Ստորագրահավաք

Ողջունում ենք մի խումբ սփյուռքահայ ուսանողների հայրենանվիրական պոռթկումը, ովքեր բողոքում են հայոց պատմության եւ հայագիտական առարկաների՝ իրենց դասագրքերից, որոնցում հայերը ներկայացված են որպես Հայկական լեռնաշխարհի եկվորներ, իսկ Արցախը համարվում է աղվանների երկիր, կեղծված են նաեւ պատմական ու վիճակագրական թվեր, տվյալներ…
http://gopetition.com/petitions/armenian-history/sign.html

ՀԱՅԱԳԻՏՈՒԹՅՈՒՆԸ ԳԻՏԱԿԱՆՈՐԵՆ ՀԱՅԱՆՈՒՄ Է. ՆԵՐՔԻՆ ԵՎ ԱՐՏԱՔԻՆ ԹՇՆԱՄԻՆԵՐԸ ԽՈՒՃԱՊԻ ՄԵՋ ԵՆ

Հայ Արիական Միաբանությունը երկար տարիներ է, ինչ առաջարկում է հայագիտությունը համարել որպես ազգային անվտանգության բաղկացուցիչ մաս, եւ անզիջում համահայկական պայքար ծավալել Հայոց Պատմության իրական վերաշարադրման ուղղությամբ:
Ազգադավ պատմաբանները մի կողմից, կղերական քահանա «դիվանագետները» մյուս կողմից Հայոց Պատմությունը խեղաթյուրել ու հարմարացրել են օտարի շահերին:

Եթե օտարները եւ մեր ծախու գրչակները փորձում են հայերին որպես Հայկական բարձրավանդակի եկվորներ ներկայացնել, ապա քրիստոնյա «դիվանագետներն» էլ փորձում են անտեսել եւ մոռացության տալ 1700 տարուց առաջ եղած մեր փառահեղ անցյալը՝ իբր ամեն հայկական բան իրենցից է սկսել…
Հայաստանի ու սփյուռքի հայազգի եւ արտերկրի այլազգի հայագետների միջեւ թեժորեն շարունակում են ընթանալ հայագիտության շուրջ լուրջ, սկզբունքային պարզաբանումներ, որոնք արդեն ծավալվել եւ բուռն կերպով քննարկվում են ինչպես գիտական-մշակութային, այնպես էլ հասարակական-քաղաքական ոլորտներում, զլմ-ներում: Ընթանում է անհաշտ, սկզբունքային պայքար: Այո’ պայքար, քանի որ գիտականորեն չկարողանալով ապացուցել իրենց «բոբիկ» տեսակետները, ազգադավ «հայագետները» եւ նրանց տերերը (ջհուդա-մասոնության կամակատարները) դիմում են սադրանքների ու պարտադրանքների, որպեսզի կանխեն իրապես ՀԱՅ եւ ՊԱՏՄԱԲԱՆ մասնագետների ճշմարիտ բացահայտումներն ու առաջընթացը:
Հատկապես հայաստանյան հին եւ նոր սերնդի մի շարք պատմագետների (հայագիտության մեջ՝ Ա. Մովսիսյանի, Ա. Արմինի, Ա. Այվազյանի, Ա. Պետրոսյանի, Գ. Կարապետյանի, Գ. Յազըճյանի, Հ. Ներսիսյանի,… արիագիտության մեջ՝ Ա. Ավետիսյանի, Ա. Վարպետյանի, Ա. Տերյանի, Է. Խուրշուդյանի, Հ. Մարտիրոսյանի, Մ. Օհանյանի, Ա. Շահնազարյանի… եւ նվիրյալ այլոց (թող ներողամիտ լինեն, որ բոլորին չենք նշում) աշխատություններն այնքան համարձակ, դիպուկ ու ճշգրիտ են, որ «վաստակաշատ» հայ գիտնական-ակադեմիկոսները եւ օտարազգի «հռչակավոր հայագետները» շփոթի ու խուճապի մեջ են, հայտնվել են «գիտա-կլինիկական» մահվան վիճակում:
Իսկ Հայաստանի ու Սփյուռքի հայության մեջ գնալով մեծանում է նաեւ հասարակական-քաղաքական աջակցությունը ճշմարիտ ՀԱՅԱԳԻՏՈՒԹՅԱՆ հանդեպ: Եվ սա կրկնակի է սարսափեցնում հոգեվարքի մեջ հայտնված կեղծարարներին ու սրանց մանկլավիկներին (որոնց փոքրատառով անունները հաճախ են հայտնվում ՀԱՄ պարբերականներ «Հայ-Արիներ»-ի եւ «Հայեր»-ի էջերում), որովհետեւ դա արդեն բարկացնում է նրանց հովանավոր սիոնա-թուրանական քաղաքական դաշինքին եւ սրա համակիր ու աջակից այն տերերին, որոնք միլիոնավոր դոլարներ են ծախսել եւ ծախսում՝ իրենց ստոր, հայաստանասպան ու հայասպան նպատակներին հասնելու համար:
Այսօր հատկապես ԱՄՆ-ի «հայագիտական» դպրոցի տխրահռչակ հայրերը (հիմնականում՝ ազգությամբ հրեա) արդեն միանշանակ չեն ընդունվում ու ֆինանսավորվում Հայաստանի եւ սփյուռքի հայության կողմից (նման քաղաքական պատվեր կատարող եւ պանթուրքիզմի ու սիոնիզմ-մասոնիզմի ջահակիրների շարքում են՝ Ռասսելը, Թոմսոնը, Քաուին, Հյուսնը, Ավդոյանը, Գարսոյանը, Բուռնաթյանը, Սյունին… ցավոք, որոշակիորեն սրանց միացած՝ Ռիչարդ Հովհաննիսյանը, նախկինում ԽՍՀՄ-ական մասոններ՝ Դյակոնովը, Պյատրովսկին եւ այլք): Ոմանք արդեն վախենում կամ ամաչում են հայաշատ վայրեր դուրս գալ եւ բավարարվում են ծախու գիտնականների առջեւ բարբաջելով ու նրանց ծափահարություններին ու պարգեւներին արժանանալով, ոմանք էլ իրենց տգիտության բացահայտումից հետո հրաժարվում են Հայաստան գալ, իսկ ոմանք էլ (նաեւ նրանց տերերը) շտապ դրամական «ներդրումներ» են անում ՀՀ իշխանական բարձրաստիճան որոշ շրջանակների բանկային հաշիվներում, որպեսզի արժանանան ՀՀ այս կամ այն պետական շքանշանի եւ «ջրից չոր դուրս գան»…
Իհարկե’ չի ստացվի, ինչքան էլ որեւէ ստահակ հայ պաշտոնյա կամ ծախու կազմակերպություն (օր.՝ հայագիտական ուսմանց ընկերակցությունը ու այնտեղ լցված բարլո-տերմկրտչյանները, կամ «հայ» գիտնականներ՝ Վ. Բարխուդարյանը, Բ. Հարությունյանը, Հ. Ավետիսյանը, Գ. Ասատրյանը, Պ. Մուրադյանը, Գ. Խռլոպյանը եւ սրանց նմաններն ու դ
րանց մանկլավիկները) փորձեն հովանավորել այս կամ այն ազգադավ կամ օտար հայատյաց «գիտնականի»:
Որեւէ դրամաքանակ, պարգեւ կամ ունայնությամբ լեցուն ծափահարություն ի վիճակի չեն փրկել դավադիր հային (այնուհետ՝ նրա ժառանգներին) ու օտարազգի թշնամուն պարսավանքից ու արդար դատաստանից…
Այսօր էլ, երբ Հայաստանում պատրաստ է տպագրության Հայոց Պատմության հնարավորինս ամփոփ քառահատորյակը, միջազգային եւ ազգային տականքները խոչընդոտում են դրա հրատարակմանը, քանի որ այդ աշխատությունում Հայոց Պատմությունը սկսում է արիական անցյալից եւ առաջին անգամ պետք է մեր նորօրյա պատմագրքերում ամրագրվի հայերի արիական ծագումը:
Կոչ ենք անում՝ բողոքել նաեւ այս ապօրինի միջամտության համար, որպեսզի քառահատորյակը տպագրվի իր մեջ ներառելով հայոց արիական անցյալը:
ԱԶԳ-ը երբեք չի ներում առանց պատժելու, վկա հայկական վրիժառության սքանչելի պատմությունը՝ սկսած Հայկ Նահապետից մինչեւ ASALA-ն եւ Արցախյան Ազատամարտիկները:
Արդար վրեժը, ինչպես ցեղասպանության պարագայում, վաղեմություն չի ճանաչում…  

Հայ Արիական Միաբանության
տեղեկատվական-վերլուծական կենտրոն
11.02.2009թ.