ԱրԱրիչը ԱրԱրեց ԱրԱրածին ԱրԱրատում և այդ ԱրԱրված Արիածին ԱրԱրածը Արիացին էր՝ Արի Մարդը (Արի Մանը)` Արմանը կամ Արմենը…  
       Փա՜ռք ԱՐԱՐՉԻՆ, որ Սկիզբն է և Վերջը Ամենայնի, Ամենակարողն է ու Ամենակատարյալը, և Ինքը հենց Տիեզերքն է՝ Տիրոջ Եզերքը…
                                                        Հա՜յր իմ ԱրԱրիչ,
                                                        Մա՜յր իմ Բնություն,
                                                        Տու՜ն իմ Տիեզերք,
                                                        Սիրու’մ եմ ես Ձեզ,
                                                        Գալի’ս եմ ես Ձեզ,
                                                        Կհասնե’մ ես Ձեզ…
         Փա՜ռք Ամենակալ Տիրոջը, որ ԱրԱրիչն է նաև Իր Որդիների՝ Հայ Աստվածների…
        Օ՜ Հայոց Աստվածներ, Տիեզերքի Զավակներ, Զորութ- յան, Սիրո ու Բարու Աստվածներ, ԱրԱրչական Առաքինության ու Հայոց Առաքելության Աստվածներ…
        Օ՜ Հայր Արա, որ Քո Աստվածային Սերմից ենք մենք և կրում ենք Քո Անմահ Գենը (Ծինը),
        Օ՜ Հայկ, որ ծնունդն ես Հայր Արայի, և մեր Նախնին ես՝ Երկնի ու Երկրի Երկունքից Ծնված,
        Օ՜ Մայր Անահիտ, որ Արգանդն ես Հայոց ԱրԱրման, Աստվածամայրը՝ Հայորդի-Արորդիների,
        Օ՜ Վահագն, Հայոց Զորության տիրակալ, ոգու և բազկի Դու ապավեն, քաջության ու մարտունակության տիպար,
        Օ՜ Միհր, իմաստուն և արևատենչ, Հայոց ոգեղեն ու անշեջ կրակ,
        Օ՜ Տիր, Հայոց մտքի ու դպրության գանձարան, հայկականության անսպառ դպրանոց,
        Օ՜ Աստղիկ, սիրո ու գեղեցկության հավերժական դիցուհի, մարդու և բնության ներդաշնակ գեղանք,
        Օ՜ Վանատուր, Հայոց հյուրընկալության-հյուրասիրության շտեմարան, նվիրաբերվելու անհակ օրրան,
        Օ՜ Հայոց բոլոր Աստվածներ.
        Դուք, որ սիրում եք մեզ, բայց խռովել եք մեզանից, մեր նախնյաց ժամանակավոր թուլակամության ու դաժան-դավադիր հավատափոխության համար, դարձե’ք դեպի մեզ՝ դեպի Ձեզ եկող նոր սերունդը, Ձեզնով ապրող, Ձեզնով սնվող Հայորդի-Արորդիներին դարձե’ք, զորացրե’ք մեզ մեր հավատքով և առաջնորդե’ք հանուն Հայի ու Հայքի…
       Փա՜ռք Հայ Աստվածներին և բարի վերադարձ դեպ մեր հոգիները…
ՀԱՅԻ ՈԳՈՒՆ
        Օ՜ Հայի Ոգի…
      Տիեզերքի անհունից եկած և երկրային բնության հետ ձուլված Հայի Ոգի: Դիմում եմ Քեզ՝ հայացքս ուղղելով իմ ներսը՝ Գենիս ԱրԱրչադիր և ԱրԱրչահաղորդ, որ Քո ԱրԱրչության Արգասիքն է: Ես զգում եմ Քեզ՝ Հայի Ոգի, զգում եմ Քո ջերմությունն ամեն մի բջիջովս, սակայն, տու’ր ինձ զորություն, որ զգալս ի նպաստ դնեմ Քո վերահաստատման համար: Հայության մեջ Քո հավերժական հաստատման համար:
        Օ՜ Հայի Ոգի, տու’ր ինձ այդ զորությունը՝ Ազգիս հանդեպ Առաքելությանս հաջող ավարտի համար, և այնժամ տա’ր ինձ, որ միաձուլվեմ Քեզ, դառնամ մեկ հյուլեն Քո Զորության և մասնիկը՝ Ազգիս Ոգեղենության…

Արմեն Ավետիսյան

Շարունակել կարդալ →

Հայր Արայի Օրհնանքը քեզ՝ Քրմապետ

        Մեր սիրելի Քրմապետի երկրային կյանքն այլևս օրինակ    պիտի հանդիսանա հայ արորդիների համար: Նա արեց առաջին և կարևոր քայլերը՝ հայոց հնագույն հավատամքին վերադառնալու, հայոց ծիսակարգով օծվելու, Հայ Աստվածների հետ խոսելու… ուղղությամբ: Մեծ է Տիայր Սլակի լուման Հայ-Արիական կեցությանը դառնալու գործում: Նա ապրեց որպես ազգային (հեթանոս) հայորդի և այդպիսին էլ մահացավ մարմնապես: Նրա մահը, մարմնի այրումը Քրմապետի հոգին ոգեղենացրեց և վերադարձրեց Հայ Աստվածներին… հրկիզման արդյունք մասունքները խառնվեցին բնության չորս տարրերին՝ հուրին, օդին, ջրին, հողին և իրականացվեց «Հու’ր էիր, հու’ր դարձիր»-ը: Այո’, Հայ-Արիացու արարչական մարմինը չի կարող հող դառնալ, ավելին՝ իրավունք չունի դառնալ սողացող ճիճուներին կեր…
      Մենք՝ հայ-արիացիներս, այսօրվանից պատգամում ենք՝ մեզ էլ թաղել նույն ծիսակարգով… Փա՜ռք Հայ Աստվածներին, փա՜ռք Արարչին:  

ՀԱՄ առաջնորդ՝ Արմեն Ավետիսյան

Շարունակել կարդալ →

http://www.hayary.org/wph/?p=1440 – Հայկական տեսանկյուն – Տիեզերագիր… 

Փա՜ռք մեր հին Ցեղին, մեր նախնիներին,
Նախնյաց հավատի հին Աստվածներին,
Հին, բայց չհնացա՜ծ,
Երկնքից իջա՜ծ, երկինք բարձրացա՜ծ,
Հավերժի կամուրջ մեզ հանդիսացած…
Փա՜ռք ԱՐԱՐՈւՄԻՆ, Փա՜ռք մեր ԱՐԱՐՉԻՆ,
ԱՐԱՐՈՂ ԱԶԳԻ ԲԵՂՄՆԱՎՈՐԻՉԻՆ,
Փա՜ռք Անաչառին, Փա՜ռք Ազգ Արդարին,
Վերածնունդի մեր Ազդարարին…

 Անդրանիկ Աթոյան

Շարունակել կարդալ →

Քրմապետ Սլակ Կակոսյանի հիշատակին

…Լու՜յս դարձավ,
Հու՛յս էր, հու՜յս դարձավ,
Լքեց մարմինն իր, բայց՝ ո՛չ Հայ Ոգին,
Հառնե՜ց, որ դառնա՝ նոր սրտեր բանա…
Մարդ՝ որ ապրել է, նաև ապրեցրե՜լ ոչ մահվան համար,
Մարդ՝ որ եկել էր… և դեռ գալու է անցյալ-ապառնի
                                                               լույսը կցելու,
Մարդ՝ որ չի ծնվել ու չի էլ ապրել միայն ի՛ր համար,
Մարդ՝ որ ԱԶԱՏ էր, և որ չուներ տե՜ր (կամ տե՜ր ողորմեա)…
Ոչ երկրի վրա, ոչ էլ երկնքում,
Մարդ՝ որը տե՜ր չէր, այլ՝ Տի՛Ար էր նա,
Փա՜ռք Քեզ ՏիԱր Սլակ, Ոգիդ Լու՛յս մնա…

               Անդրանիկ Աթոյան

Շարունակել կարդալ →

«Աշխարհ եկար» և «Անունդ Արմեն» երգերս նվիրված են ՀԱԲ-ի Կոտայքի շրջանի
«Կոտայք» գնդի հրամանատար, ՀԱԲ-ի հազարապետ՝ Արմեն Ավետիսյանին

«Աշխարհ եկար…»
Աշխարհ եկար՝ ձեռքդ Աստծո մեծ պատգամ,
Որ ո՜չ մի հայ հողին կարոտ չմնա,
Դարձար ամե՛ն – ամե՜ն հայի բարեկամ,
Որ քեզանից ոչ-ոք դժգոհ չմնա:

կրկ. – Դու՛ բարերար, դու՛ սիրահար
          Հայրենիքի՛դ աննման,
          Անունդ ապրի դարեդար,
          Դու մեր ազգի պահապան:

                       * * *
Ավետիս պապիդ օրհնանքով մեծացել,
Հայոց վերքին դու բալասան ես դարձել,
Անդրանիկյան ոգով ազգիդ տու՛ն կանչել,
Որ ոչ մի հայ հողին կարո՜տ չմնա:

                       * * *
Ավետիսյան Արմեն, աշխա՛րհ թող լսի,
Մեր Ալմաստն էլ իր երգերով թող խոսի,
Քե՛զ պես հայի գովքը ամենուր ասի,
Ազգիդ ամեն պաշտպան քեզ լա՜վ իմանա:

***
«Անունդ Արմեն»

Նորից կրկնվում էր պատմությունը հին,
Նորից կոտորած էր անմեղ հայերի,
Կապեցի՛ր զենք-զրահ ընդդեմ դուշմանին,
Որ վերջ դրվի ջարդին անմեղ հայերի:

կրկ. – Դու պաշտպա՛ն Հայոց Տիգրանյան Մեծ Տան,
          Անունդ Արմե՛ն՝ ասաց ամեն բան,
          Ավետիս պապուդ դու մեծ պատվիրան,
          Վրեժով լեցու՛ն, դու դեռ կերթա՛ս Վան:

                          * * *
Սումգայիթը խոցեց հոգիդ, մե՛ր Արմեն,
Ուզեցի՛ր Նախչվան նորեն ե՛տ առնել,
Որ նոր Սուլուխ չդառնար միջանցքը «Լաչին» 
Ու վե՛րջ տրվեր ջարդին անմեղ հայերի:

                          * * *
Աշուղ Ալմաստն էլ ձեր երթին միացած,
Սազն ու զենքը ձեռքին՝ մի նոր երգ դարձած,
Փա՜ռքը գովերգի ձեր՝ ձեզնով հիացած,
Որ վերջ դրիք ջարդին անմեղ հայերի:

***
«Կամավորը» և «Դու փա՜ռք մայր հողի» երգերս նվիրված են
ՀԱԲ-ի գլխավոր հրամանատար Ռազմիկ Վասիլյանին

«Կամավորը»

Դու քաջարի զինվոր հայոց բանակի,
Ազատության մարտիկ դարձար կամավոր,
Անվհատուն կռվան՝ քո ազգի փառքի,
Ելա՛ր մարտի, անվա՛խ զինվոր կամավոր:

կրկ. – Արծվի նման քեզ միացան թևավոր
          Հայ տղերքը, աղջիկները կամավոր,
          Կարիճի պես սուրացին քունքը թուրքի,
          ՀԱԲ-ի ջոկատի տղերքը կամավոր:

                         * * *
Քեզ միացան քաջ տղերքը մեր ազգի,
Հրամա՛ն էր, որ Արցախը ազատվի,
Դու քաջ մարտիկ Վասիլյան մի՛ վհատվի,
Աղջիկներն էլ դարձան զինվոր կամավոր:

                         * * *
Չես դադարել, դեռ կռիվ կա քո հոգում,
Երբ տեսնում ես ընկերներդ են բողոքում,
Աշուղ Ալմաստն էլ քո փա՜ռքն է գովերգում,
Մեր Ռազմի՛կ՝ կամավոր հայոց զինվոր:

***
«Դու փա՜ռք մայր հողի»

Դու՛ զինվոր մեր Հայոց բանակի,
Դու՛ պաշտպան քաջ մարտիկը հայ ազգի,
Ուր էլ որ լինեմ քո գովքը միշտ կանեմ,
Որ աշխարհներին արար անունդ նվիրեմ:

կրկ. – Դե քայլի՛ր, դե քայլի՛ր դու հպարտ,
          Դու՛ զինվոր քո ազգի մի՛շտ անպարտ,
          Դու՛ երդում մեր հայոց մայրերի,
          Դու՛ երգն ես մեր չքնաղ քույրերի:

                        * * *
Դու՛ փառքն ես մեր հայոց աշխարհի,
Դու՛ զինվոր քո անպարտ մայր հողի,
Մեր Ռազմիկ Վասիլյան, մայր հողիդ պահապան,
Մայրերը կերգեն քո փա՛ռքը հավիտյան:

Աշուղ Ալմաստ (Սվետա Միլիտոնյան)՝
ՀԱԲ-ի նախկին ազատամարտիկ

Շարունակել կարդալ →

Զորություն Նախնյաց

Ով չի այցելել մամուռով պատված
Գերեզմանները գորշ ու հնօրյա.
Նա չի ստանա ոգու թաքնված
Մոգական ուժը՝ անցյալի անմահ:
Ով որ չի լսել խոսքը մեր նախնյաց
Գերեզմաններում թեկուզ մի վայրկյան. 
Նա անարմատ է հողում հայրենյաց
Եվ անզոր զինվոր՝ մեր սուրբ պատմության:
Այստեղ է ոգին ցեղի աննահանջ
Թրծվում անտես հյուսվածքով վերին,
Այստեղից է որ Արիները քաջ
Ոգի են տալիս վաղվա քաջերին:
Այստեղ ամեն քար պարփակել է մի՝
Բեմից հեռացած կենսագիր անսաստ,
Ով որ իմանա անցյալի ոգին.
Չի անցնի նրա կյանքը անիմաստ:
Արդարև’, եթե Նժդեհը հոգում
Չունենար նախնյաց անունները մեծ,
Արդյո՞ք կշնչեր Հայը այս դարում,
Հայքի մի մասում վեհ ու աստղամերծ…

