Պայթյունից անմիջապես հետո ոստիկանությունը նախաձեռնեց հալածանքների մի աննախադեպ ալիք` ուղղված «Միասնական Ջավախք» ժողովրդավարական դաշինք» քաղաքական շարժման ակտիվիստների դեմ: Այսպես, Դաշինքի անդամ 10-ից 15 հոգի ծեծի եւ բռնության գործադրմամբ բերման ենթարկվեցին ոստիկանություն: Ոստիկանները ներխուժեցին Դաշինքին պատկանող Երիտասարդական ռադիոյի շենքը` ջարդելով մուտքի

եւ սենյակների դռները եւ պատճառելով այլ ավերածություններ: Շենքում որեւէ զենք կամ զինամթերք չգտնվեց:

Հուլիսի 17-ին, ժամը 20:00-ի սահմաններում, ոստիկանության աշխատակիցները, ինչպես նաեւ քաղաքացիական հագուստով զինված անձիք, թվով շուրջ 40 հոգի, ներխուժեցին «Միասնական Ջավախք» ժողովրդավարական դաշինք»-ի անդամ Գուրգեն Շիրինյանի տուն: Գուրգենի հոր նկատմամբ բռնություն կիրառվեց, իսկ Արթուր Բերուջանյան անունով ոստիկաններից մեկը սպանվեց: Ոստիկանությունը հայտարարեց, որ Գուրգեն

Շիրինյանը դիմել է փախուստի. նրա հայրն ու հորաքույրը ձերբակալվեցին:

Հուլիսի 18-ին, «Միասնական Ջավախք» ժողովրդավարական դաշինք»-ը տարածեց հայտարարություն, որտեղ տեղի ունեցածը որակեց որպես սադրանք` ուղղված իրենց կառույցի կազմալուծմանը: Դաշինքը պահանջեց իշխանություններից տեղի ունեցածի անաչառ եւ մասնագիտական հետաքննություն, որը կբացահայտի կատարվածի իրական մեղավորներին:

Արորդյաց քրմերի տոնական ծեսից հետո, տաճարի բակում մի քանի ժամ ասմունքի, երգ ու պարի հանդես էր, ձոներգեր էին հնչում չքնաղ Աստղիկին ու զորեղ Վահագնին նվիրված: Եվ այս ամբողջ ընթացքում ոչ մի րոպե չդադարեց վարդավառյան «ջրոցին», որին մասնակցում էին մեծ ու մանուկ, տանտեր ու հյուր:

Արի հայերը փառաբանեցին Տիեզերքի Արարչին, Հայ Աստվածներին եւ առավելապես Աստղիկ Աստվածուհուն՝ ում էլ նվիրված է Վարդավառի գունագեղ տոնակատարությունը:

«Աստղիկն է Աստվածային Սերը Հայոց եւ Վարդավառն է Աստվածային Սիրո Տոնահանդեսը: Աստղիկն է Վարդավառ վարդեր ցանում հայոց սրտերին, վառում է նրանց սիրո արեւով, վարդջուր սրսկում աչքերին նրանց, սեր է ներշնչում, սեր է արարում հայոց սրտերում, որ սիրով ապրեն, որ սիրով սիրեն եւ նույն այդ սիրով գուրգուրեն իրար, մանուկը սիրով իր մորը գգվի, իր հոր արեւին փարվի նա սիրով, աղջիկները կույս գտնեն իրենց սրտի Վահագնին ու երջանկանան հարսնության քողով…» (հատված «Ուխտագիրք Արորդյաց»-ից (Ծագումնարան)):

Անի Մարության

Արիա-Քրիստոնեություն

Մի՞թե այսքան կույր են եղել մեր պապերը, եւ արդյո՞ք ավելի կույրը հիմա մենք չենք: Թե՞ պարտադրանքի թմրեցուցիչ լծից չենք ցանկանում ազատագրվել, ժողովուրդն ասում է՝ էշ նստելը մի ամոթ է, էշից իջնելը՝ մի այլ: Քրիստոնեությունը եթե միայն բռնությամբ մտնելով բավարարվեր, մի կերպ կարելի էր հաշտվել այդ եղելության հետ, սակայն, հիմնահատակ ավերվեցին Հայոց հինավուրց մշակույթն ու բազմահազարամյա արձանագրված պատմությունը: Այս ամենն արվեց, որպեսզի հայության էության խորքից հիմնահատակ դուրս հանվի նրա պատմական հիշողությունը: Բայց փա՜ռք ԱՐԱՐՉԻՆ, Հայ Աստվածներին, որ անջնջելի պահեցին հայի գենետիկ հիշողությունը: Ոչ մի երկրում քրիստոնեությունը այսպես բարբարոսաբար ու դաժանորեն չի գործել, եւ դա անհնար է մոռանալ… Սա դեռ քիչ համարելով՝ մի շարք ծախու պատմաբանների միջոցով էլ փորձեցին ամրագրել, որ մենք որպես ազգ ձեւավորվել ենք քրիստոնեությունն ընդունելուց հետո… կարծելով, թե այլեւս անհնար է վերականգնել Հայոց տասնյակ հազարամյակների պատմությունը: