Այսօրվա աշխարհի սեւ հումորը Իսրայելի հանցագործություններին ուղղված մարդու իրավունքների հավակնորդների աջակցությունն է

ՄԱԿ-ում ԻԻՀ ներկայացուցիչ Մոհամմադ Խազաին Պաղեստինի ժողովրդի հետ համախմբման միջազգային օրվա թեմային նվիրված Գլխավոր Ասամբլեայի նիստի ժամանակ կրկին ընդգծել է Պաղեստինի ժողովրդի իրավատենչ պայքարի հետ ԻԻՀ ժողովրդի ու կառավարության համախմբումը:

Ներկայացվել է ՀԱՄ առաջնորդ Արմեն Ավետիսյանւ կողմից՝

ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանի եւ շուրջ 50 կուսակցությունների ղեկավարների հետ արցախյան հարցին նվիրված խորհրդակցության ժամանակ, որը տեղի է ունեցել նոյեմբերի 20-ին (ժամը 11:00-16:00), Կարեն Դեմիրճյանի անվան մարզահամերգային համալիրում

Հայ Արիական Միաբանությունը (որում ընդգրկված է նաեւ Հայաստանի Հայ-Արիական կուսակցությունը) համարում է, որ Արցախ-ԼՂՀ-ի խնդրի կարգավորումը մտել է մի նոր փուլ՝ երբ «տարածքային ամբողջականության անձեռնմխելիության» եւ «ազգային ինքնորոշման» միջազգային իրավունքներն այլեւս համադրվելու միտում չունեն:

Հայկական զլմ-ները շատ քիչ են անդրադառնում հեթանոսություն-քրիստոնեություն առնչություններին (կամ՝ միմիայն հակասություններին են անդրադառնում), եւ առհասարակ, հայոց հեթանոսական ու նախահեթանոսական անցյալին, հայ արիականության թեմային կարծես «տաբու» է դրված: Իսկ նախաքրիստոնեական անցյալ ասելով՝ շատերը պարզապես հասկանում են ինչ-որ անորոշ կռապաշտություն (հաճախ շփոթելով հունական, հռոմեական, նաեւ պարսկական ու հնդկական ազգային հավատների հետ)՝ բացարձակապես չխորանալով հին հավատի ու նախնյաց պաշտամունքի արմատների ու տիեզերաճանաչողության մեջ:

Դարեր շարունակ օտարները մեր հայրենիքին տիրելու նպատակով ոչ միայն արտագաղթի են մղել մեզ, այլեւ ձուլել են իրենց՝ փորձելով օգտագործել նաեւ մեր հին եւ ինքնաբավ գենը: Այդ ընթացքում հայության զգալի մասը ճարահատյալ ձուլվել ու դարձել է այլազգի (հաճախ՝ ծպտյալ հայի կարգավիճակով): Սա թերեւս ազգերի դանդաղ մահվան դատապարտման փորձված եւ անաղմուկ ձեւն է: Եթե նույնիսկ քննարկենք ոչ հեռու անցյալում այսպիսի ձուլման հեռանկարի գոյությունը, ապա կնկատենք, որ այն իրական էր եւ դրա հետեւանքները կրում ենք առայսօր:

Երբ դանդաղ մահվան դատապարտված ազգերի մերձեցման-եղբայրացման համայնավարական միջոցներով նրանց ձուլման մարքս-լենինյան հակաբնական ու հակագիտական տեսությունը ստալինյան «խելքից դուրս» մեկնաբանությամբ եւ գործնական քայլերով ստացավ պետական քաղաքականության տեսք, արդեն կերտվու՛մ էր խորհրդային ժողովուրդ… Այդժամ նորից վերհառնեց ցեղասպանվելու վտանգը:

Նոյեմբերի 2-ին Մոսկվայում Ռուսաստանի, Հայաստանի եւ Ադրբեջանի նախագահներ Դմիտրի Մեդվեդեւը, Սերժ Սարգսյանն ու Իլհամ Ալիեւը ստորագրեցին հռչակագիր, որով պարտավորություններ ստանձնեցին շարունակել ուղիղ երկխոսությունը Արցախ-ԼՂՀ-ի խնդիրը կարգավորելու ուղղությամբ:

Հռչակագիրը 1994թ. զինադադարից ի վեր Հայաստանի եւ Ադրբեջանի նախագահների համատեղ ստորագրած առաջին փաստաթուղթն է, որը միջնորդավորված փորձ է՝ Արցախ-ԼՂՀ հիմնախնդիրը կարգավորել խաղաղ ճանապարհով:

Հայաստանում տեսակետներ կան, թե սա եզակի փաստաթուղթ է, որում ոչ մի տողով նշված չէ Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության մասին: Եվ կարեւորվում է, որ երկու երկրների նախագահները համաձայնել են առաջնորդվել միջազգային օրենքներով, առանց պատերազմի վերսկսման: Իսկ Ադրբեջանում հատկապես կարեւորում են, որ Արցախ-ԼՂՀ-ն այս անգամ էլ դուրս մնաց բանակցություններին մասնակցելուց:

Ս/թ. հոկտեմբերի 28-29 ԻԻՀ ԱԳՆ քաղաքական եւ միջազգային հետազոտությունների կենտրոնում «Մրցակցությունը եւ հակադրությունը Կովկասում. արմատներ, ծավալներ եւ հետեւանքներ» խորագրի ներքո կայանալիք Կենտրոնական Ասիայի եւ Կովկասի 16-րդ միջազգային գիտաժողովի կազմակերպիչներին

Արմեն Ավետիսյան, Հայաստան
Հայ Արիական Միաբանության առաջնորդ

1. Կովկասում մրցակցության եւ հակադրության արմատներն ու ծավալները

Կովկասի մնայուն կայունությունն ու համագործակցությունը մեծապես կախված են պատմա-քաղաքական խնդիրների ճիշտ եւ արդարացի ըմբռնումից ու դրանց համապարփակ դրական լուծումից: Աշխարհաքաղաքականությունն առանց պատմական արդարության վերականգնման՝ նոր անարդարությունների տեղիք է տալիս, ինչի հետեւանքով էլ առ այսօր ոչ մի հակամարտություն վերջնականապես չի լուծվում, քանզի այն միանշանակորեն չի ընկալվում միջազգային երկու կարեւորագույն սկզբունքների՝ տարածքային ամբողջականության անձեռնմխելիության եւ ազգային ինքնորոշման իրավունքների տեսակետից, ավելին՝ տարածաշրջանում ներխուժումների հետեւանքով առաջացած պետությունների կազմավորումը կայացել է այդ երկու սկզբունքների ոտնահարմամբ: Եվ հիմա Կովկասյան ժողովուրդների ոտնահարված իրավունքները հանդիպում են միջազգային այդ գործուն սկզբունքների հակադրությանը: Համակովկասյան խնդիրների արմատներն ու ծավալները նույնպես ամփոփվում են պատմա-քաղաքական անաչառ վերլուծություններում: Դրանք խորապես հասկանալու համար պետք է հանգամանալից ուսումնասիրվեն Կովկասյան տարածաշրջանի բնիկների ու եկվորների կողմից դարերի ընթացքում հրահրած բախումների հետեւանքով ստեղծված առկա իրավիճակն ու հնարավոր լուծումները: Այդ բախումները եւ դրանցից բխող հետեւանքները, մեր տեսանկյունից, բաժանվում են երեք խմբի:

Երբ «Լուսանցք»-ն ահազանգում էր կարմրուկի եւ կարմրախտի դեմ համապետական եւ միջազգային նշանակության (նախաձեռնությունը «Բժիշկներ առանց սահմանների» կազմակերպությանն էր) «բարեգործական» պատվաստումների բնույթի կասկածելի լինելու առումով (զլմ-ները տեղեկատվություն տվեցին, որ դեղամիջոցները ժամկետանց են եւ անորակ), շատե՛րը մեզ մեղադրեցին ավելորդ անհանգստության եւ նույնիսկ բնակչության շրջանում լարվածություն ստեղծելու համար:

Ադրբեջանում էլ ավարտվեց երկրի նախագահի ընտրությունը, եւ Ի. Ալիեւը ավելի մեծ հաջողությամբ, քան Ս. Սարգսյանը Հայաստանում, վերընտրվեց իր երկրի նախագահ: Ու հիմա, Հայաստանի եւ Ադրբեջանի նորընտիր նախագահները «պարտավոր» են կողմնորոշվել՝ ի մի գալ Արցախ-ԼՂՀ-ի խնդրի եւ «Կովկասյան պլատֆորմ»-ի հիմնախնդիրների շուրջ:

Վերջին իրադարձությունները Հարավային Կովկասում անդրադարձել են նաեւ ԼՂՀ խնդրի կարգավորման վրա. հայտարարել է ԼՂՀ Ազգային ժողովի նախագահ Աշոտ Ղուլյանը: Նա նշել է, որ «Իրավիճակը Հարավային Կովկասում. ԼՂՀ միջազգային ճանաչմանը հեռանկարները» թեմայով խորհրդարանական լսումների եւ քննարկումների արդյունքում համապատասխան դիրքորոշում է մշակվել, ինչը հնարավորություն կտա ընդդիմանալ տարածաշրջանային ու համաշխարհային հնարավոր մարտահրավերներին եւ թույլ կտա շահավետ օգտագրծել ստեղծված իրավիճակը՝ ի շահ ԼՂՀ միջազգային ճանաչման:

Ինչու՞ են լվանում մարդկային ուղեղները ԱՄՆ-ի արտաքին հարաբերությունների խորհուրդը

(գաղտնի նախագիծ)

Շատերն են հավատում, թե ԱՄՆ-ում ղեկավարելու համար Դեմոկրատական եւ Հանրապետական կուսակցություններից բացի գոյություն ունի մեկ այլ, առավել բարձր մակարդակի կազմակերպված ուժ, որը ձեւավորում է ԱՄՆ ռազմավարական ծրագրերը, ուղղությունը եւ ճակատագիրը: Դա մոտավորապես 3 հզ. անդամ ունեցող կազմակերպություն է, որ հայտնի է «Արտաքին Հարաբերությունների Խորհուրդ» (The Council on Foreign Relations) անունով: Այն նվազագույնս է ներկայացվում հանրությանը, ինչն էլ հասարակ ամերիկացու ապատեղեկացվածության պատճառն է: ԱՀԽ-ն ստեղծվել է 1921թ. հուլիսի 29-ին, մի խումբ «մտավորականների» կողմից, ովքեր կարծում էին, թե կա ազգություններից զուրկ համաշխարհային կառավարության, իշխանության կարիք: