Հայտարարություն – 1

Արդեն քանի օր է զլմ-ները տեղեկացնում են, որ Կոտայքի մարզում, Գառնիում, Ազատ գետի կիրճում ոչնչացվում է հայտնի «քարերի սիմֆոնիան»: Բնության մի հուշարձան, որ բացառիկ է ու նաեւ եզակիներից աշխարհում: Ոչնչացնում են, որովհետեւ մեր երկրի որոշ քաղքենիների համար այն պատրաստի շինանյութ է:

Անբարոյականության սահմանը

Կոտայքի մարզում հուշարձաններ են ոչնչացնում

Գառնիում, Ազատ գետի կիրճում ոչնչացնում են ուղղաձիգ ողորկ քարերը, որ հայտնի է «քարերի սիմֆոնիա» յուրօրինակ անվամբ: Բանն այն է, որ այդ տարածքը բնության բացառիկ հուշարձան է ու եզակի նաեւ աշխարհում: Այս բազալտե քարերը կապույտ են ու այնքան կատարյալ ու ողորկ, որ պատրաստի շինանյութ են: Իրեն հարգող որեւէ պետությունում ոչ մեկի մտքով անգամ չէր անցնի բնության հուշարձանը քանդել, որովհետեւ այն պատրաստի շինանյութ է: Մենք անում ենք:

Պատասխանի իրավունքով
ՀՀ ԶԼՄ-ներին
«Առավոտ» թերթի խմբագիր Արամ Աբրահամյանին

                                    
Ինչպես խոստացել էինք մեր թերթի նախորդ համարում, ներկայացնում ենք Տիգրան Մոսինյանի առաջադրած հարցերի պատասխանները, որ տրամադրել է Հայաստանի ազգային արխիվի տնօրեն Ամատունի Վիրաբյանը:

Ի պատասխան Ձեր հարցերի, հայտնում ենք հետևյալը.
   1. 1921թ. ընթացքում, երբ որոշվ եցին Հայաստան-Ադրբեջան, Հայաստան-Վրաստան սահմանների գիծը, ապա սահմանագծում երկար ժամանակ չիրականացվեց, այսինքն ՝ երկկողմանի հանձնաժողովն երը տեղում չճշտեցին անցնող սահմանագիծը, որը բազմաթիվ վեճերի առիթ տվեց, ուստի և սահմանագծումը իրականացվեց միայն 1920— ական թվականների վերջին և 1930-ական՚թվականների ընթացքում։  
  1927թ. հունիսի 20-ին Անդրկովկասի ֆեդերացիայի կենտգործկոմը ստեղծեց «Անդրֆեդերացիայի միջև հողային և անտառային վեճերը լուծող հանձնաժողով», որը զբաղվում էր սահմանների ճշտման աշխատանքներով։
Սկսած 1921թ. Հայաստանը և Ադրբեջանը վեճեր են ունեցել 61 սահմանային հատվածների վերաբերյալ, որոնց ընդհանուր տարածքը կազմում էր 17816 դեսյատին։ 55 հատվածների առնչությամբ Անդրկենտգործկոմի նախագահությունը հողային հանձնաժողովի ներկայացմամբ արդեն 1929թ. ընդունել է համապատասխան որոշումներ, որոնց համաձայն 3754 դես. անցել էր ԱՍԽՀ-ին, իսկ 1061 դես. ՀՍԽՀ-ին։ Ինչպես ակնհայտ երևում է՝ ադրբեջանցիները տիրացել էին ավելի քան երեք անգամ մեծ տարածությունների։

«Ժամանակ-Երեւան» թերթը այսօր լուր էր տպագրել, ըստ որի «Հայ արիների բռունցք»-ը մի շարք այլ կազմակերպությունների հետ որոշում է կայացրել առաջիկա նախագահական ընտրություններում պաշտպանել Սերժ Սարգսյանի թեկնածությունը:
Հայ Արիական Միաբանությանը (ՀԱՄ) միանգամայն հասկանալի է այս լուրի ենթատեքսը, որ սակայն, ամենեւին չի համապատասխանում իրականությանը: Ըստ այդմ, ուզում ենք տեղեկացնել, որ՝
1. «Հայ արիների բռունցք»-ը ՀԱՄ-ին համակիր եւ աջակցող կառույց է, որը առավելապես հասարակական-քաղաքական նախաձեռնություն է, եւ որ գործում է ոչ թե Հայաստանում, այլ լոսանջելեսահայության շրջանում: «Հայ արիների բռունցք» անվանումով կուսակցության ստեղծումը 2000թ. սկզբներին նախաձեռնել էին ՀԱԲ-ի գլխավոր հրամանատար Ռազմիկ Վասիլյանն ու ՀԱՄ առաջնորդ Արմեն Ավետիսյանը: Կուսակցության այդ ընտրացուցակով էլ 2003թ. ԱԺ ընտրություններին մասնակցեցին Հայաստանի շուրջ մեկ տասնյակ ազգայնական ուժեր: Այնուհետեւ կուսակցությունը չվերագրանցվելով՝ ինքնաբերաբար լուծարվեց, իսկ Ռազմիկ Վասիլյանի անժամանակ մահից հետո «Հայ արիների բռուցք»-ը վերաստեղծելու մասին չի խոսվել երբեւէ: Սակայն, գտնվեցին ՀԱԲ-ի մարտիկներ, ովքեր ՀԱԲ-ի գլխավոր հրամանատարի մահից հետո ինչ-ինչ պատվերով փորձեցին «վերականգնել» գոնե ՀԱԲ-ը («Հայոց ազգային բանակ»-ը), ստեղծելով «Հայոց ազգային բանակում» հասարակական կազմակերպությունը (նպատակայնորեն էլի ՀԱԲ հապավումով), քանզի իրենց հասանելի չէր «հայ արիներ» հասկացությունը: Եվ եթե նմաններին փորձում են «շփոթել» «Հայ արիների բռունցք»-ի՝ այն կառույցի հետ, որ այժմ գործում է ԱՄՆ-ում, համակրում եւ աջակցում է ՀԱՄ-ին, ապա մենք այստեղ հստակ միտում ենք տեսնում:
2. ՀԱՄ-ը չի կարող հայտարարել Սերժ Սարգսյանի թեկնածությունը պաշտպանելու մասին, քանզի վերջինս, ինչպես ինքներդ էլ գրել եք, դեռ չի առաջադրվել նախագահի թեկնածու: ՀԱՄ առաջնորդ Արմեն Ավետիսյանը հայտարարել է, որ Հայ Արիական Միաբանությունը բանակցային գործընթացների մեջ է եւ’ որոշակի իշխանական, եւ’ որոշակի ընդդիմադիր ուժերի հետ, եւ միա’յն պաշտոնական հայտարարությամբ հանդես գալով ՀԱՄ-ը կասի իր կարծիքը: Նա չի բացառել նաեւ ազգայնական թեկնածուով հանդես գալու հնարավորությունը: Ի գիտություն՝ պատերի տակ ՀԱՄ-ը երբեք կարծիք չի հայտնում:
«Ժամանակ-Երեւան»-ը մի արտահայտություն էլ էր թույլ տվել՝ «կորած-մոլորած մի քանի անդամանոց կազմակերպություններ…»: ՀԱՄ-ը չէ, որ պիտի հուշի, թե բառը գրելուց առաջ մտածել է հարկավոր, քանզի բառն արժեք է, որ արժեւորում է այդ բառն արտաբերողին: Ու գրելուց առաջ ընդամենը հարցում անել է անհրաժեշտ՝ նախ կազմակերպության անդամների թիվը ճշտելու համար: Եվ հետո՝ ծանոթանալ է պետք տվյալ կազմակերպության գործունեությանն ու այդ կազմակերպության մասին հարցում անող երկրների աշխարհագությանն ու տարբեր միջազգային լրատվական ու այլ կառույցների թվին:
Միով բանիվ, ուզում ենք հուշել «Ժամանակ-Երեւան»-ին, որ իրենց լրատվություն աղբյուրները վատ են աշխատում: Այլ կերպ՝ ժամանակ առ ժամանակ հարկ է ստուգել նաեւ լրատվության աղբյուրներին:

Հայ Արիական Միաբանության
լրատվական կենտրոն
25. 09. 2007թ.

Հարեւանացավություն՝ մինչեւ Սեւանա լճի ափերը

Մեր շատ իշխանավորներ ու նաեւ ընդդիմադիրներ, երեւի թե մեր հարեւանների մասին ավելի շատ են մտածում, քան սեփական ազգի: Նրանց մի մասին հարեւանների հետ լավ լինելը պետք է իրենց դրամա-տնտեսական գործերն առաջ տանելու, շահույթ ստանալու համար, մի մասին էլ դա պետք է, որպեսզի դրսի ուժերը գնահատեն ու սիրեն իրենց եւ աջակցեն կանաչ $-ով ու այլ բաներով: Մի մասն էլ «քաղաքակրթվել» է ու պատրաստ է մեռնել հանուն համապարփակեցման……

Թուրքահպատակ՝ ինչպես Օստապ Բենդերի հա՞յրը

Մի պահ կարծես թե իշխանությունների ազգասիրական պատկերացումները «զարթնեցին», եւ թուրքական անորակ ապրանքների դեմ որոշակի քարոզարշավ սկսվեց: Այդ գործին լծվեցին նաեւ մամուլի մի շարք միջոցներ: Սակայն, ինչպես բոլոր խնդիրներում, այս հարցում էլ հետեւողականություն չեղավ: Այսրոպեական շահն ու քաղաքական ինչ-ինչ հանգամանքներն են թելադրում նման ազգասիրական դրսեւորումները:

Պահանջվում է սոցքարտ

Հրահանգով, այլ ոչ թե օրենքով

Մարդու համարակալման վտանգավորությունը ազգային եւ պետական անվտանգության տեսանկյունից

Այս խնդրին կանդրադառնամ ազգային եւ պետական անվտանգության տեսանկյունից: Այսօր ՀՀ-ում առհասարակ բոլոր առումներով բացակայում է պետական եւ ազգային անվտանգության հայեցակարգը, որի հետեւանքով Հայաստանն ու հայությունը զրկված են ինքնապաշտպանական անհրաժեշտ զորեղ համակարգից: ՀՀ սոցապնախարարը հրապարակային ելույթներում վստահեցնում էր, թե սոցիալական ապահովության քարտը վտանգ չի ներկայացնում, քանի որ մարդու համարակալում չէ, այլ սոցիալական ոլորտի բարեկարգում: Սակայն, հետո պարզվեց, որ ինչ-որ նա ասել է, ս ուտ է ու ազգին խաբելու միտում է հետապնդել: Նպատա՞կը: Վստահաբար ենք ասում՝ միմիայն փող աշխատելը: Ավելի ճիշտ՝ լափելը, քանզի վաճառքի հանվեց ազգը: Նրան «հավատացին» թե՛ դաշնակցական կուսակիցները, թե՛ նախարարներն ու պատգամավորները, եւ ՀՀ քաղաքացիների անհատական տվյալները դարձավ համաշխարհային գաղտնի կառավարության սեփականությունը: Ազգից խոսացողները «30 արծաթով» վաճառեցին ազգը……