Հավհաննես Աղաբաբյանի

Շարունակել կարդալ →

Ռեքվիեմ՝ վերածննդից առաջ

Տեսնում եմ ինձ՝ կախված պարանից,
Աչքերս հանած ու պատռած բերան,
Տեսնում եմ սգող մայրական սրտից
Մասնատված որդու արցունքի վարար:
Տեսնում եմ դիեր, գանգեր բազմազան,
Արյուն եմ տեսնում, գիշատիչ գազան,
Փսլնքոտ երախ, սրած մագիլներ
Եվ անօթևան բազում հոգիներ…
Ձայներ եմ լսում ահարկու, խեղդված,
Հավերժ լռություն աղերսող ձեռքեր,
Խելագար աչքեր ու հենց նոր ծնված
Փոքրիկի մարմնին՝ դանակի հետքեր:
Չկա սրբություն, տրորված է այն,
Մեռած է նաև արդարությունը,
Նեռն է ուղեկցում չարին լռելյայն, -
Զարկի’ր յաթաղան, թափի’ր քո թուրք թույնը:
Զարկի’ր անվրեպ, զարկի’ր անխնա,
Եվ թող հայ կոչվածն իր տեղն իմանա,
Թող ձուլվի հողին կամ թող ծնկի գա,
Որ թուրք ասկյարի չափը իմանա:
…Բայց սխալվեցին, ապրում է հայն ու
Դրոշ պիտի պարզի Մասիսի գագաթին,
Կյանքի է կոչում իր սերունդներին,
Վրեժ է երգում և ոչ՝ իր վայը:
Ոսկի հասկեր են բռնել դաշտերը,
Անտառը նորից զմրուխտ է հագել,
Գործի է անցել ծերուկ ռանչպարը,
Իր թոռներին է հայությամբ օծել:
ՈՒ թոռները նրա դյուցազուն,
Արդեն խմբերով Գառնի են գալիս
Եվ հայ հեթանոս այս տաճարում
Արդար Վրեժի երդում են տալիս:
Երդվում են քշել օտարին՝ տանից,
Երդվում են Նախնյաց Օջախը շինել,
Վահագն աստծուց ուժ են ստանում
ՈՒ սիրով լցվում Աստղիկից գեղուն:
Հավատում են վաղվա օրվան,
Եթե նույնիսկ չտեսնեն,
Պատգամում են սերունդներին,
Որ հորովելները երգեն…
Հո’լ արա, եզո ջան,
Հո’լ արա, ախպեր ջան,
Արարիչն է մեզ հետ,
Դեռ կոմիտասներ կգան:

  Վեվ Արյան (Վլադիմիր Խաչատրյան)  

Շարունակել կարդալ →

Տիեզերական զրույց

Զրուցում եմ քեզ հետ՝
 լույսի լեզվով,
հեռավոր մի մոլորակի
մտապահված բարբառով,
աստղերի, հրեշտակների,
աներևույթ էակների
ծածկագրված բառերով:

Զրուցում եմ քեզ հետ՝
քարերի լռությամբ,
քարերի մեջ լողացող
ավազների ծով համբերությամբ,
վերընթաց սիրով,
որ չծնված թռչունի
փետուրի պես
դեռ դրված է ձվի մեջ՝
կապտաթև առավոտի:

Արևշատ Ավագյան

Շարունակել կարդալ →

Վերհիշումներ

Հիշողությանս մեջ,
Ուղեղիս մի անկյունում
ողջ տիեզերքի կյանքի պատմությունը
տեսագրված ու ձայնագրված է
սկզբից մինչև այսօր:

Մարմնիս ամեն մի մասում,
յուրաքանչյուր բջջի խորքում
ննջում են նախնիներիս կարոտները:
Հորս սերը
արյունատար իմ երակներով
բերում է ապուպապիս
կյանքի փորձը՝
թոռներիս համար:

Սիրով, արյունով
ու լույսով են գերված
իմ տոհմի պատմության էջերը,
ներշնչող լիցքերը դրված են
ուղեղիս ու սրտիս թրթիռների տակ,
երգերս ծիլ են տալիս
իմ նախնիների հիշողության խորքերից:

Արևշատ Ավագյան

Շարունակել կարդալ →

Հայորդիները գալիս են

Հայորդիները գալիս են
պատմության քառուղիներով,
նրանք այն երկրի զավակներն են,
որի հորդաբուխ  գետերի միջնամասում
դեռ ապրում է հիշողության դրախտը:

Նրանք այն երկրի զավակներն են,
որի կորցրած հողերի միջից,
երկգլխանի լեռան նման,
վեր է ձգվում ար-ար-ման խորհրդանիշը՝
անմոռաց կարոտը սրտում:

Նրանց հայացքում
երկնքի մեջ մնացած
մտապատկերի ուրվագիծը
թողել է վեհության փայլը՝
ամպերից վեր ձգված գագաթների վրա:

Հայորդիները իջնում են
պատմության ու ավանդույթի կեռմաններով:
Մեծ արտագաղթի ու ներգաղթի
ժամանակները խաչվում են նրանց դեմ՝
գալիքի նախաշեմին:

Նրանք այն երկրի զավակներն են,
ովքեր հույսի ու հավատի հետ
ծածկագիր սերմեր են բերում՝
երկնային դրախտը
երկրում ստեղծելու համար:

Արևշատ Ավագյան

Շարունակել կարդալ →

ԱՐԻՆԵՐ ԵՆ ՊԵՏՔ

Մեկից չի լինի, արիներ են պետք,
Չարն էլ է գործում, բարիներ են պետք,
Անկախությունը հեշտ բան չիմանաք,
Այնպես, որ հիմա արիներ են պետք:
Սահեցին անցան այս տարիները,
Չարին զիջեցին մեր բարիները,
Հեղեղի դիմաց դժվար է կանգնել,
Վտիտ առվակ են մեր արիները:
Բայց ուժ կտա այս նոր տարին,
Արդար մտքին ու հանճարին,
Կհեղեղվեն արին, բարին,
Ջրխեղդ կանեն նենգ ու չարին:

Գառնիկ Արսենյան

Շարունակել կարդալ →

Երկու մեծ լեռ իրար կպած, իրարից զատ, -
Երկու խաչ-սիրտ՝ ծեր, զառամյալ,
Երկու մեկ ազգ հնամենի,
Երկու հայեր՝ մայր Արաքսի երկու ափին,
Երկու անջատ միասնություն,
Արյունազօծ երկու գետափ՝
Իրար կպած, իրարից զատ,
Երկու վանքեր՝ Արևմտյան, Արևելյան,
Մեկ Ոգու մեջ մարմնավորված,
Մեկը ազատ, մյուսը՝ գերի,
Մեկը պանդուխտ, մյուսը՝ թմրած,
Չեմ հասկանում՝ ի՞նչ է եղել…
…Տու՜ն են քանդել, մա՜րդ են մորթել,
Հայ տեսակ են բնաջնջե՜լ,
Դարձրել են հող, արյունի գետ, լացող Արաքս,
Թուր են սրել ապառաժով,
Բթացրել են թրի շեղբը հայ մանուկով…
Եղել ենք մենք միշտ խելացի,
Եղել հզոր, արդարացի,
Կառուցել ենք գոռ պատմություն,
Բայց երբ դարձանք մենք «բարեկիրթ»,
Եղանք բարի, ներող, հլու…
Ի՞նչ ենք շահել… Միայն ոսկոր,
Արնածոր Արաքս, մի Մեծ Եղեռն,
Մեկ տասներորդն ունեցածի,
Մեզ ի վերուստ այն տրվածի:
Ո՞վ ենք եղել..  Ո՞վ ենք այսօր,
Ի՞նչ ենք կորցրել, ինչի՞ համար,
Ինչպե՞ս ապրենք գոնե հիմա…
Լինե՛նք Նժդեհ, լինե՛նք ուժեղ,
Ոգով արի՝ հայահավատ,
Նվիրյալը՝ Հայոց Ցեղի,
Լինե՛նք առյուծ՝ արյուն քամող,
Դավթի նման պարզ ճակատով կռվի ձգտող,
Անդրանիկը լինե՛նք ազգի,
Որի վրեժն արյուն բերի…
Կեղտոտ արյուն, լեղի թափենք,
Թո՛ղ վերանա թուրք վիժվածքը,
Մեր վանքերն ու տաճարները երկինք հառնեն,
Եվ վրեժով մեր սրբազան Աստծուն հասնենք:

Նարեկ Առուստամյան

Շարունակել կարդալ →

Զինյալ մարգարեն
(Գարեգին Նժդեհի հիշատակին)

