Ների՛ր մեզ, Մասիս

Ների՛ր մեզ, Մասիս

                 Ցավում եմ, շատ եմ ցավում,
                 Որ նեղացրին Մասիսին,
                 Մենակ թողին մեր պարծանքին
                 էն մութ ու խավար աշխարհում:

                 Ինչի համար հեռացրեցիք,
                 Դուրս նետեցիք մեր գերբից
                 Հայոց ազգի լեռնաշխարհի
                 Բիբլիական մեր սարին:

                 Ողջ մեր ազգն էր հպարտանում,
                 Արքայական Մասիսով,
                 Թուրքերին էլ տանջում, ճնշում
                 Իրենց արարքը հիշեցնում:

                 Նա էր հուշում կոտորածը
                 Թուրք Համիտի կոտորածը,
                 Գիշեր, ցերեկ իր մոտ կանչում
                 Մեծ Եղեռնը հիշեցում:

                 Որ արարքի ու հանցանքի
                 Դուք կոտրեցիք հայ ոգին,
                 Նեղացրեցիք մեր ողջ ազգին,
                 ՈՒրախացրիք թուրքերին:

                 Ո՞Ւմ պատվերը կատարեցիք
                 Որ նեղացրիք մեր ազգին,
                 Դեն նետեցիք դուք Մասիսին
                 Ողջ հայության պարծանքին:

                 Ինչի՞ համար շտապեցիք
                 Չլսեցիք մեկմեկու,
                 Թուրքերին էլ զարմացրեցիք
                 Չհասկացաք էլ թե ինչու:

                 Մունջ Մասիսն էր հիշեցնում մեզ
                 Վանդալիզմը ասկյարի,
                 Հույս էր տալիս, հավատ շնչում
                 Երանություն խոստանում:

                 Նա էր տանջում օր ու գիշեր
                 Էն անիծված թուրքերին,
                 Հիշեցնում էր մեր անցյալը
                 Կոտորածը Քեմալի:

                 Նա էր հուշում ողջ աշխարհին
                 Դաժանությունը էն թուրքի,
                 Հիշեցնում ու պահանջում էր՝
                 Կատարածը ընդունի:

                 Բա ուր մնաց թասիբը
                 էն նամուսը ազգային,
                 Անկախություն ձեռք բերեցիք
                 Մասիսին էլ ուրացաք:

                 Ով ձեր դարդին դարման արեց,
                 Ով դրդեց ձեզ այդ քայլին,
                 Մեկ շնչով դուք դեն նետեցիք
                 Հայոց ազգի պարծանքին:

                 Անտեր թողիք դուք Մասիսին,
                 Իր բնական պատկերով,
                 Չիմացաք էլ, որ կոտրեցիք
                 Ողջ մեր ազգի սուրբ ոգին:

                       Եթե լիներ մեր Սարյանը,
                       Դրոն, Նժդեհն, Անդրանիկը,
                       Տեղ կգտներ լուռ Մասիսը
                       Ինչպես հնում մեր գերբում:

                       Լքված Մասիսն է այսօր
                       Մանուկի պես հեկեկում,
                       Թաց աչքերով մեզ է նայում
                       Մեր արածից ամաչում:

                       Սթափեցվեք, հայոց այրեր,
                       Ձեր արածից ամաչեք,
                       Ձեր սխալը դուք էլ ուղղեք,
                       Վերադարձրեք Մասիսին:

                       Կանցնեն օրեր կամ տարիներ
                       Մեր սերունդը դա կանի,
                       Հետ կբերի մեր Մասիսին
                       Կամաչացնի հանողին:

                       Իսկ երբ հետ գա մեր Մասիսը,
                       Գտնի տեղը մեր գերբում,
                       Կուրախացնի ողջ մեր ազգին
                       Թուրքերին էլ ճանաչելը կստիպի:

      Էֆրիկ