Բանն այն է, որ «ԱրմենՏել» ընկերությունը՝ ի դեմս գլխավոր տնօրեն Օլեգ Բլիզնյուկի, արդեն որերորդ անգամ միջոցառումներին է ներկայանում առանց թարգմանչի: Վերջերս էլ Հայաստանի մանկական պատկերասրահում երեխաներին հավաքել ու նվերներ էր բաժանում… դարձյալ առանց թարգմանչի: Նա դրա կարիքն ամենեւին չունի: Պատճառների մասին խոսելու հարկ չկա. միեւնույնն է, փթանոց գլուխները ոչ օրենք հարգել գիտեն, ոչ պատիվ ունեն:

Շարունակել կարդալ →

Հունիսի 1-ին ՀՀ գրողների միության եւ «Վերնատան» միացյալ հավաքը ակնկալում էր, որ ՀՀ կառավարությունը՝ որպես Մատենադարանի հիմնադիր, քննության կառնի Մատենադարանի եւ Հիլլի միջեւ կնքված ապօրինի պայմանագիրը: Միաժամանակ, ՀՀ կառավարությունը, ի մի բերելով մեր երկրի թվայնացնող բոլոր ուժերին, կկազմի ազգային ծրագիր եւ կիրականացնի Մատենեդարանի ձեռագրերի թվայնացումը՝ ապահովելով հայ ազգի բացարձակ ու անօտարելի իրավունքները՝ իր ստեղծած պատմամշակութային արժեքների նկատմամբ:

Շարունակել կարդալ →

Պատերազ՞մ, թե՞ խաղաղություն…

Երեկ ԵԱՀԿ գրասենյակի դիմաց մի շարք հասարակական, քաղաքական կազմակերպություններ («Ազատագրված տարածքների պաշտպանություն», «Խաղաղություն» նախաձեռնությունները, Հայ Արիական Միաբանությունը, «Միտք» կենտրոնը եւն) բողոքի ցույց էին կազմակերպել՝ կապված ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի ամերիկացի համանախագահ Մ. Բրայզայի վերջին հայտարարության հետ, որտեղ Արցախի ազատագրված 7 շրջանների վերադարձի մասին է խոսվում: Ցուցարարները հայտարարեցին, որ այդ տարածքները մեր հայրենիքի անբաժանելի մասն են եւ վերադաձման ենթակա չեն: Համարելով, որ ԵԱՀԿ-ն սադրիչ հայտարարություններով արդեն վարկաբեկել է իրեն, ուստի իբրեւ անկողմնակալ միջնորդ հանդես գալ չի կարող, ցուցարարները կոչ են արել ՀՀ իշխանություններին գաղտնազերծել բանակցությունների ընթացքն ու լիովին հրաժարվել բանակցելուց՝ ճանաչելով Արցախի անկախությունը՝ ներկայիս (նաեւ իր հսկողության տակ գտնվող տարածքների) սահմաններով:

Ցույցի մասնակիցները հետո շարժեցին դեպի կառավարության եւ ԱԳՆ շենքեր, բողոք-հուշագիր հանձնեցին ՀՀ վարչապետին եւ ԱԳ նախարարին:

Կառավարական շենքի առջեւ ցուցարարները հնչեցրին նաեւ ՀՀ եւ Արցախի համար այս վճռորոշ պահին Ժ. Սեֆիլյանի եւ Վ. Մալխասյանի ազատ արձակման անհրաժեշտությունը:

«Լուսանցք»

Շարունակել կարդալ →

ՀԱՄ ԳԽ հայտարարությունը
ԼՂՀ-ն եւ ազատագրված տարածքներն այլեւս Հայաստան են

Շարունակել կարդալ →

 ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահներ
 
 Բեռնար Ֆասյեին
 Յուրի Մերզլյակովին
 Մեթյու Բրայզային

Շարունակել կարդալ →

Շարունակել կարդալ →

Շարունակել կարդալ →

«Լուսանցք» թերթը տրամադրել է հետևյալ հոդվածները.

1.Մեր չազատագրված տարածքները

2.Մասոնությունը որպես գաղտնի կազմակերպություն –
աշխարհի գաղտնի կառավարության ներազդող կցորդ լծակ

3.Թուրք մեսխերը գործիք են

Շարունակել կարդալ →

Հետաքրքրական տարբերակ մշակվեց թուրք-մեսխերի համար 1980-ական թվականներին, երբ Ֆերգանայում (Ուզբեկիստան) կազմակերպվեց արյունոտ հաշվեհարդար: Հավանաբար այդ գաղափարի հեղինակը խորհրդային հատուկ ծառայություններն էին, որոնք այդ գործոնը փորձում էին կիրառել անկախության ձգտող Վրաստանի դեմ:

Ելնելով պարտավորությունների փաստից` Վրաստանի իշխանությունը որոշեց զբաղվել այդ հիմնախնդրով: 1989 թվականին թուրք-մեսխերը բնակեցվեցին Զուգդիդի շրջանում. որի շրջկոմի քարտուղարը մեծ աջակցություն ցուցաբերեց նրանց: Բայց որոշ ժամանակ անց, երբ եկվորները ցանկացան մզկիթ կառուցել, տեղացիները վտարեցին նրանց:

Շարունակել կարդալ →

Մասոնությունը որպես գաղտնի կազմակերպություն –

աշխարհի գաղտնի կառավարության ներազդող կցորդ լծակ

սույն հոդվածում մասնակիորեն կանդրադառնանք եւ’ հայկական, եւ’ համաշխարհային մասոնությանը:

Հայկական մասոնության հիմքերը գալիս են դեռ … 1860թ.-ից, երբ հատկապես Պոլսի եւ Զմյուռնիայի հայերը սկսել են հետաքրքրվել մասոնական սկզբունքներով: Թուրքիայի ոչ մի ազգային փոքրամասնություն, բացի հույներից, հետամուտ չէր լինում իր մայրենի լեզվով օթյակ հիմնելու գործին: Զմյուռնիայի հայությունը այդ թվերին մշակութային ու կրթական վերածնունդ էր ապրում, ուներ վաճառական մեծ կապեր՝ Փոքր Ասիայի եւ Եվրոպայի հետ, որն էլ պատճառ դարձավ զուտ հայկական մասոնական օթյակներ հիմնելու…

«Այս ծրագիրը գործադրելու համար, հայերը դիմեցին Զմյուռնիայում հաստատված «Հոմերոս» թիվ 806 անգլիախոս Ազատ-Որմնադրական Օթյակի գերհարգելի վարպետին, որ օգնի իրենց ծրագրի գործադրությանը: Վերոհիշյալ օթյակը, Անգլիայի Մեծ Օթյակի արտոնությամբ, 1860թ. հունվարի 25-ից կանոնավորապես սկսեց աշխատել Զմյուռնիայի մեջ…»: Այս անգլիական օթյակի առաջին տարվա պաշտոնատարների ցուցակում հանդիպում ենք. «Եղբոր մը՝ Սերովբէ Ազնաւուրի, որ Մեծ Վերահսկողի աթոռը գրաւած է նոյն օթեակի մեջ: Սերովբէ Ազնաւուրը Պոլսոյ մեջ, Ազատ Որմնադիր եւ «Օտ Ֆելլօ» Եղբայրակցության ներկայացուցիչ, մեծ դեր ունեցած է Պոլսոյ «Սեր» Ազատ-Որմնադրական Օթեակի հիմնարկութեան մեջ…»:

Շարունակել կարդալ →

Այս տարվա ապրիլի 24-ին Վրաստանի իրավապահ մարմինները ձերբակալեցին «Միասնական Ջավախք» դաշինքի անդամներ Արթուր Պողոսյանին եւ Ախալքալաքի նախկին քաղաքապետ Նաիրի Իրիցյանին: Երկու օր հետո, երեկոյան ժամը 20:00-ի սահմաններում Սամցխե-Ջավախքի մարզի առաջին ատյանի դատարանի հրատապ (24 ժամը չլրացած) որոշմամբ, 2 ամսով երկարաձգվեց Արթուր Պողոսյանի ազատազրկման ժամկետը: «Միասնական Ջավախք»-ի հայտարարության համաձայն, Վրաստանում հայերի ձերբակալությունը սադրանքի արդյունք է եղել: Բանն այն է, որ Ախալքալաքի շրջանային դատախազի վարորդը Ախալքալաքի կենտրոնում վրաերթի է ենթարկել հայոց ցեղասպանության զոհերի հիշատակի ոգեկոչման արարողությունից վերադարձող Ախալքալաքի շրջանային ժողովի պատգամավոր, դաշինքի անդամ Անդրանիկ Աբելյանին: Վերջինիս վրաերթի ենթարկելը բավ չէր, դատախազի վարորդը դեռ հարձակվել էլ է տուժածի վրա՝ նրան նոր մարմնական վնասներ հասցնելով: Դաշինքի անդամներ Արթուր Պողոսյանն ու Նաիրի Իրիցյանը, որ մոտակայքում են եղել, միջամտել են՝ «իրավիճակը խաղաղեցնելու եւ վրաերթից տուժած շրջանային ժողովի պատգամավորին ծեծից ազատելու նպատակով»: Միջամտողներին գիշերը ձերբակալել են, տեղափոխել Ախալցխա, հետո քիչ անց Արթուր Պողոսյանին փոխադրել են Թբիլիսի: Ըստ «Միասնական Ջավախք»-ի, այս ամենը վկայում է այն մասին, որ «Վրաստանի իշխանություններն ազգային փոքրամասնությունների եւ, մասնավորապես, ջավախահայության ազգային եւ քաղաքացիական իրավունքները հարգելու հարցում մտադիր չեն առաջնորդվելու սահմանադրորեն ամրագրված օրինականության եւ միջազգայնորեն ստանձնած պարտավորությունների պահանջներով»:

Շարունակել կարդալ →

Ապրիլի 24-ից օրեր առաջ լուր տարածվեց, թե Հայաստան են այցելելու Ֆրանսիայի բավականին հայտնի՝ «Մեծ Արեւելք» մասոնական օթյակի անդամներ՝ հայաստանյան նմանօրինակ կառույցը վերակազմավորելու (այս եւ մյուս ընդգծումներն իմն են-Ա. Ք.) համար: Այդ տեղեկությունը «Ազգ»-ին էր հաղորդել մասոնական պատվիրակության ներկայացուցիչ Գի Հակոբյանը, ում պատվիրակության մի քանի անդամներ, ընդ որում Ֆրանսիայի հայեր, ներկայացրին իբրեւ բարձրաստիճան մասոն: Օրեր անց, հենց ապրիլի 24-ին, այս բարձրաստիճան մասոնը, «Մեծ Արեւելք» օթյակի 2-րդ մեծ վարպետի տեղակալ Կլոդ Գեյդանը, պարզ ասած, օթյակի փոխնախագահը, 3-րդ մեծ վարպետ Ժորժ Սերեն, էլի պարզ ասած, օթյակի դարձյալ փոխնախագահը «Արմենիա Մարիոթ» հյուրանոցի «Աշոտ Երկաթ» դահլիճում ասուլիս էին հրավիրել: Այստեղ փորձեցին համոզել, որ մեր երկիր են եկել ոչ թե նմանօրինակ կառույցը վերակազմավորելու, այլ՝ «նպատակ ունենալով անձամբ կիսելու աշխարհով մեկ սփռված հայերի վիշտը եւ իրենց ցավակցանքը հայտնելու 1915թ. եղեռնի 1.5 մլն զոհերի հիշատակին»: Ապացույցը իրենց Ծիծեռնակաբերդի հուշահամալիր այցն է, որից հետո եկել էին ԶԼՄ-ների հետ հանդիպման:

Շարունակել կարդալ →

8-րդ դարի սկզբին արաբները խաբեությամբ հրավիրեցին և Նախիջևանի Խրամ գյուղի եկեղեցում ողջ-ողջ այրեցին մի քանի հարյուր հայ նախարարների ու զորականների:

5 դար հետո, հայոց իշխան Զաքարե Զաքարյանը գրավելով Արդաբիլը, հրամայեց այրել մզկիթը, որում պատսպարվել էին քաղաքի մեծամեծները, ասելով. «Իշխանքդ՝ փոխանակ իշխանացն հայոց, զոր այրեցին այլազգիք ի Նախջոււանի»:

Արդար Վրեժն Արդար էլ Պատիժ է…

Հավերժ փա՜ռք. վասն և ի փառս հայրենյաց նահատակված բոլոր հայորդիներին: Փա՜ռք և Նոր Ծնունդ՝ Հայոց Սերունդների մեջ…

«Էլ ոչ մի լաց, էլ ոչ մի ողբ…», պայքար և արդար վրեժ, հայրենատիրություն:

Ահա’ մեր պատասխանը թուրք խուժանին ու երախտամոռ մարդկությանը:

1915թ. ապրիլի 24-ը այլևս պիտի դադարի զուտ Հայոց Մեծ Եղեռնի հիշատակի օր լինել և համայն հայության համար պիտի դառնա հիշատակի ու վրեժխնդրության օր: Այդ օրն ամեն հայ Ծիծեռնակաբերդի հուշահամալիր այցելելու ճանապարհին պիտի մտորի ոչ միայն անմեղ զոհերի, այլև՝ նախնյաց արյան հատուցման և հայրենատիրության մասին:

Յուրաքանչյուր հայ, երկրագնդի որ հատվածում էլ գտնվի, պիտի հաշվետվություն տա ինքն իրեն. թե ի՞նչ է արել մեկ տարում Հայոց ցեղասպանությունը ճանաչել տալու, Հայ Դատի լուծմանը նպաստելու, Հայաստանը հզորացնելու ուղղությամբ: Եվ եթե ամեն հայ այդ օրն իր տեղում որևէ գործողությամբ ահազանգ հնչեցնի, ապա մեր միլիոնների հասնող կամքը կլուծի բարդ ու անլուծելի թվացող բոլոր խնդիրները: Իսկ ապրիլի 24-ը կդառնա հիրավի Ոգեկոչման օր և ոչ պարապ այց՝ դեպի Ծիծեռնակաբերդ: Հայոց ցեղասպանության ճանաչումն ու դատապարտումը լոկ բարոյական խնդիր չէ, ինչպես դա փորձում են ներկայացնել շատերը: Դա նաև ու հատկապես իրավական-պահանջատիրական և բնական-տարածքային լուծումներ ակնկալող հիմնախնդիր է, որոնց ամբողջական կարգավորմամբ միայն կվերականգնվեն մեր որոշ հարևանների հետ փոխհարաբերությունները, և արդարացիորեն կլուծվի Հայկական հարցը:

Շարունակել կարդալ →