Վերջերս Վրաստանում ազգային փոքրամասնությունների հարցով նախագահի խորհրդական է նշանակվել ոչ անհայտ Վան Բայբուրդը: Մարդ, ում ջավախքահայերը հայտարարել են անցանկալի անձ Ջավախքում: Սակայն, այս անցանկալի անձը շատ ցանկալի է Թբիլիսիում, եւ դա տարօրինակ չէ: Նա Վրաստանի իշխանությունների հլու կամակատարն էր, երբ Վրաստանի խորհրդարանի պատգամավոր էր: Զարմացանք՝ երբ այս տարի չառաջադրվեց որեւէ ընտրացուցակով, հետո դարձավ հասկանալի, որ այլ աթոռ էին խոստացել:

ՀՀ զլմ-ներից մեկի հետ հեռախոսազրույցում այս անցանկալի անձը հանդես է եկել մի դարակազմիկ հայտարարությամբ՝ «վրացերեն չիմանալը խոչընդոտում է հայերի առաջընթացին», դե՜, Բայբուրդին ինչ կա, նա ինչ ուզի ու ոնց ուզի՝ կասի, ավելի ճիշտ՝ ինչ ուզեն՝ կասի, ու հավանաբար նրան այդ պաշտոնում նշանակելուց առաջ ուզել են, որ Վրաստանի ոչ վրացախոս բնակչությանը ամեն կերպ համոզի-պարտադրի վրացերեն սովորել: Իսկ ավելի մեծ գայթակղություն, քան առաջընթացն է, այն էլ «Թբիլիսի տանելու» հեռանկարով, չկա: Հենց այս պատրվակով էլ հավանաբար շուտով կփակվեն Ջավախքի հայկական դպրոցները, մեր ազգային օգուտի համար, որ վրացական դպրոցում արագ սովորենք վրացերեն ու գտնենք լավ աշխատանք, ապահովենք առաջընթաց:

«Ով մեզ հետ չէ՝ տականք է» կարգախոսով լեւոնականները փորձում են ընդդիմադիր դաշտից դուրս մղել մյուս ուժերին, հատկապես հենց դրական ընդդիմադիր ազգայնական ուժերին, որոնք գաղափարախոսությամբ իրապես ընդդիմադիր են ե’ւ իշխանություններին, ե’ւ ընդդիմադիրներին: Իսկ իշխանություններն ու ներկայիս ընդդիմությունն ընդդիմադիր են միայն սեփական շահերի տեսանկյունից, բայց ոչ՝ գաղափարապես կամ էլ տնտեսական քաղաքականության ընկալմամբ:

Հունիսի 17-ը ավանդական ուխտագնացությունների օր է: Առավոտից ուխտյալների տարբեր խմբեր են շարժվում մարզերից ու մայրաքաղաքից դեպի Պարույր Սեւակի տուն-թանգարան եւ ավտովթարի վայր, ինչպես նաեւ՝ դեպի Սպիտակավոր եկեղեցի (Վայոց Ձորի մարզ, Եղեգնաձոր), որի մոտ հողին են հանձնված Գարեգին Նժդեհի մասունքները:

1971թ. հունիսի 17-ի ողբերգական իրադարձությունն առ այսօր տարբեր մեկնաբանությունների տեղիք է տալիս եւ շատերն են կասկածում Սեւակի մահը սովետական ԿԳԲ-ի կողմից կազմակերպելու մեջ… ինչպես կասկածում են Մինասի մահվան դեպքում:

Մեր ուխտյալների խումբն էլ այս հունիսի 17-ին կատարեց իր հերթական ուխտագնացությունը: Առավոտյան խումբն արդեն Սեւակի հիշատակին տեղադրված հուշաքարի մոտ էր, եւ երբ բաժակներ էինք բարձրացնում հայ մեծանուն բանաստեղծի հիշատակի համար, մոտեցան այլ խմբեր, եւ հետզհետե ավելացող մարդկանց ներկայությունն ապացուցեց, որ անվանի հային իրենց հարգանքի տուրքը տալու համար տարբեր մարդկանց այստեղ է բերել հոգու պոռթկումը, խորը հարգանքի գիտակցումը:

Իրան և Կովկաս. միասնություն և բազմազանություն» միջազգային գիտաժողովում

«Ուխտ Արարատի», Հայաստանի Ազատագրության Հայ Գաղտնի Բանակի (ASALA) ազատամարտիկների

Մենք մտահոգված ենք հատկապես քաղաքական մի շարք գործիչների առողջական լուրջ խնդիրներ ունենալու փաստով (ներկայումս ամենալուրջը ՆԺԿ ղեկավար Արամ Կարապետյանի վիճակն է): Մտահոգված ենք նաեւ արցախյան ազատամարտի հրամանատարներից մեկի՝ Ժիրայր Սէֆիլյանի հնարավոր արտաքսման հանգամանքով:

Կարծում ենք՝ ինչպես վերոնշյալ երկու գործիչների, այնպես էլ ազատամարտի բովով անցած Վարդան Մալխասյանին, Հակոբ Հակոբյանին, Մյասնիկ Մալխասյանին, Սասուն Միքայելյանին, Աշոտ Զաքարյանին, Սմբատ Այվազյանին կամ քաղաքական գործիչներ Պետրոս Մակեյանին, Շանթ Հարությունյանին, Արարատ Զուրաբյանին, Ալեքսանդր Արզումանյանին, Վահագն Հայոցյանին, Գրիգոր Ոսկերչյանին եւ այլոց կալանքից ազատ արձակելը, ազատության մեջ նրանց մեղադրանք ներկայացնելն ու դատապարտելը դատավճիռների նկատմամբ առավել վստահություն կներշնչի, կլինի ավելի թափանցիկ, ուստիեւ՝ արդարացի:

Իշխանություններին կոչ ենք անում՝ պատասխանատվության ենթարկել նաեւ ս/թ. մարտիմեկյան իրադարձություններում իրենց իրավասությունները գերազանցած եւ հատուկ դաժանությամբ աչքի ընկած ոստիկաններին ու զինվորականներին, ինչպեսեւ՝ ՀՀ նախագահի ընտրության ժամանակ ընտրական տեղամասերում օրինական կարգը խախտած հանձնաժողովի անդամներին ու մի շարք լիազորված անձանց:

Միայն այս ձեւով է հնարավոր վերականգնել հանրության եւ իշխանությունների փոխադարձ վստահությունը: Ինչն էլ մեր երկրի կայունության հիմնական երաշխիքներից է:

Ղոդսի եւ Պաղեստինի ժողովրդի պատմական եւ ազգային իրավունքների

պաշտպանության կարեւորությունը՝

աշխարհում սիոնիզմի ավերիչ դերակատարությանը վերջ տալու տեսանկյունից

* * *

Ղոդսի (Երուսաղեմի) եւ Պաղեստինի ժողովրդի

պատմական եւ իրավական ակունքները

- * -

Պաղեստինը պատմական, հետագայում նաև սրբազնացած մարզ է Առաջավոր Ասիայում: Պաղեստինի տարածքը բնակեցված է եղել դեռևս հին քարե դարի ժամանակներում, որին հազարամյակներ առաջ տարբեր ժամանակահատվածներում տիրել են քանանացիները, հյուքսոսները, եգիպտացիները և փղշտացիները: Վերջիններիս անվանումից էլ առաջացել է Պաղեստին պատմական անունը, որոնք հիմնավորապես հաստատվել են այս հողատարածքում, ինչպես ընդունված է ասել պատմագիտության մեջ՝ մ.թ.ա. XII դարում: Իսկ մինչ այդ, մ.թ.ա. XVII-XVI դարերից եգիպտացիները հիմնավորվել էին այդ տարածքում եւ մ.թ.ա. XIII դարից սկսած մարտնչել են հրեական ցեղախմբերի ներխուժման դեմ: Պաղեստինը պարբերաբար նվաճումների է ենթարկվել ժամանակի հզորների կողմից՝ Բաբելոնի թագավոր Նաբուգուդոնոսորի, Աքեմենյանների, Ալեքսանդր Մակեդոնացու, Պտղոմեյանների, Սելեւկյանների, Հայոց թագավոր Տիգրան Բ Մեծի, Հռոմի և Բյուզանդիայի տիրակալների կողմից:

Հայ Արիական Միաբանությունը ողջունում է Պաղեստինի ժողովրդին՝ իր ազատագրական պայքար 60-ամյակի առիթով:
1948թ. սիոնիստական ազգայնամոլները ջհուդա-մասոնական տարաբնույթ օթյակների աջակցությամբ, նույն այդ ուժերի սպասավոր ՄԱԿ-ի հովանավորությամբ «կերտեցին» Իսրայել պետությունը՝ սկիզբ դնելով Պաղեստինի եւ արաբական այլ երկրների ժողովուրդների միջազգային հալածանքին: Անցել է 60 տարի, բայց պաղեստինցիները շարունակում են իրենց հերոսական պայքարը՝ դրանով նաեւ օրինակ ծառայելով այլ իրավազրկված ժողովուրդներին՝ հանուն հայրենիքի անդադրում պայքարելու առումով:
Սիոնականությունը (Սիոնիզմ) չարիք է ոչ միայն պաղեստինցիների, ոչ միայն տարածաշրջանի երկրների, այլեւ՝ ամբողջ աշխարհի համար: Այն համամարդկային չարիք է: Ուստի դրա դեմ պայքարն էլ պիտի լինի համամարդկային եւ ընդհանրական: Այն պետությունները, որոնք նպատակ ունեն լինել ազգային, կռիվ ունեն սիոնա-մասոնական ուժերի դեմ:
Հայ ազգն էլ ունի ազատագրական պայքար, ինչը սկսվեց եւ ընդմիջվեց արցախյան ազատամարտով եւ կավարտվի Հայկական լեռնաշխարհի ամբողջական վերատիրմամբ:
Մենք մեր աջակցությունն ենք հայտնում պաղեստինցիներին եւ տարածաշրջանի ու աշխարհի այն բոլոր երկրներին, որոնք պայքարում են սիոնական չարիքի դեմ: Հայ Արիական Միաբանությունն էլ վաղուց միացած է այդ պայքարին:
Հաղթանակ ենք մաղթում Պաղեստինի ժողովրդին, խաղաղություն ենք մաղթում Լիբանանի ժողովրդին եւ համերաշխություն ենք մաղթում ընդհանուր պայքարի բոլոր ազգերին ու երկրների կառավարություններին:

Հայ Արիական Միաբանության
Գերագույն Խորհուրդ
14.05.2008թ.