշանակում է, որ կաշառքի ոլորտում պայքարի արմատական եւ հիմնական մասը պիտի ընթանա կաշառատվության ուղղությամբ (պետական ունեցվածքի հափշտակումը եւս որոշակի «տար եւ տուր» աստիճանակարգով է ընթանում), ինչը ցայսօր ոչ մի իշխանության կողմից չի կարեւովել: Առավել եւս նոր իշխանությունների, որ կառավարություն ձեւավորելուց հետո միայն կաշառակերության դեմ պայքարից ու վերացումից են խոսում…   Շարունակել կարդալ →

- Զանազանի՛ր խելացիին գրագետից, կիրթ մարդուն՝ ուսյալից, իմաստունին՝ գիտունից, հանճարին՝ տաղանդավորից:

- Հավատա՛ եւ գործիր՝ մշտապես ունենալով քո լրացուցիչ տարբերակ(ներ)ը:

- Ապրի՛ր հավատով եւ ոչ՝ հույսով: Հավատա՛ Ազգիդ ուժին ու կարողություններին:

- Հիշի՛ր, որ  կարողանաս  ապրել եւ ապրի՛ր այնպես, որ քեզ հիշեն:

- Կամենալը հարկադրանք չէ, այլապես դու կլինես քո թշնամին. կվտանգես մարմինդ, ծուղակը կգցես՝ հոգիդ:   Շարունակել կարդալ →

Կեցակարգային եւ գործնական ոլորտներում հաջողելու համար պետք է հիմնվել ու գործել՝

- Ներքին հանգստությունն ու անկողմնակալ մտածողությունը երաշխավորում են ազգի շարունակական օրինաչափ առաջընթացը, ապահովում հաղթանակը, իսկ հանդարտությունն ու քաղաքական իրատեսությունը՝ երկրի զարգացումը:

- Իրականությունը պետք է ընկալել այնպես, ինչպես կա, այլ ոչ թե այնպես, ինչպես ցանկալի է:

- Գլխավորը երկրորդականից տարբերելու գիտակցությունն ու կարողությունը անհրաժեշտ են՝ իրադարձություններից մշտապես առնվազն մեկ քայլ առաջ գտնվելու համար:

- Տարբեր տեսակետներից դժվարությունները տեսնելը եւ դրանց հաղթահարման հնարավորությունը ստեղծելը՝ հաջողության հասնելու կայուն նախապայման են:  Շարունակել կարդալ →

Այսօր մտորումների մեջ էի, երբ հանկարծ հիշեցի որ Երեւանյան տոնական օրերին չեմ հետեւել… բազմաթիվ տոնական միջոցառումները եւ հազարավոր հայաստանահայերի ու սփյուռքահայերի, օտարերկրյա զբոսաշրջիկները հոսքը բաց եմ թողել… ի վերջո 2800-ամյակը հզոր պատմական փաստ է, որ տեղով քաղաքականություն է: Երեւանն աշխարհի ամենահին քաղաքներից մեկն է, ինչը պատիվ կբերի յուրաքանչյուր ազգի:

Բայց հետո հիշեցի, որ ոչ մի բան էլ բաց չեմ թողել…

Հիշեցի նաեւ, որ «Երեւան-Էրեբունի 2800» տոնը այս տարի առանձնահատուկ է նշվել, այն նշել են նաեւ Հայաստանում: Ճիշտ է մի քանի ժամ, բայց … Նո՜ր Հայաստանում…Իսկ հայտնվել, հիշվել Նոր Հայաստանում՝ ամեն մարդու կամ գործընթացի բան չէ…

Նոր հայերը մեծ պատիվ են արել՝ նշելով հին Երեւանի տոնը, չէ որ Ֆրանկոֆոնիայի գագաթնաժողովի մի քանի օրերի ու Եվրասիական շաբաթի համապատկերին Երեւանի մի քանի ժամվա տոնը եւս իր արժանի տեղն է գրավել Նոր Հայաստանի նոր հայերի սրտերում…   Շարունակել կարդալ →

…Վաղուց հսկայական մի սարդոստայն է հյուսած աշխարհի բոլոր անկյուններում, բոլոր երկրներում, բոլոր ազգերի ու ազգանման հանրույթների համար… Իսկ թունավոր սարդերը՝ որպես բազմաբնույթ աստվածամերժ, հակազգային ու անմարդկային կամակատարներ, որպես աղանդավորականներ, սեռամոլագարներ, գենախեղվածներ եւ արարչակնիք կյանքի այլ թափոններ… խեղում, թունավորում, ոչնչացնում են արժանավոր կյանքի ձգտող ամեն բան:

Նշյալ կամակատարները զենքեր են՝ մարդկային հոգիները սպանելու, մարդկային տեսակները խառնախեղելու, կյանքի օրենքները, ավանդույթներն ու սովորույթները ոչնչացնելու համար (այսօրինակ մի զենք էլ «կլոնավորում» կոչեցյալն է, ավելին՝ չիպավորված մարդ-ռոբոտների ստեղծման փորձը…): Այսպիսով փորձ է արվում մարդկությանը մարդու իրավունքների պաշտպանության անվան տակ «զոմբիացնել» ու ամենացածր բնազդային մակարդակի հլու արարած դարձնել, այնպիսին, ինչպիսին ընտանի կենդանիներն են (կամ կրկեսում վարժեցված), որոնք կծառայեն աշխարհը իրապես կործանման տանող եւ իրենց ընտրյալ համարող մարդ կոչեցյալներին (իրականում կենդանական ու բուսական աշխարհներում անգամ ման գիշատիչներ չկան)…

Աղանդավորականությունը, սեռամոլագարությունը, հակաստվածային, ապազգային ու անմարդկային այլ վտանգները կենցաղային, մտավոր ու հոգեւոր ոլորտներից տեղափոխվել է քաղաքականության, բարոյականության, արվեստի ու մշակույթի, լեզվա-կրթական եւ այլ ոլորտներ:  

Մեզանում հայտնվել են նոր տիպի մարդանմաններ, որ իրենց ամենատարբեր փոքրամասնություններ են համարում՝ ամենամեծ իրավունքների պահանջներ ներկայացնելով:   Շարունակել կարդալ →

Հայկական բանակը հաղթանակած բանակ է, ինչն ամրագրվել է 1990-1994թթ Արցախյան պատերազմում:

Հայկական բանակը մնում է հաղթող բանակ, ինչն ապացուցվում է 1994թ. զինադադարից հետո, ցայսօր Հայաստանի հանրապետության եւ արցախի Հանրապետության սահմաններին տեղի ունեցող սադրանքների, տեղային ռազմական բախումների, հատկապես 2016թ. ապրիլյան քառօրյա պատերազմի ժամանակ…

Հայկական բանակը ոչ միայն վերազինվում է արդիական զինատեսակներով, այլեւ շարունակում է զորավարժանքներով մարտունակ պահել հայ զորականի ոգին ու անկոտրում կամքը: Մարտունակ լինելուց բացի, մեր զինուժը մնում է տարածաշրջանի (եւ ոչ միայն մեր տարածաշրջանի) ամենամարտունակ բանակը, ինչը հավաստում են ոչ միայն զորավարժությունների արդյունքները, այլեւ ՀԱՊԿ-ի եւ ՆԱՏՕ-ի բարձրաստիճան զինվորականները՝ հայկական բանակի միջազգային համատեղ զորավարժություններին եւ այլ երկրներում խաղաղության գումարտակների գործողություններին մասնակցելուց հետո…

Հայկական բանակն այն եզակի բանայկներից է, եթե ոչ միակը, որի շարքերում ամեն պահի կարող են հայտնվել կամավորականներ, որոնց թվաքանակը կարող է գերազանցել հայկական զրնուժի թվաքանակին: Ավելին՝ հայկական բանակը կարող է ամեն պահի վերածվել համահայկական բանակի, երբ աշխարհի տարբեր երկրներից կամավորական հայերը իրավունք ստանան մասնակցել մարտական գործողությունների…

Մի խոսքով՝ հայկական բանակը հաղթանակած, հաղթելու պատրաստ եւ հաղթանակների գնացող մարտական ուժ է…   Շարունակել կարդալ →

Մի քանի ամիս է օրվա լրատվությունը դիտելիս կամ կարդալիս անսովոր-անհարմար մի կարգավիճակում եմ հայտնվում…

Հետո զգացի, ոնցվոր տանը չլինեմ – որ մեր երկրի, թե արտերկրի մասին լուրերը լսելիս տպավորությունն այնպիսին է, որ երկու դեպքում էլ միջազգային լուրեր եմ լսում…- www.hayary.org 

- https://www.facebook.com/pg/%D5%80%D5%A1%D5%B5-%D4%B1%D6%80%D5%AB%D5%A1%D5%AF%D5%A1%D5%B6-%D5%84%D5%AB%D5%A1%D5%A2%D5%A1%D5%B6%D5%B8%D6%82%D5%A9%D5%B5%D5%A1%D5%B6-%D5%A1%D5%BC%D5%A1%D5%BB%D5%B6%D5%B8%D6%80%D5%A4-%D4%B1%D6%80%D5%B4%D5%A5%D5%B6-%D4%B1%D5%BE%D5%A5%D5%BF%D5%AB%D5%BD%D5%B5%D5%A1%D5%B6-135442695410/community/?ref=page_internal – Արմեն Ավետիսյան, Հայ Արիական Միաբանության առաջնորդ

- https://www.facebook.com/armenuhi.melqonyan?ref=tn_tnmn

- https://www.facebook.com/profile.php?id=100029169784366 – Արմեն Ավետիսյան, Հայ Արիական Միաբանության առաջնորդ

Հանրահայտ է, որ Արցախյան պատերազմի զինադադարից հետո, ցայսօր գտնվում ենք պատերազմական վիճակում: Պատերազմական, ոչ՝ նախապատերազմական: Զինադադարը, որը չպետք է կնքվեր՝ պարտադրվեց այսպես կոչված միջազգային հանրության կողմից, միայն բառացի դադար նշանակեց, քանզի այս տարիների ընթացքում ոչ միայն Արցախի Հանրապետության, այլեւ Հայաստանի Հանրապետության սահմաններին երբեւէ դադար չեղավ…

Ավելին՝ սահմանախախտումներն ու այլ սադրանքները տեղափոխվեցին նաեւ Նախիջեւանի հետ սահմանային գոտի, ինչպես նաեւ Հայաստան-Թուրքիա սահման համարվող որոշ հատվածներ, որտեղ սահմանախախտների թիվը հետզհետե ավելանում է…  (նշեցի սահման համարվող որոշ հատվածներ՝ քանի որ Նախիջեւանը բուն հայկական տարածք է, որ անգամ 1921թ. ռուս-թուրքական պայմանագրի համաձայն պիտի չլիներ Ադրբեջանի կազմում՝ բռնակցվեց… Իսկ Հայաստան-Թուրքիա սահման իրականում չկա, քանզի փաստացի առկա է Արեւմտյան Հայաստան եւ Արեւելյան Հայաստան սահմանագիծը)…  

Հայ-թուրքական եւ հայ-ադրբեջանական ասված սահմաններ գոյություն չունեն, բնականորեն դրանք երբեւէ չեն եղել, ինչը փաստվում է համաշխարհային պատմությամբ… դրանք քաղաքական ձեւակերպումներ են: Այդ ձեւակերպումների համաձայն, պայմանականորեն կան Հայաստանի Հանրապետություն – Թուրքիայի Հանրապետություն եւ Հայաստանի Հանրապետություն – Ադրբեջանի Հանրապետություն զատիչ գծեր, որ էլի արհեստական են, բայց արդի պայմաններում կան, ինչը պետք է հաշվի առնել մեր արտաքին ռազմա-քաղաքական ասպարեզում՝ մեր նպատակները իրականացման համար:   Շարունակել կարդալ →

Բռնակալ դառնում են հիմնականում երկու ծայրահեղությունների ոլորաններում հայտնված մարդիկ՝

- Կյանքում չունեւորի ու թույլի բարդույթներով մեծացած եւ ապրած, որոնց ճնշում է թերարժեքության բարդույթը:
– Կյանքում հղփացածի եւ տիրողի բարդույթներով մեծացած ու ապրած, որոնց ճնշում է գերարժեքության բարդույթը:

Իհարկե սրանք բռնակալ դառնում են երբ բախտի անիվը, կամա թե ակամա, տալիս է նման հնարավորություն: Թերարժեքությամբ տառապողները չեն դիմանում ինքնահաստատման բնազդին եւ դրա համար չգիտես ինչու մեղադրում են բոլորին, ուստի բոլորից վրեժ առնելու ծարավ են զգում… Իսկ գերարժեքությամբ տառապողները համարում են, որ եկել է իրենց՝ ոչ միայն տկարների նկատմամբ ինքնադրսեւորման պահը…

Այս բարդույթնեով վարակվում են ինչպես տղամարդիկ, այնպես էլ կանայք:

Թերարժեքությամբ տառապողները իրենց լիարժեք են զգում, երբ կարողանում են պատժել, զրկանքների ենթարկել, ճնշել…  նրանք վայելում են այդ պահերը, իրենց լիարժեք են զգում, ինչի մասին միշտ են երազել…

Նրանք այլեւս չեն կարող կանգ առնել, այլապես նորից նրանց կպատի ընկճախտը:   Շարունակել կարդալ →

Նախորդ իշխանությունների ներքին քաղաքականության ձախողումը ակնհայտ է եւ ցավեցնող աստիճանի հասնող զգալի: Սա նորից ապացուցման կարիք չունի:

Ակնհայտ է նաեւ, որ նախկին իշխանությունների վարած արտաքին փոխլրացնող քաղաքականությունը արդարացված էր, քանզի մեր պարագայում վերջ դրեց «կամ-կամ» -ի տարբերակին: Պաշտոնական երեւանը ոչ միայն Հայաստանում համադրեց համաշխարհային 2 բեւեռների շահերը, այլեւ համաշխարհային 3-րդ բեւեռին ձգտող Չինաստանի շահերը:

1. Պաշտոնական Երեւանն առաջին անգամ 3 հանրապետությունների ժամանակ կարողացավ համադրել համաշխարհային 2 բեւեռների հետ համագործակցությունը, հայտարարված փոխլրացնող քաղաքականությամբ: Հայաստանը կարողացավ հավասարակշռել Արեւմոտքի ու Ռուսաստանի ցանկությունները, ավելին, անգամ Չինաստանի հետ կարողացավ լուրջ հարաբերություններ հաստատել, այս տնտեսապես հետզհետե զարգացող երկրի ուշադրությունը տարածաշրջանում Հայաստանի վրա բեւեռելով: Մեր երկիրը կարող էր ակնկակել, որ վերստին կդառնա միջազգային խաչմերուկ…

Բայց ակնհայտ է նաեւ նախորդ իշխանությունների արտաքին քաղաքականության հաջողությունները:   Շարունակել կարդալ →

Նախորդ իշխանությունների ներքին քաղաքական բացթողումներն ու ամենաթողությունները արդեն քննարկել ու քննադատել են բոլորը… Այնպիսի տպավորություն է, որ մի շրջանակ իր հետեւորդների հետ «դուխատու»  ինչ-որ բան է օգտագործում, որը դեղատներում չկա՝ այդ օրը դուխով անցկացնելու համար…

Ինչեւէ, մենք եւս քննադատել ենք, նախորդ իշխանություններին, բայց հենց իրենց իշխանության եղած ժամանակ, քննադատել ենք, բայց նաեւ ճանապարհ ենք առաջարկել, որը ճիշտ ենք համարել…

Եվ այսօր քննադատելու, նույն բաները հետին թվով ասելու խնդիր չունենք:

Մի հանրահայտ ասույթ կա՝ «Ընկածին չեն խփում»: Բայց դա ամբոխի համար չէ, նա ընկածին հոշոտել է ուզում: Չկայացվածների համընդհանուր բարդույթ է…   Շարունակել կարդալ →

Արտագաղթը մեր առջեւ ծառացած ամենակարեւոր խնդիրներից է ու պատահական չէ, որ բոլոր նախընտրական ժամանակահատվածներում նախագահի, պատգամավորության կամ ավագանու թեկնածուները խոսում են այս խնդրից, նույնիսկ խոստանում ներգաղթ կազմակերպել՝ ամենատարբեր հիմնավորումներով:

Բայց հարցը նոր չէ մեր հանրության համար: Եղել է դարեր առաջ էլ, խորհրդային ժամանակում էլ: Սա համաշխարհային պատկեր է, ինչը համառորեն չենք նկատում ոմանք: Արտագաղթը փաստելով այդ ոմանք փորձում են արտագաղթելը ներկայացնել «ազգային առանձնահատկությու­ն», անգամ որոշ էթնոսոցիոլոգներ կամ հոգեբաններ են «լուրջ» վերլուծություններ անում…

Աշխարհի ամենահայրենասեր սփյուռքն ունեցող ազգը չի կարող արտագաղթը արյան մեջ կրել, չկա՛ նման բան: Այս ձեւակերպումը սին է, պիղծ է: Աշխարհասփյուռ հայության հատվածները բոլոր սերունդներում երազում են հայրենադարձության մասին, ու սա եւս գաղտնիք չէ… 

Պարզապես չհաջողված պետական համակարգը կամ ոչ ազգային պետական իշխանական վերնախավը չպետք է խառնել հայրենիքի (Հայաստանի) ու հայի մտածելակերպի, արտագաղթի հարցերի հետ:   Շարունակել կարդալ →

«Խաղաղություն ես ուզում՝ պատրաստվի՛ր պատերազմի»:

Հազարամյակներով ապացուցված հանրահայտ գաղափար է: Ինքնապաշտպանությանը միշտ պատրաստ պահող եւ ինքնապաշտպանությունից հակահարձակման անցնելու լավագույն հոգեբանություն ստեղծող կարգախոս է:

Սա այսօր էլ հայի համար չգրված օրենքի պես մի բան է, բայց ոմանց համար անհասկանալի է՝ քանզի տկարի հոգեբանությամբ անհնարին է հասկանալ պատերազմի եւ խաղաղության գաղափարաբանությունը… Ինչպես պատերազմելը, այնպես էլ խաղաղություն հաստատելը ուժեղի մենաշնորհն է:

Երբ մեր սահմանների արեւմտյան ու արեւելյան մասերում ատամները սրած մեր թշնամի թուրքերն ու ադրբեջանցիներն են կանգնած, որ հարեւան են դարձել արեւմտյան եւ արեւելյան Հայաստան-ների հողերը բռնազավթելով… խաղաղության մասին խոսելը մեծագույն տխմարություն է:

Կռվի ժամին հայ կինը միշտ է կանգնել հայ տղամարդու կողքին՝ հերոսական էջեր գրելով մեր պատմության մեջ: Այսօր Հայաստանը զինադադարի մեջ է, ո՛չ խաղաղության, պատերազմը ամեն պահի կարող է ժայթքել հրաբխի նման…   Շարունակել կարդալ →