 Մենք ուրացյալ նրա հավատամքը խորին
 Եվ կուրացյալ սրտի մշուշներում պատիր,
 Որպես ամբողջ մի հեղգ, որ մատնել էր սրբին,
 Վտարեցինք նրան մեր ոգեղեն երթից:

       Եվ սին հույսի կարմիր առագաստը պարզած,
 Առանց նրա ելանք նավարկության մի նոր,
 Եվ խեղդեցինք մեր իսկ հայրենիքում «ազատ»,
 Յոթնապատիկ անդեմ, մեղավոր ու մոլոր:
 
 Եվ մոռացյալ ցեղի դավանանքը խորին,
 Հանուն չեղյալ գոյի սպանեցինք զմեզ,
 Եվ զառանցանք է արդ ցեղակրոն ոգին,
 Եվ ուղեղի ցավ է Հայրենիքը մեր մեծ:

 Բայց սրբազան լույսից նահատակաց մերոց,
 Երբ դավերի ցանցում մենք մնացինք լքյալ,
 Երբ խլում են մեզնից մեր անցյալն ու ներկան
 Բարձրանում է նորից մեր մարգարեն զինյալ:

 Մոտենում է խոցյալ, խորհրդավոր, խորին,
 Որպես ցեղի զինվոր, որպես Հայր ու Որդի,
 Եվ օրհնելով փառքը- Արյունի ու Սրի,
 Մեզ տանում է մի նոր ցեղակրոն ուխտի:
  
Վազգեն Արամանի (Դաղբաշյան)

Շարունակել կարդալ →

Հայ Արիների առաջնորդ սիրելի
Արմեն Ավետիսյանին՝
երկրային ծննդյան 43-ամյակի կապակցությամբ

Չգիտեմ կյանքում լավ բան ավելի՝
Քան ծնված մարդը կամքով Արայի,
Արարչի կամքով ծնված մի ծնունդ,
Հենց ինքը՝ Արմեն Ավետիսն Արի…

Դու բարով եկար հենց այս օրերին,
Երբ խառնվել են բարին ու չարին,
Դու մեծ Արորդի՝ Արայի Որդի,
Դու՛ պիտի վառես ջահն Արիների…

Հայ-Արիների ավետաբեր զավակ,
Ծնվեցիր ցրտին, որ բերես լույս-կրակ
Ազգերին Արի… և Ցեղի կամքով՝
ԱրԷգԱկ բերես ամբողջ աշխարհին…

Հազար յոթ հարյուր երկար տարիներ
Վիշապը խժռեց որդոց Արայի,
Բայց չի կշտացել իր վրեժից դեռ
Ուզում է վերջ տալ Ցեղն Աստվածային…
 
Դու հրածին քաջ՝ Վան հորդ որդի,
Վահագնի կամքով այս աշխարհ եկար,
Վահագնի հրով ու կամքով բարի,
Որպես լույս-փարոսն հայերիս Արի…

Քեզ բարի ճամփա սուրբ գործերիդ մեջ,
Անգին առաջնորդ, դու Արի ընկեր,
Գործերդ բարի կմնան հավերժ
Վառ սրտերի մեջ Հայ-Արիների…

Արյաց առաջնորդ, դու Հայ Արորդի,
Աշխարհակալից քեզ ջերմ համբույրներ,
Դու մեզ առաջնորդ, մենք քեզ քաջ զինվոր,
Հավիտյան կապրի հոգիդ փառավոր…

Ես քեզ մաղթում եմ. -
Հազար-հազար շնորհ մեր Հայր Արայից,
Հազար-հազար համբույր Մայր Անահիտից,
Մեծ կամք ու կորով հրե Վահագնից,
Անսպառ ու լի սեր չքնաղ Աստղիկից,
Հազար-հազար միտք Արտավազդ-Միհրից,
Հաղթական բազուկ Հայ Աստվածներից,
Հազար-հազար օրհնանք սուրբ նախնիներից…

Արամ Ավագյան

Շարունակել կարդալ →