Ազգային Ինքնություն. Ունե՞նք, թե՞ փնտրենք…

Եռահամակարգ Հայ ես (մարմին֊միտք֊հոգի / սիրտ֊ուղեղ֊հոգի համադրությամբ գործող), եթե ճանաչում ես ազգիդ ծագումն ու ինքնությունը, բնօրրանն ու հայրենիքը, առաքելությունն ու առաքինությունները, պատմությունն ու մշակույթը, խոսում, մտածում ու կրթվում ես հայերեն, պաշտպանում ես հայոց տիեզերահավատն ու բարոյա֊հոգեբանական օրենքները, հետեւում ես ավանդույթներին ու սովորույթներին, տիեզերակարգ֊բնակարգից բխող ազգայինաա արժեհամակարգին… հպա՛րտ ես հա՛յ լինելուդ համար… ձգտում ես ՀԱՅ֊ին (Հավերժող Առաքելություն Յուրաբնույթ) * Հայ լինելու համար շնչի՛ր, տե՛ս, խոսի՛ր, լսի՛ր, շոշոփի՛ր, պահի՛ր, կե՛ր … միայն ԱՆԱՐԱՏԸ…

(Արմեն Ավետիսյան, Հայ Արիական Միաբանության առաջնորդ)

* * *

Որպես նախաբան

Ազգային գաղափարախոսության եւ ինքնության շուրջ փնտրտուքը սկսվել է արդեն իսկ դրանք կորցնելու (ավելի ստոազզզւյգ՝ դրանք չկարեւորելու) պահից: Կորցնելով (միտումնավոր, թե անմիտ)՝ փորձել են նորը ձեւակերպել, ինչը չի ստացվել, իսկ հինն էլ ոչնչացված էր այլեւս, կամ էլ պահել եւ վախենում էին վեր հանել: Իսկ չի ստացվել, որովհետեւ այլ աշխարհայացքի վրա նորի կառուցումը երբեք հիմնավոր ու հաստատուն չէր կարող լինել, իսկ նորն էլ մերը չէր: Ու հիմա հենց այդ անհաստատ ու հեղհեղուկ վիճակում ենք: Բա հազարամյակներ ապրած ազգը նոր պիտի խոսե՞ր իր ինքնությունից ու դեռ որոներ… ու դեռ սխալ ուղղություններով… – (կարդալ ավելին) – http://www.hayary.org/wph/?p=676