Ճակատիս վրայ էլ չկան ամպեր

Ճակատիս վրայ էլ չկան ամպեր.

լազու՜ր է ճակատս…

Հոգուս վրայ էլ չկայ գիշեր, լոյս է

իմ հոգին…

Երջանի՜կ եմ, ավելի քան Աստւած,

երջանիկ…

Մեռնու՜մ է գիշերը…

Աղօթքիս վերջին շշուկների {հետ}

բարձրանում եմ ես…

Երկնքի դռներից Արարիչն է ինձ

ժպտում.

Հաշտությու՜ն, հաշտությու՜ն…

Հաշտւեցինք մենք – ես եւ Ա {ստւած}…

Գարեգին Նժդեհ